مصطلح‌الحدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ZxxZxxZ (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
ZxxZxxZ (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:


=== آحاد ===
=== آحاد ===

== از لحاظ زنجیره سند ==

=== مسند ===

=== متصل ===

حدیثی‌است که سلسله سند آن انقطاع نداشته باشد، هرچند انتهای آن به معصوم نرسد که در این صورت، ''متصل نسبی'' (متصل موقوف) است و اگر به معصوم یا [[صحابه|صحابی]] برسد، ''متصل مطلق'' (متصل مرفوع). مثال از متصل مرفوع: «ابن فلان عن فلان عن رسول الله» و مثال از متصل موقوف: «ابن فلان عن فلان عن ابن بهمان عن بهمان قوله ...».<ref>مدیرشانه‌چی، «متصل و موصول»</ref><ref>ابن الصلاح، ص ۴۴</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۱ مهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۹:۱۳

مصطلح‌الحدیث یا درایه از شاخه‌های علم حدیث است که در آن از کیفیت نقل حدیث از نظر اتصال و انقطاع زنجیرهٔ آن و سندیت حدیث و جز آن سخن می‌رود و هدف آن، تشخیص مقبول یا مردودبودن حدیث است. علم حدیث به دو شاخهٔ درایةالحدیث و روایةالحدیث تقسیم می‌شود و روایةالحدیث، به دو شاخهٔ رجال و مصطلح‌الحدیث.[۱]

از لحاظ سندیت حدیث

به نوشتهٔ ابن الصلاح، احادیث در بین اهل حدیث بر سه قسم‌اند: صحیح، حَسَن و ضعیف.[۲]

قدمای امامی‌مذهب احادیث را به صحیح و غیر آن تقسیم‌بندی می‌کردند و برای صحیح‌برشمردن حدیث معیارهایی داشتند.[۳]

صحیح

طبق مقدمهٔ ابن الصلاح، حدیث صحیح حدیثی‌است مسند که شاذ و معلل نباشد و زنجیرهٔ اسناد آن پیوسته باشند و راویان در روایتِ آن عادل ضابط.[۴] با این تفاسیر، احادیث مرسل و منقطع و معضل و شاذ و معلول و غیره نمی‌توانند در این دسته راه یابند.[۵]

طبق درایةالحدیث نوشتهٔ مدیرشانه‌چی، [در علوم حدیث شیعه] حدیث صحیح حدیثی‌است که زنجیرهٔ آن توسط رجالی موثق و امامی‌مذهب به معصوم متصل شود.[۶]

حسن

ابن الصلاح در کتابش احادیث حَسَن را به دو دسته تقسیم می‌کند:[۷]

  1. روایتی که زنجیرهٔ سند آن شامل راوی مستور باشد [=متهم به کذب باشد] و در عین حال در روایت‌کردن کثیرالخطا نباشد؛ مشروط بر اینکه روایت مشابه دیگری از طریق زنجیره سند دیگری موجود باشد.
  2. روایتی که زنجیرهٔ سند آن شامل راوی‌ای باشد که مشهور به صداقت و امانت باشد اما در مقایسه با رجال احادیث صحیح، در حفظ و اتقان به درجهٔ آن‌ها نرسیده باشد.

طبق درایةالحدیث نوشتهٔ مدیرشانه‌چی، «حدیث حسن [در علوم حدیث شیعه] حدیثی‌است متصل که همهٔ زنجیرهٔ سند آن امامی‌مذهب و ممدوح باشند ولی تنصیص بر عدل هریک نشده باشد یا برخی ممدوح و بقیه ثقه باشند».[۸]

موثق

خبری‌است که همهٔ افراد زنجیرهٔ سند آن به تصریح کتب رجال شیعه، ثقه باشند، خواه امامی‌مذهب یا نه.[۹]

قوی

روایتی‌است که همهٔ راویان زنجیرهٔ حدیث امامی‌مذهب باشند گرچه ممدوح و مذموم نباشند.[۱۰]

ضعیف

حدیث ضعیف آن است که شرایط موارد دیگر را نداشته باشد که خود انواع گوناگونی دارد.[۱۱] طبق مقدمة ابن الصلاح، هر حدیثی که صحیح یا حسن نباشد ضعیف است و انواع آن را چنین ذکر می‌کند: موضوع، مقلوب، شاذّ، معلل، مضطرب، مرسل، منقطع، و معضل.[۱۲]

موجبات ضعف حدیث:[۱۳]

  • کذب راوی (موضوع)
  • متهم‌بودن راوی به کذب (متروک)
  • کثیرالخطابودن راوی (منکر)
  • غفلت راوی از اتقان در نقل (منکر)
  • فسق راوی (موضوع)
  • متوهم‌بودن راوی (معلل)
  • مخالفت در نقل روایت به اثقات
  • مجهول‌بودن راوی (مجهول)
  • اهل بدعت بودن راوی (متروک)
  • کم‌حافظه‌بودن راوی (شاذ/مختلط)

از لحاظ تعداد راویان

متواتر

حدیث متواتر حدیثی‌است که توسط راویان بسیاری نقل شده باشد، به گونه‌ای که هماهنگی آنان برای جعل ممکن نباشد.[۱۴]

آحاد

از لحاظ زنجیره سند

مسند

متصل

حدیثی‌است که سلسله سند آن انقطاع نداشته باشد، هرچند انتهای آن به معصوم نرسد که در این صورت، متصل نسبی (متصل موقوف) است و اگر به معصوم یا صحابی برسد، متصل مطلق (متصل مرفوع). مثال از متصل مرفوع: «ابن فلان عن فلان عن رسول الله» و مثال از متصل موقوف: «ابن فلان عن فلان عن ابن بهمان عن بهمان قوله ...».[۱۵][۱۶]

پانویس

  1. مدیرشانه‌چی، «علم درایه یا مصطلح‌الحدیث»
  2. ابن الصلاح، ص ۱۱
  3. مدیرشانه‌چی، «اقسام چهارگانهٔ حدیث»
  4. دربارهٔ عدل و ضبط در روایت‌کردن ر.ک. ابن الصلاح، صص ۱۰۴ و ۱۰۶ به بعد
  5. ابن الصلاح، صص ۱۱–۱۲
  6. مدیرشانه‌چی، «صحیح»
  7. ابن الصلاح، صص ۳۱–۳۲
  8. مدیرشانه‌چی، «حسن»
  9. مدیرشانه‌چی، «موثق»
  10. مدیرشانه‌چی، «قوی»
  11. مدیرشانه‌چی، «ضعیف»
  12. ابن الصلاح، صص ۴۱–۴۲
  13. مدیرشانه‌چی، «ضعیف»
  14. مدیرشانه‌چی، «متواتر و آحاد»
  15. مدیرشانه‌چی، «متصل و موصول»
  16. ابن الصلاح، ص ۴۴

منابع

  • مدیرشانه‌چی، کاظم. درایةالحدیث. بازبینی‌شده در ۲۱ مهٔ ۲۰۱۱.
  • (به [[[ابن الصلاح|ابن الصلاح، الإمام أبو عمرو عثمان بن عبد الرحمن شهروزيري]] (م ۶۴۳). علوم الحديث. تحقيق وشرح نور الدين عتر. دمشق: دار الفكر.] Error: {{Lang-xx}}: متن دارای نشانه‌گذاری ایتالیک است (راهنما))