سینمای ایتالیا: تفاوت میان نسخهها
ویرایش غلط تایپی |
مقاله دیگر خرد نیست. |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سینمای ایتالیا''' ([[زبان انگلیسی|انگلیسی]]: Cinema of Italy) شامل فیلمهای ساخته شده در [[ایتالیا]] یا توسط کارگردانان ایتالیایی میشود. از آغاز توسعه صنعت فیلم ایتالیا در دهۀ آغازین قرن بیستم فیلمسازان و بازیگران ایتالیایی گهگاه با موفقیت داخلی و جهانی روبرو شدهاند و در جنبشهای سینمایی در جهان تاثیرگذار بودهاند. تا سال ۲۰۱۸ فیلمهای ایتالیایی ۱۴ مرتبه و بیش از هر کشوری برندۀ [[جایزه اسکار بهترین فیلم زبان خارجی]] و ۱۲ بار برندۀ جایزۀ [[نخل طلایی]] یعنی دومین کشور در دنیا پس از [[ایالات متحده آمریکا]] شدهاند.<ref>{{Cite journal|date=2019-12-11|title=Cinema of Italy|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cinema_of_Italy&oldid=930326142|journal=Wikipedia|language=en}}</ref> |
'''سینمای ایتالیا''' ([[زبان انگلیسی|انگلیسی]]: Cinema of Italy) شامل فیلمهای ساخته شده در [[ایتالیا]] یا توسط کارگردانان ایتالیایی میشود. از آغاز توسعه صنعت فیلم ایتالیا در دهۀ آغازین قرن بیستم فیلمسازان و بازیگران ایتالیایی گهگاه با موفقیت داخلی و جهانی روبرو شدهاند و در جنبشهای سینمایی در جهان تاثیرگذار بودهاند. تا سال ۲۰۱۸ فیلمهای ایتالیایی ۱۴ مرتبه و بیش از هر کشوری برندۀ [[جایزه اسکار بهترین فیلم زبان خارجی]] و ۱۲ بار برندۀ جایزۀ [[نخل طلایی]] یعنی دومین کشور در دنیا پس از [[ایالات متحده آمریکا]] شدهاند.<ref>{{Cite journal|date=2019-12-11|title=Cinema of Italy|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Cinema_of_Italy&oldid=930326142|journal=Wikipedia|language=en}}</ref> |
||
=سالهای آغازین= |
== سالهای آغازین == |
||
شروع فیلمسازی در ایتالیا در سال ۱۸۹۶ انجام گرفت. ویتوریو کالسینا که همکار [[برادران لومیر]] بود، اولین کارگردان سینمای ایتالیا شناخته میشود. او در سال ۱۸۹۶ فیلمی از [[پاپ]] [[لئون سیزدهم]] تهیه کرد. دهه اول [[سده ۲۰ (میلادی)|قرن بیستم]] و تا آغاز شروع [[جنگ جهانی اول]]، ساخت فیلمهای هنری در ایتالیا آغاز شد؛ فیلمهایی [[فیلم حماسی|حماسی]] که از ادبیات غنی اروپایی اقتباس گردید. ''[[اتلو (ابهامزدایی)|اتللو]]'' محصول ۱۹۰۶ ساخته [[ماریو کازرینی]]، ''[[آخرین روزهای پمپی]]'' محصول ۱۹۰۸ساخته [[آرتورو آمبروزیو]]، ''[[هوسهای امپراتور (فیلم ۱۹۱۳)|هوسهای امپراطور]]'' محصول ۱۹۱۳ ساخته [[انریکو گواتزونی]] و مهمتر از همه ''[[کابیریا]]'' محصول ۱۹۱۴ ساخته [[جووانی پاسترونه|جیوانی پاسترونه]] از این جملهاند. در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ با ظهور [[فاشیسم ایتالیایی|فاشیسم]] و ناآرامیهای سیاسی، رشد سینمای این کشور نیز رو به افول نهاد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آشنایی با سینمای ایتالیا|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/270995/آشنایی-با-سینمای-ایتالیا|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2014-09-06|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خرسند بیژن. دائره المعارف سینمایی. انتشارات امیرکبیر. تهران.چاپ اول ۱۳۶۱.ص ۴۰۴}}</ref> |
شروع فیلمسازی در ایتالیا در سال ۱۸۹۶ انجام گرفت. ویتوریو کالسینا که همکار [[برادران لومیر]] بود، اولین کارگردان سینمای ایتالیا شناخته میشود. او در سال ۱۸۹۶ فیلمی از [[پاپ]] [[لئون سیزدهم]] تهیه کرد. دهه اول [[سده ۲۰ (میلادی)|قرن بیستم]] و تا آغاز شروع [[جنگ جهانی اول]]، ساخت فیلمهای هنری در ایتالیا آغاز شد؛ فیلمهایی [[فیلم حماسی|حماسی]] که از ادبیات غنی اروپایی اقتباس گردید. ''[[اتلو (ابهامزدایی)|اتللو]]'' محصول ۱۹۰۶ ساخته [[ماریو کازرینی]]، ''[[آخرین روزهای پمپی]]'' محصول ۱۹۰۸ساخته [[آرتورو آمبروزیو]]، ''[[هوسهای امپراتور (فیلم ۱۹۱۳)|هوسهای امپراطور]]'' محصول ۱۹۱۳ ساخته [[انریکو گواتزونی]] و مهمتر از همه ''[[کابیریا]]'' محصول ۱۹۱۴ ساخته [[جووانی پاسترونه|جیوانی پاسترونه]] از این جملهاند. در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ با ظهور [[فاشیسم ایتالیایی|فاشیسم]] و ناآرامیهای سیاسی، رشد سینمای این کشور نیز رو به افول نهاد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آشنایی با سینمای ایتالیا|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/270995/آشنایی-با-سینمای-ایتالیا|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2014-09-06|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خرسند بیژن. دائره المعارف سینمایی. انتشارات امیرکبیر. تهران.چاپ اول ۱۳۶۱.ص ۴۰۴}}</ref> |
||
=پس از جنگ جهانی دوم و ظهور رئالیسم و نئورئالیسم= |
== پس از جنگ جهانی دوم و ظهور رئالیسم و نئورئالیسم == |
||
[[لوکینو ویسکونتی]]، [[ویتوریو دسیکا]]، [[روبرتو روسلینی|روبرتوروسلینی]]، [[فدریکو فلینی|فدریکوفلینی]]، [[پیر پائولو پازولینی]]، [[چزاره زاواتینی]] و [[میکلآنجلو آنتونیونی|میکل آنجلو آنتونیونی]] بخشی از فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایتالیا بودند که بعد از [[جنگ جهانی دوم]] ؛ رخوت سینمای این کشور را تکان داده و با فیلمهایشان جنبش [[واقعگرایی (هنر)|رئالیسم]] و [[نئورئالیسم (سینما)|نئو رئالیسم ایتالیا]] را در این کشور ایجاد کردند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=Peter Brunette|کد زبان=en|تاریخ=3 December 2019|وبگاه=University of California Press, Dey 11, 1374 AP - Performing Arts - 425 pages|نشانی=https://books.google.com/books/about/Roberto_Rossellini.html?id=YbB9zKvpS88C|عنوان=Brunette Roberto Rosellini}}</ref> <ref>{{یادکرد وب|عنوان=همه آن هفت سال|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/85229/همه-آن-هفت-سال|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2009-07-11|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=fa}}</ref> |
[[لوکینو ویسکونتی]]، [[ویتوریو دسیکا]]، [[روبرتو روسلینی|روبرتوروسلینی]]، [[فدریکو فلینی|فدریکوفلینی]]، [[پیر پائولو پازولینی]]، [[چزاره زاواتینی]] و [[میکلآنجلو آنتونیونی|میکل آنجلو آنتونیونی]] بخشی از فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایتالیا بودند که بعد از [[جنگ جهانی دوم]] ؛ رخوت سینمای این کشور را تکان داده و با فیلمهایشان جنبش [[واقعگرایی (هنر)|رئالیسم]] و [[نئورئالیسم (سینما)|نئو رئالیسم ایتالیا]] را در این کشور ایجاد کردند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=Peter Brunette|کد زبان=en|تاریخ=3 December 2019|وبگاه=University of California Press, Dey 11, 1374 AP - Performing Arts - 425 pages|نشانی=https://books.google.com/books/about/Roberto_Rossellini.html?id=YbB9zKvpS88C|عنوان=Brunette Roberto Rosellini}}</ref> <ref>{{یادکرد وب|عنوان=همه آن هفت سال|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/85229/همه-آن-هفت-سال|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2009-07-11|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=fa}}</ref> |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در اواسط دهه ۵۰ سینمای تجاری ایتالیا نیز بسیار فعال شد و در ادامه تقریبا بدنه سینمای هنری و صاحب سبک را به انزوا کشانید و تولیدات تجاری تا ۲ دهه بعد تقریبا تمام صنعت سینمای این کشور را قبضه کردند. البته این روند باعث شد شهر رم و استودیوی [[چینهچیتا]] به یک قدرت در [[سینمای جهان]] و همچنین بازار هنر تبدیل شود. اگرچه در همین سالهاست که سینمای ایتالیا حتی توانست به جوایز معتبر سینمایی نظیر [[جایزه اسکار|اسکار]][[،]] [[جایزه گلدن گلوب|گلدن گلوب]] و [[بفتا]] نیز برسد. در این سالها تعدادی دیگر از فیلمسازان این کشور نیز توانستند خلاقیت از خود نشان دهند. [[سرجو لئونه|سرجیو لئونه]] با ۳ فیلم ''[[به خاطر یک مشت دلار]]''، ''[[به خاطر چند دلار بیشتر]]''، و ''[[خوب، بد، زشت|خوب بد زشت]]'' از پایهگذاران سینمای [[وسترن اسپاگتی]] شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Why Django Unchained’s Slavery Tale Had to Be a Spaghetti Western|نشانی=https://www.vulture.com/2013/01/django-unchained-history-of-spaghetti-westerns.html|وبگاه=Vulture|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en-us|نام=Bilge|نام خانوادگی=Ebiri}}</ref> |
در اواسط دهه ۵۰ سینمای تجاری ایتالیا نیز بسیار فعال شد و در ادامه تقریبا بدنه سینمای هنری و صاحب سبک را به انزوا کشانید و تولیدات تجاری تا ۲ دهه بعد تقریبا تمام صنعت سینمای این کشور را قبضه کردند. البته این روند باعث شد شهر رم و استودیوی [[چینهچیتا]] به یک قدرت در [[سینمای جهان]] و همچنین بازار هنر تبدیل شود. اگرچه در همین سالهاست که سینمای ایتالیا حتی توانست به جوایز معتبر سینمایی نظیر [[جایزه اسکار|اسکار]][[،]] [[جایزه گلدن گلوب|گلدن گلوب]] و [[بفتا]] نیز برسد. در این سالها تعدادی دیگر از فیلمسازان این کشور نیز توانستند خلاقیت از خود نشان دهند. [[سرجو لئونه|سرجیو لئونه]] با ۳ فیلم ''[[به خاطر یک مشت دلار]]''، ''[[به خاطر چند دلار بیشتر]]''، و ''[[خوب، بد، زشت|خوب بد زشت]]'' از پایهگذاران سینمای [[وسترن اسپاگتی]] شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Why Django Unchained’s Slavery Tale Had to Be a Spaghetti Western|نشانی=https://www.vulture.com/2013/01/django-unchained-history-of-spaghetti-westerns.html|وبگاه=Vulture|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en-us|نام=Bilge|نام خانوادگی=Ebiri}}</ref> |
||
=دهه ۷۰ تاکنون= |
== دهه ۷۰ تاکنون == |
||
نسل جدید سینمای هنری ایتالیا در دهه ۷۰ سرو شکل گرفت. سینماگران جدیدی مانند [[برادران تاویانی]]، [[برناردو برتولوچی]]، و بعدتر [[روبرتو بنینی]] و [[نانی مورتی]] توانستند جان تازهای به سینمای ایتالیا بدهند. جدای از برادران تاویانی و همچنین برتولوچی که یک نسل از امثال بنینی و مورتی پیشکسوتتر هستند، در ۲ دههی اخیر نیز بازهم سینماگران قابل اعتنایی از سینمای ایتالیا سر برآوردند. افرادی مانند [[جوزپه تورناتوره]] با فیلمهایی نظیر ''[[سینما پارادیزو]]''، ''[[یک تشریفات ساده]]''، ''[[مالنا]]''، ''باریا'' و ''[[بهترین پیشنهاد]]'' و یک دهه بعدتر سینماگرانی مانند ''[[پائولو سورنتینو]]'' با فیلم ''[[زیبایی بزرگ]]'' از این جملهاند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Oscars: Italy Selects 'Fire at Sea' for Foreign-Language Category|نشانی=https://www.hollywoodreporter.com/news/oscars-italy-selects-fire-at-sea-foreign-language-category-932391|وبگاه=The Hollywood Reporter|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=The 49th Academy Awards {{!}} 1977|نشانی=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1977|وبگاه=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=The 52nd Academy Awards {{!}} 1980|نشانی=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1980|وبگاه=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref> |
نسل جدید سینمای هنری ایتالیا در دهه ۷۰ سرو شکل گرفت. سینماگران جدیدی مانند [[برادران تاویانی]]، [[برناردو برتولوچی]]، و بعدتر [[روبرتو بنینی]] و [[نانی مورتی]] توانستند جان تازهای به سینمای ایتالیا بدهند. جدای از برادران تاویانی و همچنین برتولوچی که یک نسل از امثال بنینی و مورتی پیشکسوتتر هستند، در ۲ دههی اخیر نیز بازهم سینماگران قابل اعتنایی از سینمای ایتالیا سر برآوردند. افرادی مانند [[جوزپه تورناتوره]] با فیلمهایی نظیر ''[[سینما پارادیزو]]''، ''[[یک تشریفات ساده]]''، ''[[مالنا]]''، ''باریا'' و ''[[بهترین پیشنهاد]]'' و یک دهه بعدتر سینماگرانی مانند ''[[پائولو سورنتینو]]'' با فیلم ''[[زیبایی بزرگ]]'' از این جملهاند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Oscars: Italy Selects 'Fire at Sea' for Foreign-Language Category|نشانی=https://www.hollywoodreporter.com/news/oscars-italy-selects-fire-at-sea-foreign-language-category-932391|وبگاه=The Hollywood Reporter|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=The 49th Academy Awards {{!}} 1977|نشانی=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1977|وبگاه=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=The 52nd Academy Awards {{!}} 1980|نشانی=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1980|وبگاه=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref> |
||
=آمار و ارقام= |
== آمار و ارقام == |
||
در حال حاضر در ایتالیا ۳۲۱۷ سالن سینما وجود دارد و جمعیت سینماروی این کشور سالیانه ۹۷ میلیون نفر گزارش شده ضمن اینکه تولید سالیانه فیلم در ایتالیا نیز حدود ۱۷۰ فیلم برآورد گردیده است. بیش از ۵۰ جشنوارهی فیلم کوچک و بزرگ اعم از داخلی و بینالمللی سالیانه در این کشور برگزار میشود. مهمترین جشنوارهی فیلم ایتالیا [[جشنواره فیلم ونیز]] است که در سال ۱۹۳۲ پایهگذاری شده است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Biennale Cinema 2019 {{!}} Homepage 2019|نشانی=https://www.labiennale.org/en/cinema/2019|وبگاه=La Biennale di Venezia|تاریخ=2018-12-14|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref> |
در حال حاضر در ایتالیا ۳۲۱۷ سالن سینما وجود دارد و جمعیت سینماروی این کشور سالیانه ۹۷ میلیون نفر گزارش شده ضمن اینکه تولید سالیانه فیلم در ایتالیا نیز حدود ۱۷۰ فیلم برآورد گردیده است. بیش از ۵۰ جشنوارهی فیلم کوچک و بزرگ اعم از داخلی و بینالمللی سالیانه در این کشور برگزار میشود. مهمترین جشنوارهی فیلم ایتالیا [[جشنواره فیلم ونیز]] است که در سال ۱۹۳۲ پایهگذاری شده است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Biennale Cinema 2019 {{!}} Homepage 2019|نشانی=https://www.labiennale.org/en/cinema/2019|وبگاه=La Biennale di Venezia|تاریخ=2018-12-14|بازبینی=2019-12-16|کد زبان=en}}</ref> |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{موضوعهای ایتالیا}} |
{{موضوعهای ایتالیا}} |
||
{{انبار-رده}} |
{{انبار-رده}} |
||
{{ایتالیا-خرد}} |
|||
{{سینما-خرد}} |
|||
[[رده:سینمای ایتالیا]] |
[[رده:سینمای ایتالیا]] |
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۳۱
سینمای ایتالیا (انگلیسی: Cinema of Italy) شامل فیلمهای ساخته شده در ایتالیا یا توسط کارگردانان ایتالیایی میشود. از آغاز توسعه صنعت فیلم ایتالیا در دهۀ آغازین قرن بیستم فیلمسازان و بازیگران ایتالیایی گهگاه با موفقیت داخلی و جهانی روبرو شدهاند و در جنبشهای سینمایی در جهان تاثیرگذار بودهاند. تا سال ۲۰۱۸ فیلمهای ایتالیایی ۱۴ مرتبه و بیش از هر کشوری برندۀ جایزه اسکار بهترین فیلم زبان خارجی و ۱۲ بار برندۀ جایزۀ نخل طلایی یعنی دومین کشور در دنیا پس از ایالات متحده آمریکا شدهاند.[۱]
سالهای آغازین
شروع فیلمسازی در ایتالیا در سال ۱۸۹۶ انجام گرفت. ویتوریو کالسینا که همکار برادران لومیر بود، اولین کارگردان سینمای ایتالیا شناخته میشود. او در سال ۱۸۹۶ فیلمی از پاپ لئون سیزدهم تهیه کرد. دهه اول قرن بیستم و تا آغاز شروع جنگ جهانی اول، ساخت فیلمهای هنری در ایتالیا آغاز شد؛ فیلمهایی حماسی که از ادبیات غنی اروپایی اقتباس گردید. اتللو محصول ۱۹۰۶ ساخته ماریو کازرینی، آخرین روزهای پمپی محصول ۱۹۰۸ساخته آرتورو آمبروزیو، هوسهای امپراطور محصول ۱۹۱۳ ساخته انریکو گواتزونی و مهمتر از همه کابیریا محصول ۱۹۱۴ ساخته جیوانی پاسترونه از این جملهاند. در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ با ظهور فاشیسم و ناآرامیهای سیاسی، رشد سینمای این کشور نیز رو به افول نهاد.[۲][۳]
پس از جنگ جهانی دوم و ظهور رئالیسم و نئورئالیسم
لوکینو ویسکونتی، ویتوریو دسیکا، روبرتوروسلینی، فدریکوفلینی، پیر پائولو پازولینی، چزاره زاواتینی و میکل آنجلو آنتونیونی بخشی از فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایتالیا بودند که بعد از جنگ جهانی دوم ؛ رخوت سینمای این کشور را تکان داده و با فیلمهایشان جنبش رئالیسم و نئو رئالیسم ایتالیا را در این کشور ایجاد کردند.[۴] [۵]
فیلمهای مهم این دوران مانند دزد دوچرخه ساختهی ویتوریو دسیکا، رم شهر بی دفاع ساختهی روبرتو روسیلینی، جاده ساختهی فدریکو فلینی، روکو و برادرانش ساختهی لوکینو ویسکونتی همگی نقاط عطف سینمای ایتالیا در این دوران طلایی به شمار میآیند.[۶]
در اواسط دهه ۵۰ سینمای تجاری ایتالیا نیز بسیار فعال شد و در ادامه تقریبا بدنه سینمای هنری و صاحب سبک را به انزوا کشانید و تولیدات تجاری تا ۲ دهه بعد تقریبا تمام صنعت سینمای این کشور را قبضه کردند. البته این روند باعث شد شهر رم و استودیوی چینهچیتا به یک قدرت در سینمای جهان و همچنین بازار هنر تبدیل شود. اگرچه در همین سالهاست که سینمای ایتالیا حتی توانست به جوایز معتبر سینمایی نظیر اسکار، گلدن گلوب و بفتا نیز برسد. در این سالها تعدادی دیگر از فیلمسازان این کشور نیز توانستند خلاقیت از خود نشان دهند. سرجیو لئونه با ۳ فیلم به خاطر یک مشت دلار، به خاطر چند دلار بیشتر، و خوب بد زشت از پایهگذاران سینمای وسترن اسپاگتی شد.[۷]
دهه ۷۰ تاکنون
نسل جدید سینمای هنری ایتالیا در دهه ۷۰ سرو شکل گرفت. سینماگران جدیدی مانند برادران تاویانی، برناردو برتولوچی، و بعدتر روبرتو بنینی و نانی مورتی توانستند جان تازهای به سینمای ایتالیا بدهند. جدای از برادران تاویانی و همچنین برتولوچی که یک نسل از امثال بنینی و مورتی پیشکسوتتر هستند، در ۲ دههی اخیر نیز بازهم سینماگران قابل اعتنایی از سینمای ایتالیا سر برآوردند. افرادی مانند جوزپه تورناتوره با فیلمهایی نظیر سینما پارادیزو، یک تشریفات ساده، مالنا، باریا و بهترین پیشنهاد و یک دهه بعدتر سینماگرانی مانند پائولو سورنتینو با فیلم زیبایی بزرگ از این جملهاند.[۸][۹][۱۰]
آمار و ارقام
در حال حاضر در ایتالیا ۳۲۱۷ سالن سینما وجود دارد و جمعیت سینماروی این کشور سالیانه ۹۷ میلیون نفر گزارش شده ضمن اینکه تولید سالیانه فیلم در ایتالیا نیز حدود ۱۷۰ فیلم برآورد گردیده است. بیش از ۵۰ جشنوارهی فیلم کوچک و بزرگ اعم از داخلی و بینالمللی سالیانه در این کشور برگزار میشود. مهمترین جشنوارهی فیلم ایتالیا جشنواره فیلم ونیز است که در سال ۱۹۳۲ پایهگذاری شده است.[۱۱]
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ "Cinema of Italy". Wikipedia (به انگلیسی). 2019-12-11.
- ↑ «آشنایی با سینمای ایتالیا». همشهری آنلاین. ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. دریافتشده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۶.
- ↑ خرسند بیژن. دائره المعارف سینمایی. انتشارات امیرکبیر. تهران.چاپ اول ۱۳۶۱.ص ۴۰۴.
- ↑ Peter Brunette (3 December 2019). "Brunette Roberto Rosellini". University of California Press, Dey 11, 1374 AP - Performing Arts - 425 pages (به انگلیسی).
- ↑ «همه آن هفت سال». همشهری آنلاین. ۲۰۰۹-۰۷-۱۱. دریافتشده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۶.
- ↑ "Odd man out: a memoir of the Hollywood Ten". Choice Reviews Online. 34 (02): 34–0834-34-0834. 1996-10-01. doi:10.5860/choice.34-0834. ISSN 0009-4978.
- ↑ Ebiri، Bilge. «Why Django Unchained's Slavery Tale Had to Be a Spaghetti Western». Vulture (به انگلیسی). دریافتشده در ۲۰۱۹-۱۲-۱۶.
- ↑ "Oscars: Italy Selects 'Fire at Sea' for Foreign-Language Category". The Hollywood Reporter (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-16.
- ↑ "The 49th Academy Awards | 1977". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-16.
- ↑ "The 52nd Academy Awards | 1980". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-16.
- ↑ "Biennale Cinema 2019 | Homepage 2019". La Biennale di Venezia (به انگلیسی). 2018-12-14. Retrieved 2019-12-16.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سینمای ایتالیا موجود است. |