دیپلماسی

سازمان ملل متحد بزرگ‌ترین سازمان دیپلماتیک فراملی جهان

دیپلماسی (به فرانسوی: Diplomatie) به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود. به سیاست‌مداری که در کار دیپلماسی است دیپلمات می‌گویند و کاری را که به دیپلوماسی وابسته است را دیپلماتیک می‌خوانند. اقناع مهم‌ترین ابزار و دستاورد دیپلماسی است. پیشنهاد پاداش و تهدید به مجازات نیز در بین ابزارهای دیپلماسی هستند. این پیشنهاد پاداش و تهدید مجازات، می‌تواند مستقیم و از راه کارگزاران سیاست خارجی و یا غیرمستقیم از راه رسانه‌ها و واسطه‌ها انجام پذیرد. دیپلماسی، وسیله‌ای‌است که سیاست خارجی با استفاده از آن، به جای جنگ، از راه توافق به هدف‌های خود می‌رسد و بر اساس این تعریف آغاز جنگ، شکست دیپلماسی‌است؛ ولی گروهی بر این عقیده‌اند که دیپلماسی در دوران جنگ و پس از آن نیز می‌تواند دوام داشته باشد. دیپلماسی بر حسب سنت همیشه به وسیله دیپلمات‌هایی که به دولت‌های دیگر معرفی می‌شده‌اند، اعمال می‌شده است؛ اما رؤسای دولت‌ها و وزیران خارجه نیز کم‌کم در این کار شرکت می‌کنند. با پیدایش جامعه ملل، دیپلماسی از حالت عمل دوجانبه خارج شد؛ امروزه دیپلماسی حالت نیمه‌علنی به خود گرفته و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

منبع

• محمد بهشتی، فرهنگ فارسی صبا، نشر صبا، زمستان ۱۳۶۹
• داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، 1354

امروزه دیپلوماسی به چند شاخه تقسیم می‌شود که یکی از مهم‌ترین آنهادیپلوماسی عموممی است که موضوع اصلی آن بر قراری ار تباط دیپلوماتیک خارج از چهار چوب رسمی با جوامع مختلف از جمله نخبگان روزنامه نگاران اساتید دانشگاه‌ها و هنرمندان مشهورو مدیران موفق بخش خصوصی است .