اسلام‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) جز افزودن ناوباکس ۷.۶> الگو:انقلاب ۱۳۵۷ (درخواست کاربر:Freshman404)+تمیز+ |
جز ربات: انتقال رده به درخواست Shkuru Afshar از رده:سرکوبی سیاسی به رده:سرکوب سیاسی |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
[[رده:اسلام]] |
[[رده:اسلام]] |
||
[[رده:جنبش وهابیت]] |
[[رده:جنبش وهابیت]] |
||
[[رده: |
[[رده:سرکوب سیاسی]] |
||
[[رده:سیاست‌های راست تندرو]] |
[[رده:سیاست‌های راست تندرو]] |
||
[[رده:نظریه‌های سیاسی]] |
[[رده:نظریه‌های سیاسی]] |
||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۵۰
اسلام‌گرایی که با نام اسلام سیاسی نیز شناخته می‌شود نوعی ایدئولوژی است که «تعالیم، عقاید و ارزش‌های یک اسلام خاص را به عنوان بنیاد یک ساختار سیاسی که حامیان آن ایدئولوژی آن را دولت اسلامی می‌خوانند» به کار می‌بندد.[۱] اسلام‌گرایان می‌توانند تفاسیر گوناگونی را بر اساس سوره‌ها و آیات قرآنی داشته باشند. دیدگاه‌های اسلام‌گرایان بر پیاده‌سازی شریعت (قانون اسلامی) از اتحاد سیاسی پان‌اسلامیسم و حذف غیر مسلمانان منتخب به ویژه نفوذ نظامی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی غرب در جهان اسلام که آن‌ها معتقد هستند با اسلام مغایرت دارد تأکید می‌کنند.[۲]
برخی محققان دینی (گراهام فولر) عقاید اسلام‌گرایی را آسان‌تر (سهل‌تر) می‌داند و معتقد است که این عقاید می‌توانند به عنوان شکلی از سیاست‌های هویتی یا حمایت از هویت و اصالت مسلمان، تقسیمات گستره‌تر و دین‌گستری اجتماعی عنوان می‌کند.[۳] در پی بهار عربی، اولیویه روآ اسلام سیاسی و دموکراسی سیاسی را با عنوان دو موضوع با وابستگی متقابل فزاینده شرح داد.[۴]
اسلام‌گرایان[۵] به‌طور کلی با استفاده از این اصطلاح مخالفت می‌کنند و مدعی هستند که عقاید و اهداف سیاسی آن‌ها ابراز عقیده مذهبی اسلامی آن‌ها است. به‌طور مشابه، برخی متخصصان اصطلاح «اسلام عمل‌گرا» (برنارد لوئیس)،[۶][۷][۸] یا «اسلام سیاسی» [۹] را مناسب می‌دانند. برخی نیز (رابین رایت) اصطلاح «اسلام نظامی» را با اسلام‌گرایی برابر دانسته‌اند.[۱۰]
چهره‌های مهم و اصلی اسلام‌گرایی مدرن شامل حسن‌البنا، سید قطب ، ابوالاعلی مودودی[۱۱] سید روح‌الله خمینی[۱۲] علی شریعتی و سید علی خامنه ای(رهبر کنونی ایران) هستند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Soage, Ana Belén. "Introduction to Political Islam1." Religion Compass 3.5 (2009): 887-896.
- ↑ Qutbism: An Ideology of Islamic-Fascism by DALE C. EIKMEIER From Parameters, Spring 2007, pp. 85-98. Accessed 6 February 2012
- ↑ Fuller, Graham E. , The Future of Political Islam, Palgrave MacMillan, (2003), p. 21
- ↑ Olivier Roy (آوریل ۱۶, ۲۰۱۲). «The New Islamists». foreignpolicy.com.
- ↑ Rashid Ghannouchi (۳۱ اکتبر ۲۰۱۳). «How credible is the claim of the failure of political Islam?». MEMO. بایگانی‌شده از [=https://www.middleeastmonitor.com/articles/africa/8087-how-credible-is-the-claim-of-the-failure-of-political-islam اصلی] مقدار
|نشانی=را بررسی کنید (کمک) در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵. - ↑ «Understanding Islamism» (PDF). International Crisis Group. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۷ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵.
- ↑ http://www.webcitation.org/5sunFyPbv
- ↑ Islamic republic by Bernard Lewis
- ↑ «Islamist, Islamiste, Islamicist». Pwhce.org. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵.
- ↑ Wright, Robin, Sacred Rage: The Wrath of Militant Islam,
- ↑ Fuller, Graham E. , The Future of Political Islam, Palgrave MacMillan, (2003), p. 120
- ↑ Coming to Terms, Fundamentalists or Islamists? Martin Kramer originally in Middle East Quarterly (Spring 2003), pp. 65-77.
- Fuller, Graham E. (گراهام فولر) در کتاب The Future of Political Islam (آینده اسلام سیاسی) از Palgrave MacMillan (انتشارات مک میلن) سال ۲۰۰۳
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| انقلاب ۱۳۵۷ |
 |
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |