فرهنگ آنندراج: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
VS Abadanì (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فرهنگ آنَنْدراج''' یکی از [[فرهنگ لغت|فرهنگهای]] زبان فارسی و از کاملترین و منظمترین فرهنگهای زبان فارسی عصر خود است. این فرهنگ را محمد پادشاه متخلص به «شاد» فرزند غلام محییالدین، منشی مهاراجه میرزا آنند گجپتی راجمنه سلطان بهادر، حاکم [[ویجینگر]] از ایالات [[دکن]] هندوستان، بر اساس چند کتاب لغت دیگر گردآوری کردهاست. این کتاب به اشاره ابن راجه و به نام او (آنندراج) نوشته شده است. کار تألیف کتاب، در [[۱۲۶۷]] خورشیدی (برابر با [[۱۳۰۶ (قمری)|۱۳۰۶]] قمری و [[۱۸۸۸ (میلادی)|۱۸۸۸]] میلادی) به پایان رسید و یک سال بعد، در سه جلد بزرگ به قطع رحلی به هزینهٔ مهاراجه آنندراج در مطبع نولکشور لکهنو به طبع رسید. |
'''فرهنگ آنَنْدراج''' یکی از [[فرهنگ لغت|فرهنگهای]] زبان فارسی و از کاملترین و منظمترین فرهنگهای زبان فارسی عصر خود است. این فرهنگ را محمد پادشاه متخلص به «شاد» فرزند غلام محییالدین، منشی مهاراجه میرزا آنند گجپتی راجمنه سلطان بهادر، حاکم [[ویجینگر]] از ایالات [[دکن]] هندوستان، بر اساس چند کتاب لغت دیگر گردآوری کردهاست. این کتاب به اشاره ابن راجه و به نام او (آنندراج) نوشته شده است. کار تألیف کتاب، در [[۱۲۶۷]] خورشیدی (برابر با [[۱۳۰۶ (قمری)|۱۳۰۶]] قمری و [[۱۸۸۸ (میلادی)|۱۸۸۸]] میلادی) به پایان رسید و یک سال بعد، در سه جلد بزرگ به قطع رحلی به هزینهٔ مهاراجه آنندراج در مطبع نولکشور [[لکنو|لکهنو]] به طبع رسید. |
||
این فرهنگ در سال [[۱۳۳۵]] خورشیدی در هفت جلد به کوشش [[محمد دبیرسیاقی]] در تهران منتشر شد. در [[۱۳۶۳]] تجدید چاپ شد. |
این فرهنگ در سال [[۱۳۳۵]] خورشیدی در هفت جلد به کوشش [[محمد دبیرسیاقی]] در تهران منتشر شد. در [[۱۳۶۳]] تجدید چاپ شد. |
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۵:۴۷
فرهنگ آنَنْدراج یکی از فرهنگهای زبان فارسی و از کاملترین و منظمترین فرهنگهای زبان فارسی عصر خود است. این فرهنگ را محمد پادشاه متخلص به «شاد» فرزند غلام محییالدین، منشی مهاراجه میرزا آنند گجپتی راجمنه سلطان بهادر، حاکم ویجینگر از ایالات دکن هندوستان، بر اساس چند کتاب لغت دیگر گردآوری کردهاست. این کتاب به اشاره ابن راجه و به نام او (آنندراج) نوشته شده است. کار تألیف کتاب، در ۱۲۶۷ خورشیدی (برابر با ۱۳۰۶ قمری و ۱۸۸۸ میلادی) به پایان رسید و یک سال بعد، در سه جلد بزرگ به قطع رحلی به هزینهٔ مهاراجه آنندراج در مطبع نولکشور لکهنو به طبع رسید.
این فرهنگ در سال ۱۳۳۵ خورشیدی در هفت جلد به کوشش محمد دبیرسیاقی در تهران منتشر شد. در ۱۳۶۳ تجدید چاپ شد.