محمدباقر نیو: تفاوت میان نسخهها
رده:درگذشتگان ۱۳۸۰ افزوده شد با استفاده از وپ:ردهساز |
رده:اهالی تهران افزوده شد با استفاده از وپ:ردهساز |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
[[رده:زادگان ۱۲۸۸]] |
[[رده:زادگان ۱۲۸۸]] |
||
[[رده:درگذشتگان ۱۳۸۰]] |
[[رده:درگذشتگان ۱۳۸۰]] |
||
[[رده:اهالی تهران]] |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۵۹
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکیپدیا نیست. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
محمد باقر نیو | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲۸۸ تهران |
درگذشت | ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ کلارآباد |
شناختهشده برای | اولین دانشآموختهٔ مهندسی در ایران |
پیشینه علمی | |
استاد راهنما | ونمانگ اشترانگ |
محمد باقر نیو در سال ۱۳۰۸ در مدرسهٔ صنعتی دولتی (نام پیشین دانشگاه علم و صنعت ایران) زیر نظر ونمانگ اشترانگ و دیگر استادان آلمانی، به تحصیل در رشتهٔ مهندسی ماشین (برق و مکانیک) پرداخت و در سال ۱۳۱۱ به عنوان اولین دانشآموختهٔ آموزش عالی مهندسی کشور، موفق به دریافت دانشنامهٔ مهندسی گردید.
نیو اولین رئیس ایرانی ضرابخانهٔ خزانهٔ دولتی بود و متعاقباً به عنوان مشاور در وزارت صنایع خدمت کرد و در راهاندازی صنایع نساجی و انتقال تکنولوژی آجر سفال نقش اساسی داشتهاست. پس از اینکه نیو با سمت کارشناس و مشاور به خدمت سازمان برنامه و بودجه درآمد، به عنوان مدیر کل کارخانهٔ چای شمال در ضمن بازرسی با صنعت چایکاری آشنا شد و با ارائهٔ طرح تشکیل شرکت چای ایران، خود از طرف سازمان، مأمور تشکیل شرکت چای ایران شد. علاقهٔ وافر وی به این صنعت موجب شد، پس از بازنشستگی به چایکاری اشتغال یابد که حاصل آن، دومین مزرعهٔ بزرگ چای در شمال کشور بود.
نیو کارش را از ضرابخانهٔ تهران قدیم شروع کرد و چنان در کارش جدی و سخت کوش بود که به سرعت مسئولیت راهاندازی بخشی از صنایع کشور را بر عهده گرفت. او در حقیقت اولین تحصیلکردهٔ ایرانی است که توان وارد کردن علوم و فنون جدید مهندسی به داخل کشور را در خود تقویت کرد و پس از آنکه مسئولان وقت دولت به حسن نیت و توان مهندسی او یقین حاصل کردند، وظایف دیگری به او محول کردند و پس از مدتی نیو مسئولیت مهم راهاندازی صنایع نساجی وانتقال تکنولوژی آجر سفال به داخل را تقبل کرد و در این راه نیز خوش درخشید. وی بدان اندازه در صنعت نساجی پیش رفت که عضو بین المللی نساجان جهان شناخته شد و بسیاری از کارخانهها چون میهن بافت اصفهان توسط او بازسازی و به سوددهی منجر شدند.
نیو طی مراسم ویژهای که در سال ۱۳۷۸ به مناسبت هفتادمین سالگرد تأسیس دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار شد به عنوان یکی از پیشکسوتان و استادان عالی مقام و اولین مرد دانشآموختهٔ مهندسی ایران معرفی شد و مورد قدردانی قرار گرفت. وی چندی بعد لوح تقدیری را به پاس اقدامات مؤثر و صادقانه به کشور در طول زندگی پربارش از دستان رئیس جمهور وقت (محمد خاتمی) دریافت نمود.
پدر مهندسی ماشین ایران در طول سالها تلاش و خدمات علمی نه تنها مسئول راهاندازی ضرابخانهٔ ایران و رئیس فنی کارخانههای متعلق به وزارت دارایی بود، بلکه اولین کسی بود که توانست پس از طی کردن مقدمات و دورههای تعمیر کاری در اروپا، فن تعمیرات مکانیکی صنایع مختلف را وارد کشور کرده، راه را برای تربیت شاگردان و تکنسین های ماهر بسیاری هموار نماید.
نیو تا آخرین روزهای حیات، همچنان به علم جویی و مطالعهٔ علوم جدید مثل کامپیوتر و فیزیک کوانتم مشغول بود، وی در ۱۱ فروردین ۱۳۸۰ در سن ۹۲ سالگی در کلارآباد درگذشت.