مسیحیت در نیشابور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز خوشامد |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== پیشینهٔ مسیحیت در نیشابور == |
== پیشینهٔ مسیحیت در نیشابور == |
||
نوشته‌های تاریخی از فعالیت مبشران مسیحی در زمینۀ گسترانیدن پیام انجیل در امپراتوری ایران در دوران پارت‌ها در قرون اول و دوم میلادی حکایت دارد. در یکی از این اسناد تاریخی به‌نام "آموزۀ رسولان" از سه مبشر مسیحی به‌نام‌های آدای، آغای و ماری نام برده شده است که برای موعظه پیام انجیل و تأسیس جوامع مسیحی در ایران تا دورترین نقاط این امپراتوری سفر کردند. آدای نخست مسیحیت را در نیشابور گسترش داد .<ref>اسنادِ کهنِ آشور مربوط به تأسیس مسیحیت در ادسا و کشورهای مجاور، نوشته کیورتون، چاپ دوم، آمستردام، ۱۹۶۷</ref> <ref>تاریخ مسیحیت در آسیا، نوشته سمیلِ موفِت،</ref> |
|||
<br /> |
|||
یکی از اشیای کشف شده در کاوش‌های باستان شناسی در نیشابور مربوط به [[مسیحیت|آیین مسیحیت]] است.یک ظرف تزئیی به [[زبان سریانی]]، مربوط به سده سوم یا پنجم هحری در [[کهندژ|مناطق باستان شناسی جنوب نیشابور کنونی]] کشف شده‌است. در این ظرف، در سه ردیف، به [[زبان سریانی]]، نوشته شده‌است:« ''خدایا بر من گناه کار ترحم فرما''<ref>این بخش ترجمه به فارسی آن است.</ref> ». |
یکی از اشیای کشف شده در کاوش‌های باستان شناسی در نیشابور مربوط به [[مسیحیت|آیین مسیحیت]] است.یک ظرف تزئیی به [[زبان سریانی]]، مربوط به سده سوم یا پنجم هحری در [[کهندژ|مناطق باستان شناسی جنوب نیشابور کنونی]] کشف شده‌است. در این ظرف، در سه ردیف، به [[زبان سریانی]]، نوشته شده‌است:« ''خدایا بر من گناه کار ترحم فرما''<ref>این بخش ترجمه به فارسی آن است.</ref> ». |
||
زبان و مضمون این نوشته مربوط به ادبیات مسیحیت است <ref>دعا و نیایش‌ها مسیحیان، جز ادبیات مسیحیت است.</ref>.مورخان می‌گویند که در قرون سوم تا پنحم میلادی نیشابور محل اقامت اقلیتی از کلدانی‌های وابسته به پاتریارک [[انطاکیه|انطاکیه]] و تحت نظر کاتولیکوس بوده‌است. |
زبان و مضمون این نوشته مربوط به ادبیات مسیحیت است <ref>دعا و نیایش‌ها مسیحیان، جز ادبیات مسیحیت است.</ref>.مورخان می‌گویند که در قرون سوم تا پنحم میلادی نیشابور محل اقامت اقلیتی از کلدانی‌های وابسته به پاتریارک [[انطاکیه|انطاکیه]] و تحت نظر کاتولیکوس بوده‌است. |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۳: | ||
در کتاب [[اسرار التوحید]]، گفتگوها و مدارای شیخ [[ابو سعید ابوالخیر]] با مسیحیان نیشابور ذکر شده‌است.به عنوان نمونه: |
در کتاب [[اسرار التوحید]]، گفتگوها و مدارای شیخ [[ابو سعید ابوالخیر]] با مسیحیان نیشابور ذکر شده‌است.به عنوان نمونه: |
||
{{نقل قول|آورده‌اند کی روزی شیخ قدس اللّه روحه العزیز در نشابور |
{{نقل قول|آورده‌اند کی روزی شیخ قدس اللّه روحه العزیز در نشابور بر نشسته می‌رفت. به در کلیسایی رسید، اتفاق را روز یکشنبه بود جمله با شیخ گفتند :« ای شیخ می‌باید کی ایشان را ببینیم،» شیخ پای از رکاب بگردانید چون شیخ در رفت ترسایان پیش شیخ آمدند و خدمت کردند و همه به حرمت پیش شیخ بیستادند وحالت ها برفت. مقریان با شیخ بودند، یکی گفت « ای شیخ دستوری هست تا آیتی بخوانند» شیخ گفت روا باشد. مقریان آیتی خواندند، ایشان را وقت خوش گشت و بگریستند، شیخ برخاست و بیرون آمد. یکی گفت: اگر شیخ اشارت کردی همه زنارها بازکردندی.شیخ گفت '''« ما ایشان را زنار برنبسته بودیم تا بازگشاییم»'''<ref>نقل از کتاب اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابی سعید</ref>.}} |
||
در دوره بعد از ورد اسلام به نیشابور، مسیحیان و مسلمانان با یکدیگر مدارا داشتند و هیچ درگیری بین مسلمانان و مسیحیان در تاریخ نیشابور ذکر نشده‌است. |
در دوره بعد از ورد اسلام به نیشابور، مسیحیان و مسلمانان با یکدیگر مدارا داشتند و هیچ درگیری بین مسلمانان و مسیحیان در تاریخ نیشابور ذکر نشده‌است. رفتار بین مسلمانان و مسیحیان در نیشابور قدیم تساهل بوده است. |
||
<br /> |
<br /> |
||
[[محمدحسن‌خان صنیع‌الدوله]] از قبری در کنار [[آرامگاه محمد محروق|آرامگاه امام زاده محمد محروق]] یاد کرده که متعلق به شخصی به نام بورق اسود بوده‌است. او در این باره چنین نوشته‌است: |
[[محمدحسن‌خان صنیع‌الدوله]] از قبری در کنار [[آرامگاه محمد محروق|آرامگاه امام زاده محمد محروق]] یاد کرده که متعلق به شخصی به نام بورق اسود بوده‌است. او در این باره چنین نوشته‌است: |
||
{{نقل قول|وی غلام سیاهی از پیروان و معتقدان به عیسی مسیح بود که بعد از مصلوب شدن آن حضرت |
{{نقل قول|وی غلام سیاهی از پیروان و معتقدان به عیسی مسیح بود که بعد از مصلوب شدن آن حضرت ، فرار کرد و به نیشابور آمد و در آن جا در گذشت و مدفون گردید و مردم کمال احترام را نسب به او منظور می‌داشتند.}}<ref>این مسئله در منابع مربوط به تاریخ نیشابور ذکر نشده است.</ref> |
||
<br /> |
<br /> |
||
امروزه [[مسیحیان]] شانزده صدم درصد جمعیت [[شهرستان نیشابور]] را شامل می‌شوند، اما تعلق آن‌ها به آیین و فرهنگ مسیحی، در سال‌های پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، کمرنگ شده‌است.بسیاری از مسیحیان منطقه نیشابور در ظاهر مسیحی اند. برخی در اثر فشارها به اسلام گرویدند یا مهاجرت کردند. به این ترتیب، روزبه‌روز از شمار مسیحیان کاسته می‌شد.امروزه تبلیغ مسیحیت، برگزاری جشن‌ها و اعیاد مسیحیت، فروش [[اناجیل]] و کتاب‌های دعای مسیحی، نصب علائم مربوط به آیین مسیحیت بر روی خانه یا لباس و هر چیز دیگر، دعوت به [[کلیسا|کلیسای خانگی]]، در [[نیشابور]] ( <small>به طور کلی در [[ایران]]</small> ) [[جرم]] یا زشت و مذموم محسوب می‌شود و در باره دستگیری مسیحیان در نیشابور گزارش‌های شده‌است.<ref>آژانس خبری مسیحیان ایران،۷. ژانویه ۲۰۱۱</ref> |
امروزه [[مسیحیان]] شانزده صدم درصد جمعیت [[شهرستان نیشابور]] را شامل می‌شوند، اما تعلق آن‌ها به آیین و فرهنگ مسیحی، در سال‌های پس از [[انقلاب اسلامی ایران]]، کمرنگ شده‌است.بسیاری از مسیحیان منطقه نیشابور در ظاهر مسیحی اند. برخی در اثر فشارها به اسلام گرویدند یا مهاجرت کردند. به این ترتیب، روزبه‌روز از شمار مسیحیان کاسته می‌شد.امروزه تبلیغ مسیحیت، برگزاری جشن‌ها و اعیاد مسیحیت، فروش [[اناجیل]] و کتاب‌های دعای مسیحی، نصب علائم مربوط به آیین مسیحیت بر روی خانه یا لباس و هر چیز دیگر، دعوت به [[کلیسا|کلیسای خانگی]]، در [[نیشابور]] ( <small>به طور کلی در [[ایران]]</small> ) [[جرم]] یا زشت و مذموم محسوب می‌شود و در باره دستگیری مسیحیان در نیشابور گزارش‌های شده‌است.<ref>آژانس خبری مسیحیان ایران،۷. ژانویه ۲۰۱۱</ref> |
||
نسخهٔ ۱۷ مارس ۲۰۱۱، ساعت ۱۰:۲۰
| بخشی از سلسله مقالات در مورد: |
| مسیحیت |
|---|
 درگاه:مسیحیت |
نیشابور یکی از مراکز مهم تمدن اسلامی بوده‌است؛ از سال ۶۴۳میلادی که این شهر توسط مسلمانان بدون جنگ فتح شد تا کنون، اسلام دین اول مردم این شهر به شمار می‌رود . با این حال در تاریخ نیشابور وجود اقلیت مسیحیان ذکر شده‌است.با دقت در کتاب اسرار التوحید و بررسی تاریخ نیشابور به این نکته می رسیم که در نیشابور، بنای کلیسای مسیحیان و کنشت یهودیان، در قرون اولیه‌ی اسلام، هنوز باقی بوده است.با حمله مغول، تمام سکنه، از جمله مسیحیان شهر از میان می‌رفتند و دیگر جایگزین نشدند.پس از این حمله؛ کلیساها و مسیحیت به‌تدریج در سده های بعدی، از نیشابور، خراسان و مناطق شرقی ایران محو گردید.
پیشینهٔ مسیحیت در نیشابور
نوشته‌های تاریخی از فعالیت مبشران مسیحی در زمینۀ گسترانیدن پیام انجیل در امپراتوری ایران در دوران پارت‌ها در قرون اول و دوم میلادی حکایت دارد. در یکی از این اسناد تاریخی به‌نام "آموزۀ رسولان" از سه مبشر مسیحی به‌نام‌های آدای، آغای و ماری نام برده شده است که برای موعظه پیام انجیل و تأسیس جوامع مسیحی در ایران تا دورترین نقاط این امپراتوری سفر کردند. آدای نخست مسیحیت را در نیشابور گسترش داد .[۱] [۲]
یکی از اشیای کشف شده در کاوش‌های باستان شناسی در نیشابور مربوط به آیین مسیحیت است.یک ظرف تزئیی به زبان سریانی، مربوط به سده سوم یا پنجم هحری در مناطق باستان شناسی جنوب نیشابور کنونی کشف شده‌است. در این ظرف، در سه ردیف، به زبان سریانی، نوشته شده‌است:« خدایا بر من گناه کار ترحم فرما[۳] ».
زبان و مضمون این نوشته مربوط به ادبیات مسیحیت است [۴].مورخان می‌گویند که در قرون سوم تا پنحم میلادی نیشابور محل اقامت اقلیتی از کلدانی‌های وابسته به پاتریارک انطاکیه و تحت نظر کاتولیکوس بوده‌است.
در کتاب اسرار التوحید، گفتگوها و مدارای شیخ ابو سعید ابوالخیر با مسیحیان نیشابور ذکر شده‌است.به عنوان نمونه:
آورده‌اند کی روزی شیخ قدس اللّه روحه العزیز در نشابور بر نشسته می‌رفت. به در کلیسایی رسید، اتفاق را روز یکشنبه بود جمله با شیخ گفتند :« ای شیخ می‌باید کی ایشان را ببینیم،» شیخ پای از رکاب بگردانید چون شیخ در رفت ترسایان پیش شیخ آمدند و خدمت کردند و همه به حرمت پیش شیخ بیستادند وحالت ها برفت. مقریان با شیخ بودند، یکی گفت « ای شیخ دستوری هست تا آیتی بخوانند» شیخ گفت روا باشد. مقریان آیتی خواندند، ایشان را وقت خوش گشت و بگریستند، شیخ برخاست و بیرون آمد. یکی گفت: اگر شیخ اشارت کردی همه زنارها بازکردندی.شیخ گفت « ما ایشان را زنار برنبسته بودیم تا بازگشاییم»[۵].
در دوره بعد از ورد اسلام به نیشابور، مسیحیان و مسلمانان با یکدیگر مدارا داشتند و هیچ درگیری بین مسلمانان و مسیحیان در تاریخ نیشابور ذکر نشده‌است. رفتار بین مسلمانان و مسیحیان در نیشابور قدیم تساهل بوده است.
محمدحسن‌خان صنیع‌الدوله از قبری در کنار آرامگاه امام زاده محمد محروق یاد کرده که متعلق به شخصی به نام بورق اسود بوده‌است. او در این باره چنین نوشته‌است:
وی غلام سیاهی از پیروان و معتقدان به عیسی مسیح بود که بعد از مصلوب شدن آن حضرت ، فرار کرد و به نیشابور آمد و در آن جا در گذشت و مدفون گردید و مردم کمال احترام را نسب به او منظور می‌داشتند.
امروزه مسیحیان شانزده صدم درصد جمعیت شهرستان نیشابور را شامل می‌شوند، اما تعلق آن‌ها به آیین و فرهنگ مسیحی، در سال‌های پس از انقلاب اسلامی ایران، کمرنگ شده‌است.بسیاری از مسیحیان منطقه نیشابور در ظاهر مسیحی اند. برخی در اثر فشارها به اسلام گرویدند یا مهاجرت کردند. به این ترتیب، روزبه‌روز از شمار مسیحیان کاسته می‌شد.امروزه تبلیغ مسیحیت، برگزاری جشن‌ها و اعیاد مسیحیت، فروش اناجیل و کتاب‌های دعای مسیحی، نصب علائم مربوط به آیین مسیحیت بر روی خانه یا لباس و هر چیز دیگر، دعوت به کلیسای خانگی، در نیشابور ( به طور کلی در ایران ) جرم یا زشت و مذموم محسوب می‌شود و در باره دستگیری مسیحیان در نیشابور گزارش‌های شده‌است.[۷]
دیگر
- امروزه در شهر نیشابور، نام یکی از خیابان مهم شهر؛ خیابان مسیح است که در گذشته[۸] قبرستان و کلیسای مسیحیان در این خیابان قرار داشته‌است.و همچنین روستایی به نام مسیح آباد.
- آنتوان بارا از جمله دانشمندان مسیحی است که به نیشابور سفر کرده‌است.
پانویس
- ↑ اسنادِ کهنِ آشور مربوط به تأسیس مسیحیت در ادسا و کشورهای مجاور، نوشته کیورتون، چاپ دوم، آمستردام، ۱۹۶۷
- ↑ تاریخ مسیحیت در آسیا، نوشته سمیلِ موفِت،
- ↑ این بخش ترجمه به فارسی آن است.
- ↑ دعا و نیایش‌ها مسیحیان، جز ادبیات مسیحیت است.
- ↑ نقل از کتاب اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابی سعید
- ↑ این مسئله در منابع مربوط به تاریخ نیشابور ذکر نشده است.
- ↑ آژانس خبری مسیحیان ایران،۷. ژانویه ۲۰۱۱
- ↑ احتمالا از دوره تیموریان به بعد
منابع
- آربری، مذهب در شرق میانه، ص ۲۹۲-۲۹۶.
- سیریل الگود، اسناد و مباحثی درباره کلیسای شرق، ص ۲۰پ
- محمدحسن خان صنیع الدوله، مطلع الشمس، ج ۱، ص ۲۰۱.