پیه‌تا (میکل‌آنژ): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
خنثی‌سازی ویرایش 28081532 از 84.241.43.100 (بحث)
برچسب‌ها: خنثی‌سازی حذف منبع
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}
'''پیه‌تا''' ({{lang-it|Pietà}}) یا به تعبیر دیگر ''ترحم''، اثری از هنرمند و مجسمه‌ساز برجسته [[رنسانس]]، [[میکل‌آنژ|میکل‌آنژ بوناروتی]] است. این اثر هنری در [[کلیسای سن پیترو]] [[واتیکان]] قرار دارد. تندیس ترحم، یکی از اولین آثار بر پایه همین موضوع از هنرمند می‌باشد. مجسمه برای {{پم|کاردینال جین دی بیلهارس|Jean Bilhères de Lagraulas}} که نماینده روم بود ساخته شد. میکل‌آنژ برای ساخت این مجسمه از {{پم|سنگ مرمر کارارا|Carrara marble}} استفاده کرد و چنین به نظر می‌آید که به عنوان یادبودی برای مراسم خاکسپاری کاردینال ساخته شده باشد اما به مکان فعلی خودش منتقل شد که اولین کلیسای کوچک در سمت راست بازیلیکا می‌باشد. جالب‌ترین نکته دربارهٔ این اثر این است که مجسمه پیه‌تا، تنها اثر موجود از میکل‌آنژ است که مزین به امضای خود استاد است.<ref>{{cite news | url=https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g187793-d195265-r357159282-La_Pieta-Vatican_City_Lazio.html | title=The only signed Michelangelo masterpiece | date=May 20, 2016 | agency=Wall Street Journal | accessdate=October 9, 2019 | author=Dougherty, Connor | archive-url=https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g187793-d195265-r357159282-La_Pieta-Vatican_City_Lazio.html | archive-date=2016-06-11 | url-status=dead }}</ref>
'''پیه‌تا''' ({{lang-it|Pietà}}) یا به تعبیر دیگر ''ترحم''، اثری از هنرمند و مجسمه‌ساز برجسته [[رنسانس]]، [[میکل‌آنژ|میکل‌آنژ بوناروتی]] است. این اثر هنری در [[کلیسای سن پیترو]] [[واتیکان]] قرار دارد. تندیس ترحم، یکی از اولین آثار بر پایه همین موضوع از هنرمند می‌باشد. مجسمه برای {{پم|کاردینال جین دی بیلهارس|Jean Bilhères de Lagraulas}} که نماینده روم بود ساخته شد. میکل‌آنژ برای ساخت این مجسمه از {{پم|سنگ مرمر کارارا|Carrara marble}} استفاده کرد و چنین به نظر می‌آید که به عنوان یادبودی برای مراسم خاکسپاری کاردینال ساخته شده باشد اما به مکان فعلی خودش منتقل شد که اولین کلیسای کوچک در سمت راست بازیلیکا می‌باشد. جالب‌ترین نکته دربارهٔ این اثر این است که مجسمه پیه‌تا، تنها اثر موجود از میکل‌آنژ است که مزین به امضای خود استاد است.<ref>{{cite news | url=https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g187793-d195265-r357159282-La_Pieta-Vatican_City_Lazio.html | title=The only signed Michelangelo masterpiece | date=May 20, 2016 | agency=Wall Street Journal | accessdate=October 9, 2019 | author=Dougherty, Connor | archive-url=https://www.tripadvisor.com/ShowUserReviews-g187793-d195265-r357159282-La_Pieta-Vatican_City_Lazio.html | archive-date=2016-06-11 | url-status=dead }}</ref>

محمد حسن نادری در سال 2009 میلادی پس از مطالعات پیچیده متوجه یک رابطه عجیب بین مجسمه پیه تا و همسر ناصرالدین شاه شد، محمد حسن نادری که پدر کرنر فیتینگ یخچالی نیز می باشد پس از کشف این اتفاق، وی به منظور حفظ و صیانت از ایران و ایرانی روابط نامشروع این دو را رسانه ای نکرد. از همین روی محمد حسن نشان ملی صیانت را دریافت نمود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=منیر داوودی|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=مرکز ملی مطالعات میکل آنژ ایران|نشانی=http://shatelmobile.ir|عنوان=محمد حسن نادری پدر کرنر فیتینگ یخچالی ایران}}</ref>


این شاهکار معروف نمایانگر بدن عیسی در دامان مادرش پس از [[تصلیب عیسی|مصلوب]] شدن می‌باشد. موضوع اقتباسی هنرمند از موضوعات محبوب در آن زمان محسوب می‌گردید. تفسیر اختصاصی میکل‌آنژ برای نمایش هنر ترحم یک امر بی‌سابقه در مجسمه‌سازی ایتالیایی محسوب می‌گردید که یک توازن آرمانی از [[رنسانس]] و زیبایی کلاسیک آمیخته به ناتورالیسم از بارزه‌های شاخص این اثر می‌باشد.
این شاهکار معروف نمایانگر بدن عیسی در دامان مادرش پس از [[تصلیب عیسی|مصلوب]] شدن می‌باشد. موضوع اقتباسی هنرمند از موضوعات محبوب در آن زمان محسوب می‌گردید. تفسیر اختصاصی میکل‌آنژ برای نمایش هنر ترحم یک امر بی‌سابقه در مجسمه‌سازی ایتالیایی محسوب می‌گردید که یک توازن آرمانی از [[رنسانس]] و زیبایی کلاسیک آمیخته به ناتورالیسم از بارزه‌های شاخص این اثر می‌باشد.

نسخهٔ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۴

پیه تا (میکل‌آنژ)
هنرمندمیکل‌آنژ بوناروتی
سال۱۴۹۸–۱۴۹۹
گونهسنگ مرمر
ابعاد
۱۷۴ cm × ۱۹۵ cm (۶۸٫۵ in × ۷۶٫۸ in)
مکانکلیسای سنت پیترو، واتیکان

پیه‌تا (ایتالیایی: Pietà) یا به تعبیر دیگر ترحم، اثری از هنرمند و مجسمه‌ساز برجسته رنسانس، میکل‌آنژ بوناروتی است. این اثر هنری در کلیسای سن پیترو واتیکان قرار دارد. تندیس ترحم، یکی از اولین آثار بر پایه همین موضوع از هنرمند می‌باشد. مجسمه برای کاردینال جین دی بیلهارس که نماینده روم بود ساخته شد. میکل‌آنژ برای ساخت این مجسمه از سنگ مرمر کارارا استفاده کرد و چنین به نظر می‌آید که به عنوان یادبودی برای مراسم خاکسپاری کاردینال ساخته شده باشد اما به مکان فعلی خودش منتقل شد که اولین کلیسای کوچک در سمت راست بازیلیکا می‌باشد. جالب‌ترین نکته دربارهٔ این اثر این است که مجسمه پیه‌تا، تنها اثر موجود از میکل‌آنژ است که مزین به امضای خود استاد است.[۱]

این شاهکار معروف نمایانگر بدن عیسی در دامان مادرش پس از مصلوب شدن می‌باشد. موضوع اقتباسی هنرمند از موضوعات محبوب در آن زمان محسوب می‌گردید. تفسیر اختصاصی میکل‌آنژ برای نمایش هنر ترحم یک امر بی‌سابقه در مجسمه‌سازی ایتالیایی محسوب می‌گردید که یک توازن آرمانی از رنسانس و زیبایی کلاسیک آمیخته به ناتورالیسم از بارزه‌های شاخص این اثر می‌باشد.

صدمات وارده بر مجسمه

در سال‌های گذشته مجسمه پیه‌تا میکل‌آنژ دچار صدمات چندی گردید. ۴ انگشت مریم از دست چپ وی در طول حرکت و جابجایی شکسته شد که در سال ۱۷۳۶ توسط جوزپه لیریونی بازسازی شد. با این احوال جدی‌ترین آسیب به این اثر هنری در ۲۱ ماه مه سال ۱۹۷۲ (روز یکشنبه مصادف با عید پنجاهه) توسط یک شخص معلوم‌الحال مجارستانیِ استرالیایی الاصل اتفاق افتاد، شخص موسوم که لازلو توث نام داشت در حالی که فریاد می‌کشید؛ «من عیسی مسیح هستم و از مرگ بازگشتم!»[۲] توسط یک چکش زمین‌شناسی به سرعت به مجسمه حمله‌ور شد و تا قبل از دستگیری ۱۵ مرتبه با چکش به مجسمه ضربه وارد کرد که نتیجه چنین عملی، شکستن دست و بینی، پِلک و قسمت‌هایی از لباس مریم بود. ضرباتی که وی وارد می‌کرد باعث شد تا تکه‌های مرمر در فضا پراکنده شود و تعدادی از حاضرین این قطعات را که در هوا می‌چرخیدند ربودند. فراخوانی که بعدها صادر گردید باعث شد تا تعدادی از قطعات بازگردانده شود اما چند قطعه از جمله بینی او هیچگاه پیدا نشد و بعدها برای بازسازی مجدد مجبور شدند که یک بلوک کوچک از پشت مجسمه را برای جایگزینی با بینی بردارند.

باب کاسیلی، مجسمه‌ساز و هنرمند آمریکایی از میزوری، نخستین فردی بود که توانست خودش را به ضارب برساند و او را از مجسمه دور نماید. او می گوید؛ من بر روی پسری که ریش داشت پریدم و او را گرفتم و هر دوی ما غرق در جیغ‌و‌فریاد ایتالیایی‌های اطرافمان بودیم و این تنها یک بخشی از صحنهٔ حادثه بود.[۳] پس از این حمله، مجسمه با زحمت بسیار بازسازی شد و به محل بازیلیکای سنت پیتر و در قسمت ورودی بین درب مقدس و مِحراب سن‌سباستیان قرار داده شد. برای حفاظت و جلوگیری از تکرار وقایع مشابه، امروزه این مجسمه توسط یک شیشه مقاوم پلی (متیل متاکریلات) ضد گلوله محافظت می‌گردد.[۴]

نگارخانه

منابع

  1. ↑ Dougherty, Connor (May 20, 2016). "The only signed Michelangelo masterpiece". Wall Street Journal. Retrieved October 9, 2019. {{cite news}}: Check |archive-url= value (help)نگهداری CS1: url-status (link)
  2. ↑ "Time Essay: Can Italy be Saved from Itself?". Time Magazine U.S. Time Inc. June 5, 1972. Retrieved 26 August 2012.
  3. ↑ O'neill, Anne-arie. "Creature Features". People Magazine. People Magazine. Retrieved 15 September 2019.
  4. ↑ "Vatican marks anniversary of 1972 attack on Michelangelo's Pieta". Reuters (به انگلیسی). 2013-05-21. Retrieved 2019-09-03.

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پیه‌تا_(میکل‌آنژ)&oldid=28081551»