هلاکو رامبد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز حذف پرچم با توجه به وپ:پرچم جعبه
خط ۷: خط ۷:
| نام اصلی =
| نام اصلی =
| زمینه فعالیت = [[سیاست]]
| زمینه فعالیت = [[سیاست]]
| ملیت = {{پرچم|ایران|۱۹۶۴}}
| ملیت = ایرانی
| تاریخ تولد = ۱۲۹۸
| تاریخ تولد = ۱۲۹۸
| محل تولد = [[تهران]]
| محل تولد = [[تهران]]

نسخهٔ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۴۶

هلاکو رامبد
زاده۱۲۹۸
تهران
درگذشته۱۳۸۶
فرانسه نانسی
آرامگاهفرانسه
پیشهسیاستمدار
زمینه کاریسیاست
ملیتایرانی
دورهشاهنشاهی پهلوی
فرزند(ان)۲ پسر
پدر و مادرمحمد حسین سالار اسعدی تالش

هلاکو رامبد در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی در تهران متولد شد و در سال ۱۳۸۶ در نانسی فرانسه درگذشت. هلاکو فرزند آخر محمدحسین‌خان تالشی ملقب به سالار اسعد رئیس ایل تالش بود. مادرش دختر محمود علامیر ملقب به احتشام السلطنه بود که دومین رئیس مجلس در اولین دوره مجلس شورای ملی بود.

تحصیلات

از کلاس ششم ابتدایی وارد دبستان نظام شد و با درجه ستوان دومی از دانشکده افسری در رشته توپخانه فارغ‌التحصیل شد. وی پس از اتمام دوره دانشکده افسری، از ۱۳۱۸تا ۱۳۲۱ فرمانده هنگ توپخانه شد. سپس از ارتش کناره‌گیری کرد. در ۱۳۳۰ش به آمریکا رفت و دوره مدیریت تجارت را در آنجا سپری کرد.

فعالیت‌های تجاری

در سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۶ مدیر شرکتهای سهامی پرس اکسپرس و سهامی ایتان اکسپرس بود؛ و پس از تشکیل سندیکای هواپیمایی کشور، دبیر این سندیکا گردید، و در تهران به مدت ۷ سال مأمور آلیتالیا شد.[۱]

فعالیتهای سیاسی و نمایندگی مجلس شورای ملی

قبل از کودتای ۲۸ مرداد عضو جبهه ملی بود، اما پس از آن به رژیم پهلوی تمایل پیدا کرد. آغاز فعالیت سیاسی وی حضور در انتخابات دوره‌های هفدهم و هجدهم مجلس شورای ملی بود که موفقیتی کسب نکرد، اما در دوره‌های ۱۹ مجلس شورای ملی تا دوره ۲۴ به عنوان نماینده مردم طوالش در این مجلس حضور داشت.[۲]

رامبد نه تنها سخنگوی اصلی حزب در مجلس بود، بلکه در محافل حزبی یکی از فعال‌ترین و جاه‌طلب‌ترین رهبران حزب به حساب می‌آمد. وی معتقد بود که حزب مردم با دو مسئله اصلی مواجه است: یکی داخلی و دیگری خارجی. می‌گفت: «که حزب ایران نوین از دستگاه‌های دولتی برای اعمال فشار بر حزب مردم و پرسنل آن استفاده می‌کند و حزب مردم هیچ وسیله‌ای برای مقابله و حتی حفاظت پرسنل خود ندارد، بنابراین امید کمی در داخل حزب به پیشرفت وجود دارد. همزبان با آن، تقسیم‌بندی عمیقی در داخل حزب مردم وجود دارد که مانع تمرکز انرژی پرسنل موجود آن بر مسائل کلیدی است». او سعی می‌کرد که روحیه وحدت را در حزب برقرار نماید. در سال ۱۳۳۹ احزاب ظاهراً در ایران فعالیت سیاسی داشتند: حزب ایران نوین به دبیرکلی دکتر محمد اقبال نخست‌وزیر و حزب مردم به دبیرکلی اسدالله علم (وزیر دربار). هلاکو رامبد از دوستان علم و لیدر حزب مردم در مجلس شورای ملی بود.[۳]

حضور در هیئت دولت

هلاکو رامبد در سال ۱۳۵۶ در کابینه جمشید آموزگار از نمایندگی مردم استعفا داد و به سمت سخنگوی دولت، وزیر مشاور و معاون سیاسی و پارلمانی منصوب گردید. رامبد در این مقام، رفتار اهانت‌آمیزی با نمایندگان مخالف دولت داشت. او پس از انقلاب ۵۷ ایران در دادگاه انقلاب اسلامی به اعدام محکوم و اموال وی مصادره شد.[۴]

خدمات

ایجاد کارخانه چوب‌بری اسالم و کارخانه چوکا (چوب و کاغذ گیلان) در شهرستان هشتپر طوالش و در پونل یکی از خدمات او می‌باشد. کارخانه‌های مذکور را برادران شاه اصرار داشتند به مازندران ببرند و او در مقابل اعمال نفوذ آنها ایستادگی نمود و مبارزه کرد تا سرانجام موفق شد کارخانه‌های مذکور را در تالش مستقر گرداند.[۳]

فوت

رامبد در روز دوم اردیبهشت ۱۳۸۶ در شهر نانسی فرانسه درگذشت، از وی دو فرزند پسر باقی است.

فعالیت سیاسی

۱-عضو جبهه ملی تا سال ۱۳۲۹

۲-در سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۶ مدیر شرکتهای سهامی پرس اکسپرس و سهامی ایتان اکسپرس

۳-در سالهای۱۳۳۶ تا۱۴۴۳ به مدت ۷ سال نماینده شرکت هواپیمایی آلیتالیا ایتالیا در ایران شد

۴-نماینده مردم طوالش در دوره‌های ۱۹ الی ۲۴ مجلس شورای ملی

۵-سخنگوی حزب مردم در مجلس

۶-در سال ۱۳۵۶ سخنگوی دولت

۷-وزیر مشاور و معاون سیاسی پارلمانی دولت آموزگار

منابع

  1. اکبر خوش‌زاد، آخرین مجلس مشروطه دوره بیست و چهارم مجلس شورای ملی و انقلاب اسلامی، (تهران: سازمان تبلیغات اسلامیة حوزه هنری، سوره مهر،1390)، ص 328.
  2. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک (تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1386)، ج 8، ص 395.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ نهضت حسینی‌نژاد، تالشنامه (رشت: بلور، 1389)، ص 551.
  4. «هلاکو رامبد». مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۶.
  • لاجوردی، حبیب، (۱۹۸۴). بصیری، شاهین، ویراستار. به کوشش ضیا صدقی. «مصاحبه با هلاکو رامبد». پروژه تاریخ شفاهی ایران. دانشگاه هاروارد، مرکز مطالعات خاورمیانه.