عالی محمودی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۲: خط ۲۲:
#تیره باقروند «اولاد باقر»
#تیره باقروند «اولاد باقر»
#تیره‌سلطانعلی وند «اولاد سلطانعلی»
#تیره‌سلطانعلی وند «اولاد سلطانعلی»
#تیره مددوند «اولاد مدد»{{سخ}}
#تیره مددی{{سخ}}
این طایفه دیرزمانی است که با طایفه کهیش و در کنار هم با صلح و صفا به سر می‌برند.<ref>کتاب بختیاری در گذر زمان، قباد باقری، صص ۲۰۴ و ۲۰۵</ref>
این طایفه دیرزمانی است که با طایفه کهیش و در کنار هم با صلح و صفا به سر می‌برند.<ref>کتاب بختیاری در گذر زمان، قباد باقری، صص ۲۰۴ و ۲۰۵</ref>



نسخهٔ ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۳۹

طایفهٔ عالی‌محمودی طایفه عالی محمودی یکی از طوایف ایل بختیاری، در ایران می‌باشد. این طایفه، بر پایه ساختار اجتماعی و تقسیمات طایفه‌ای ایل بختیاری، از شاخه هفت‌لنگ و از باب؛ دیناران است که متشکل از دو تیره علیمردان خانی و مهرعلیخانی می‌باشد، که هر یک از چندین تیره یا تش تشکیل شده‌اند،عالی محمودی دینارانی باب است

در گذشته، این طایفه نیز مانند سایر طوایف بختیاری میان گرمسیر و سردسیر کوچ می‌کردند، که سردسیر آن‌ها در استان چهارمحال و بختیاری و در دیناران و گرمسیر آن‌ها نیز در استان خوزستان شهرستان ایذه و اطراف آن همچون آبخوگان ، اژگیل، آبراک ، کهشور، کول فرح، کوه باد، کلدوزخ،تکاب بندون نورآباد، هلاگون، ده کهنه و ده حوض می‌باشد. پس از یکجانشین کردن عشایر، امروزه در هر دو بخش گرمسیر و سردسیر خود دارای املاک یا زمین زراعی می‌باشند. بعدازبه قدرت رسیدن محمدخان عالی محمودی معروف به محمدخان قمه طلاباب دینارانی به عنوان یک باب دربختیاری مستقل گردیدکه اوج اتحادوقدرت آن ها دراین دوره می باشد بعدازکشته شدن محمدخان قمه طلاقدرت به عموی او علی خان رسید وباعث دوشاخه شدن اولادشد که فرزندان ملامحمدقمه طلا تحت عنوان اولاددرنورآباد و اولادعلی خان درمرکزمالمیرساکن شدند .در سال۱۳۱۶قدرت به محمدجوادخان درگاهی و آغلامعلی پرچمی‌ رسید که تا سال ۱۳۴۶ حاکم قشلاقات بختیاری نیزبودند باب دینارانی یک دوره بعنوان انتظامان منطقهٔ گرمسیرات بختیاری (استان خوزستان) بوده.

جغرافیای طايفه عالی‌محمودی

سردسير طايفه عالی‌محمودی

شهرستان اردل (دیناران )شهرستان بروجن شهرستان خانمیرزا شهرستان کوهرنگ و شهرستان لردگان از توابع استان چهارمحال و بختیاری.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]

گرمسير طايفه عالی‌محمودی

شهرستان ایذه و شهرستان مسجدسلیمان از توابع استان خوزستان.

طایفه عالی محمودی ساکن مسجدسلیمان

این طایفه در حدود پانصد خانوار و با جمعیتی قریب به ۴۸۰۰ نفر در محدوده‌ای به طول ۲۰×۵۰کیلومتر واقع گردیده شرق آنها بردنشانده و غربشان چشمه‌علی تخت کبود و پاچگاه و به گونه طولی‌از سوی شرق باطایفه نصیر وازطرف غرب، جنوب و جنوب غربی با طایفه کهیش از شاخه (سُوهونی) واز سوی شمال با تیره‌های موزائی[۷] (از شاخه چهارلنگ ممصالح) و 《یتیم زراسوند》هم‌مرز می‌باشند سردسیرشانِ کفِتِ‌برَد توف سفید (طوف سفید) و خُربه، حومه چل‌گرد واقع در چهار محال و بختیاری است.
شایان ذکراست که طایفه عالی محمودی به واسطه همجوار بودن با طایفه کهیش و معاشرت زیاد و وصلت‌های زناشوئی به اشتباه آنها را تیره‌ای بزرگ از کهیش پنداشته‌اند و این تصور برگرفته از موقعیت زیست محیطی و همجواری آن دو طایفه است بنابراین قدر مسلم آن است که این طایفه با سایر برادران طایفه عالی محمودی «باب دینارون» نسبشان یکی است. انگیزه کوچ و زمان آن که هر دو شاخه ظاهراً از اندیکا و ... بوده به درستی معلوم نیست، عده‌ای از معمرین هر دو طایفه «ساکن ایذه و مسجدسلیمان» علت کوچ را نزاع ایلی ذکر کرده‌اند امّا کی و چگونه؟ معلوم نگردیده است.
این طایفه به‌هنگام کوچ به بردنشانده، آن را به‌چهار قسمت تقسیم کرده وبه آن «چهارکُو» گفته‌اند.

  1. تیره عباس وند «اولاد عباس و باقر»
  2. تیره باقروند «اولاد باقر»
  3. تیره‌سلطانعلی وند «اولاد سلطانعلی»
  4. تیره مددی

این طایفه دیرزمانی است که با طایفه کهیش و در کنار هم با صلح و صفا به سر می‌برند.[۸]

تقسیمات

طایفه عالی محمودی از شاخه هفت‌لنگ و از باب؛ دینارانی بوده، که متشکل از دو تیره بزرگ می‌باشد:

  • مهرعلیخانی
  • علیمردان خانی

مهرعلیخانی

  • تش قریشوند
  • تش فرضعلی وند
  • تش ملا مرادی
  • تش شهولی وند
  • تش شیخ عالی وند
  • احمد میرحاجی
  • عبده وند
  • دووبرایی
  • تش اولاد بالا(اولاد ساکن در نوراباد)
  • تش اولاد پایین (ساکن در مالمیر از اولاد علی خان و مهرعلی سلطان)

علیمردان‌خانی

  • تش اولاد
  • تش علیرضا وند
  • تش صالح‌وند
  • تش قیصروند
  • تش لک محمودی
  • تش نجف سنی
  • تش عالی نقدعلی
  • تش اولاد مددی

جستارهای وابسته

پانویس

  1. Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176».
  2. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.
  3. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. دریافت‌شده در 3-25-2014. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  4. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
  5. «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran. ۱۹۷۰.
  6. Arash Khazen (۲۰۰۹). «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». University of Washington. دریافت‌شده در ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  7. تیره موزائی ساکن درّه گورو، درحال حاضر وابسته به طایفه حموله سوهونی باب می‌باشند.
  8. کتاب بختیاری در گذر زمان، قباد باقری، صص ۲۰۴ و ۲۰۵

منابع

  • شهنی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی. اهواز: انتشارات معتبر، ۱۳۸۵
  • تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
  • عیدیوندی، حافظ. مروری بر تاریخ ایران از سپیده دم تاریخ و نگرشی بر ایل بختیاری. قم: نسیم حیات، ۱۳۸۳