استدلال منطقی: تفاوت میان نسخهها
جز افزودن سریع رده «منطق» (با استفاده از ردهساز) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
[[رده:منطق]] |
[[رده:منطق]] |
||
[[رده:استدلال]] |
|||
[[de:Schlussfolgerung]] |
|||
[[en:Logical reasoning]] |
|||
[[fr:Concept logique]] |
|||
[[ja:論理的推論]] |
|||
[[nl:Redenering]] |
|||
[[zh:逻辑推理]] |
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۰، ساعت ۱۳:۰۰
استدلال منطقی روش نتیجهگیری براساس «اصول منطقی» حاصل از «اندیشیدن» و «تفکر عقلانی» است؛ بنابراین هرگاه از استدلالی منطقی استفاده گردد؛ باید دلایل ارایهشده براساس اصول «درستی» اندیشه باشد که «منطق» نام میگیرد. بدیهی است در غیراینصورت گزاره بالا سفسطه است.
پیشینه
چالشهای فراوانی میان سوفسطائیان و فلاسفه یونان باستان درمورد چگونگی چیدش روش استدلال منطقی روی دادهاست و ارسطو در کتاب ارغنون روشهایی را در جهت روشنکردن روش «استدلال منطقی» ارایه دادهاست.[۱][۲][۳]
روش استدلال منطقی
منطق وظیفه حفظ شکل استدلال در جهت «غیرمغالطاتی» برعهده دارد؛ ولی غیرمغالطهبودن دلالت ذاتی گزاره برعهده منطق نیست. برای نمونه وقتی دو گزاره «بیضی، دایره است» و «بیضی، دایره نیست» کنار هم قرار میگیرد، روش استدلال منطقی این دو را متناقض و دستکم یکی را دارای مغالطه برمیشمارد. اما هنگامی که دو گزاره «بیضی، دایره است» و «بیضی، استوانه است» کنار هم قرار میگیرد، روش استدلال منطقی مغلطهای در جهت ارتباطدهی میان این دو گزاره نمیبیند. بهبیاندیگر از جهت سلامت شکل گزاره مغالطهای دیده نمیشود؛ اما ضروری است از دید راستآزمایی دلالت و ذات گزارهها که آیا دارای قوام عقلی هستند یا خیر، به فلسفه روی آورد و همین مسئله تفاوت بنیادین میان منطق و فلسفه را مینمایاند.
استدلال مبتنی بر منطق، شرط لازم و ناکافی برای پایهریزی استدلالات عقلانی است و در واقع منطق این وظیفه را برعهده دارد که چگونگی درستاندیشیدن را حاصل دهد تا بدینصورت پایهریزی استدلالات و اندیشیدن درست (آنگونه که منطق آن را درست میداند) فراهم گردد.[۴][۵]