صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه تشیع: افزودن مطالب برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
با فرض حسن نیت ویرایش 2.183.54.112 (بحث) خنثی‌سازی شد: منبع ندارد. (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== دیدگاه تشیع == |
== دیدگاه تشیع == |
||
| ⚫ | شیعیان صرف صحابی بودن را منشأ فضیلت خاصی نمی‌دانند. آنها فضیلت افراد را بسته به درستی نیت، اعتقاد و عملکردشان در زمان [[محمد]] و بعد از وی می‌دانند؛ بنابراین معتقدند بسیاری از اصحاب بعد از مرگ او طبق دستورهای اسلام عمل نکردند. شیعیان معتقدند که پس از محمد [[علی بن ابی طالب]] باید به حکومت می‌رسید زیرا محمد در غدیر خم علی را جانشین وخلیفه خدا دانست. آنها اعتقاد دارند تمام کسانی که روز غدیر خم با علی بن ابی طالب بیعت کردند، عهد شکستند و بعد از فوت محمد به اهل بیت او حمله کردند و خلافت را غصب نمودند. علمای [[شیعه]] کتاب‌های بسیاری دربارهٔ اصحاب نوشته‌اند و در تمامی آنها اثبات کرده‌اند که صحابی بودن نه مدح است و نه ذم، و اصحاب مانند سایر مردم مورد قضاوت قرار می‌گیرند و این‌گونه نیست که عدالت همگی آنها را به صوت پیش‌فرض قبول کنیم. |
||
شیعیان صرف صحابی بودن را منشأ فضیلت خاصی نمی‌دانند و آیات بسیاری از قرآن کریم را ناقض قول به عدالت صحابه که از جانب اهل تسنن بیان می شود، می دانند که به برخی از این آیات قرآن اشاره می شود: ۱) قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا ۖ قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ اعراب(همان صحابه عصر رسول الله) گفتند: ما ایمان آوردیم، بگو: شما که ایمانتان (از زبان) به قلب وارد نشده به حقیقت هنوز ایمان نیاورده‌اید لیکن بگویید ما اسلام آوردیم(نه ایمان) |
|||
آیه 14 سوره حجرات |
|||
۲)وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚسَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ و بعضی از اعراب بادیه‌نشین اطراف شما (اطراف مدینه) منافقند و بعضی اهل شهر مدینه هم منافق و بر نفاق ماهر و ثابتند که تو از آنها آگاه نیستی، ما از آنها آگاهیم، آنان را دو بار عذاب خواهیم کرد (در دنیا قبل از مرگ و در برزخ بعد از مرگ) و عاقبت هم به عذاب سخت ابدی دوزخ بازگردانیده می‌شوند. آیه 101 سوره توبه |
|||
و آیات زیاد دیگری که در بر دارنده ی توبیخ صحابه است مانند جریان جنگ احزاب که به دروغ به پیامبر می گفتند: وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا آیه 13 سوره احزاب: و در آن حال گروهی از آنها (برای رفتن) از پیغمبر اجازه خواسته و می‌گفتند: خانه‌های ما دیوار و حفاظی ندارد، در صورتی که (دروغ می‌گفتند و) خانه‌هاشان بی‌حفاظ نبود، و مقصودشان جز فرار (از جبهه جنگ) نبود. |
|||
اینها برخی از آیاتی است که مسئله ی عدالت صحابه را به شدت مخدوش می کند. |
|||
| ⚫ | |||
برخی صحابه مورد قبول و تکریم شیعه: |
برخی صحابه مورد قبول و تکریم شیعه: |
||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۵۰
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
| از سلسله مقالات دربارهٔ: |
| اسلام |
|---|
 |
صحابه یا اصحاب (به‌معنای یاران)، مردانی هستند که شخصاً محمد، پیامبر اسلام را دیده‌اند و سخنش را شنیده و در زمان حیات او اسلام آورده‌اند. مفرد آن را صحابی می‌گویند. یاران زن محمّد را صحابیات می‌گویند.
دسته‌های یاران پیامبر
یاران پیامبر به سه دسته تقسیم می‌شود. مهاجرین مسلمانانی هستند، که در مکه اسلام آوردند و به مدینه مهاجرت کردند. انصار مسلمانانی هستند، که در مدینه زندگی می‌کردند و به پیامبر و مهاجران پناه دادند. این مسلمانان عمدتاً از دو قبیله اوس و خزرج می‌باشند. گروه سوم مسلمانانی هستند که بعد از فتح مکه اسلام آوردند. البته بعضی از مسلمانان که در مدینه با پیامبر دیدار کرده و در آن جا اسلام آوردند، در هیچ‌یک از این سه دسته جای نمی‌گیرند. از میان ایشان می‌توان سلمان فارسی را نام برد.
دیدگاه تشیع
شیعیان صرف صحابی بودن را منشأ فضیلت خاصی نمی‌دانند. آنها فضیلت افراد را بسته به درستی نیت، اعتقاد و عملکردشان در زمان محمد و بعد از وی می‌دانند؛ بنابراین معتقدند بسیاری از اصحاب بعد از مرگ او طبق دستورهای اسلام عمل نکردند. شیعیان معتقدند که پس از محمد علی بن ابی طالب باید به حکومت می‌رسید زیرا محمد در غدیر خم علی را جانشین وخلیفه خدا دانست. آنها اعتقاد دارند تمام کسانی که روز غدیر خم با علی بن ابی طالب بیعت کردند، عهد شکستند و بعد از فوت محمد به اهل بیت او حمله کردند و خلافت را غصب نمودند. علمای شیعه کتاب‌های بسیاری دربارهٔ اصحاب نوشته‌اند و در تمامی آنها اثبات کرده‌اند که صحابی بودن نه مدح است و نه ذم، و اصحاب مانند سایر مردم مورد قضاوت قرار می‌گیرند و این‌گونه نیست که عدالت همگی آنها را به صوت پیش‌فرض قبول کنیم.
برخی صحابه مورد قبول و تکریم شیعه:
- علی بن ابی طالب
- فاطمه زهرا
- حسن بن علی
- حسین بن علی
- زینب بنت علی
- ام کلثوم بنت علی
- خدیجه بنت خویلد
- ام سلمه
- جعفر بن ابی طالب
- حمزه بن عبدالمطلب
- مقداد بن اسود
- سلمان فارسی
- ابوذر غفاری
- عمار بن یاسر
- حذیفه بن یمان
- خزیمه بن ثابت
- سهل بن حنیف
- عثمان بن حنیف
- مالک بن تیهان
- جابر بن عبدالله انصاری
- ابوایوب انصاری
صعصعه بن صوحان
دیدگاه اهل سنت
صحابه در اهل سنت از جایگاه مهمی برخوردار است. پیروان اهل سنت صحابه پیامبر را با خصوصیات «بهترین امت»،[۱] «اصحاب عادل» و همیشه از آنها به نیکی یاد می‌کنند[۲] و طبق روایات از محمد رسول‌الله دشنام و آزار اصحاب، آزار او است.[۳][۴]
جستارهای وابسته
پانویس
| تاریخ |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| عقاید |
| ||||||||||
| معارف | |||||||||||
| کسان | |||||||||||
| فرهنگ | |||||||||||
| رسانه | |||||||||||
| مؤسسات و احزاب | |||||||||||
| میراث |
| ||||||||||
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
