استان لا پامپا

ایالت لاپامپا ، یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین ، واقع در منطقه پامپاس در مرکز کشور می‌باشد . این ایالت با ایالات سان لوییز ، کوردوبا ، بوئنوس آیرس ، ریونگرو ، نئوکن و مندوزا مرز مشترک دارد .

مشخصات

• مرکز : سانتا روزا
• مساحت : ۱۴۳۴۴۰ کیلومترمربع
• جمعیت : ۲۹۹۲۹۴ (تا ۲۰۰۱)
• فرماندار : اسکار خورخه

تاریخچه

در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقه‌ای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط «خرونیمو لوئیز ده کابره را» کشف شد . با وجود این اکتشاف ، اقامتگاه‌های دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد . اسپانیایی‌ها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند . این مقاومت تا فرمانداری خوان مانوئل ده روساس و حتی پس از آن ، تا عملیات «فتح صحرا» (دههٔ ۱۸۷۰ م .) ادامه یافت . در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال خولیو روکا انجام گرفت ، منطقهٔ پاتاگونیا به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند . منطقه ، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاه‌ها در آن ساخته شد . در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل ایالت ریونگرو ی کنونی نیز می‌شد تشکیل شد . جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید . ۴۰ سال بعد ، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد . ایالت لاپامپا با وجود نمایهٔ روستایی ، یکی از بالقوه ترین مناطق در زمینه آموزشی ست .

جغرافیا و اقلیم

ایالت لاپامپا در مرکز منطقهٔ پامپاس قرار گرفته‌است . میزان بارش سالانه در این استپ هموار و کم ارتفاع ، ۵۰۰ میلیمتر می‌باشد . رطوبت کم و هوای معتدل اختلاف دمای زیادی بین روز و شب به وجود اورده‌است که در پوشش گیاهی منطقه تاثیر زیادی دارد . شمال غرب ایالت - در همسایگی ایالت بوئنوس آیرس – منطقه پرباران «پامپا اومیدا» (پامپای مرطوب) نام دارد . تاثیر منطقهٔ خشک کویو با کوه‌های کم ارتفاع نیز در غرب دیده می‌شود . رودهای جاری در لاپامپا عبارتند از : رود کلرادو (در مرز با ایالت ریونگرو) و رود سالادو .

اقتصاد

لاپامپا با تولید ارزش ۲/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ (بیست درصد میانگین ملی) از فعال ترین ایالات در بخش کشاورزی است . مهم ترین فعالیت آن را شاید بتوان پرورش گاو با ۳۶۳۲۶۸۴ راس ، گوسفند (۲۰۲ هزار راس) ، بز (۱۴۰ هزار راس) و خوک (۶۰ هزار راس) دانست . در خاک‌های حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت ، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی) ، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی) ، ذرت ، جو و سایر غلات تولید می‌شود . از دیگر منابع درآمدزا می‌توان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی ، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد . اگر چه توریسم در ایالت چندان رشدی نداشته اما شهر سانتا روزا (مرکز ایالت) و پارک ملی لیوئه کالل در شمار جاذبه‌های جهانگردی ایالت می‌باشند .

تقسیمان سیاسی

ایالت به ۲۲ بخش (دپارتمان) تقسیم می‌شود .

۱ – بخش آترئوکو

۲ – بخش کالئو کالئو

۳ – بخش مرکزی (با مرکزیت سانتا روزا)

۴ – بخش کاتریلو

۵ – بخش چالیلئو

۶ – بخش چاپالئوفو

۷ – بخش چیکال کو

۸ – بخش کونه لو

۹ – بخش کوراکو

۱۰ – بخش گاتراچه

۱۱ – بخش اونکال

۱۲ – بخش لیوئه کالل

۱۳ – بخش لیمای مائویدا

۱۴ – بخش لوونتوئه

۱۵ – بخش ماراکو

۱۶ – بخش پوئلن

۱۷ – بخش کمو کمو

۱۸ – بخش رانکول

۱۹ – بخش رئالیکو

۲۰ – بخش توآی

۲۱- بخش تره نل

۲۲ – بخش اوتراکان

منبع

• ویکیپدیای انگلیسی