فرا آنجلیکو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:نقاشان اهل ونیز
برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۱: خط ۱۱:
{{پانویس|چپ‌چین=بله}}
{{پانویس|چپ‌چین=بله}}
* {{یادکرد-ویکی|پیوند =https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Fra_Angelico&redirect=no&oldid=596397492|عنوان = Fra Angelico|زبان =انگلیسی|بازیابی =۲۵ فوریه ۲۰۱۴}}
* {{یادکرد-ویکی|پیوند =https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Fra_Angelico&redirect=no&oldid=596397492|عنوان = Fra Angelico|زبان =انگلیسی|بازیابی =۲۵ فوریه ۲۰۱۴}}
نام: جیووانی دو فیزوله گوئیدو دی پیئترو، معروف به آنجلیکوی نذر کرده،
راهب اهل دومینیکن که با سن آنتونیاس دوست، و با پاپ ایوگنیوس چهارم و
پاپ نیکلای پنجم نیز آشنا بود.
معرفی شیوه:
به عنوان یکی از اعضای انجمن وعاظ، او از هنرش بیشتر در جهت تعلیم و تربیت
استفاده میکرد، تا اهداف عرفانی.
شیوه‌ای که او برای کارش برگزیده بود کاملاً ساده و صریح بود، شیوه‌ای سنتی و
محافظه‌کارانه، و در عین حال مبتنی بر عظمت شکل آثار جیوتو و مازاچیو، طوری که
پیشرفت کلی در شیوه‌اش با کیفیت سبک گوتیگ وابسته به لورنزو موناکو شروع شده
و در جهتی مخالف، به نقاشی فلورانسی دهه ۱۴۴۰، که نمونه آن را در آثار فرا فیلیپو
لیپی می‌توان دید، گرایش می‌یابد. هر چند نظر بر این است که کار روی اثر اسرارآمیز
"توندو"، که در نگارخانه ملی واشنگتن موجود است، به وسیله آنجلیکا شروع و توسط
لیپی خاتمه یافته است.
نام فرا آنجلیکو و فرا فیلیپّو لیپّی در نامه‌ای که دومینیکو ونتسیانو(Domenici Veneziano)
نقاش در سال ۱۴۳۸ از پروجا خطاب به پیئروی نقرسی(Piero the Gouty)، پسر
و جانشین آینده کوزیمو دِ مدیچی نگاشت، ذکر شده است.
دومینیکو که سعی داشت در فلورانس کاری سفارش بگیرد، از فرا فیلیپّو و فرا آنجلیکو
به عنوان مهم‌ترین نقاشان آن عصر یاد می‌نماید و اضافه می‌کند که کارهای فراوانی به
آنها سفارش شده است. می‌توان پیدایش سبک جدید رنسانس را در سیر تکامل کم و بیش
مشابه این دو نقاش مشاهده کرد.
فرا آنجلیکو بنابر تمامی شواهد موجود، در دهه ۱۴۳۰ برجسته‌ترین نقاش فلورانس به شمار
می‌آمد و همو بود که میراث مازاتچو را به شیوه‌ای تفسیر کرد که بر هنر رنسانس تاثیری
ژرف و دیرپای نهاد.

منابع:

۱- دائره المعارف هنر: سبک‌ها، شیوه‌ها، هنرمندان .../ ابوالقاسم سیدصدر .- تهران:سیمای دانش،
۱۳۸۳. ۸۶۰ص.: مصور.
۲- تاریخ هنر رنسانس در ایتالیا: نقاشی، مجسمه‌سازی، معماری/ هارت، فردریک،۱۹۱۴-۱۹۹۱م.
[دیوید ویلکینز]؛ مترجمان:هرمز ریاحی، نسرین طباطبائی، فریبرز مجیدی، ناتالینا ایوانووا،
-تهران، کتابسرای تندیس، ۱۳۸۵. ۷۰۴ ص، مصور (بخش رنگی).

== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
{{انبار-رده}}
{{انبار-رده}}

نسخهٔ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۴

فرا آنجلیکو
زادهٔ۱۳۹۵
درگذشت۱۸ فوریه ۱۴۵۵

فرا آنجلیکو (ایتالیایی: Fra Angelico؛ زاده ۱۳۹۵ میلادی درگذشته ۱۸ فوریه ۱۴۵۵) یک نقاش اهل ایتالیا بود.

منابع

نام: جیووانی دو فیزوله گوئیدو دی پیئترو، معروف به آنجلیکوی نذر کرده،

راهب اهل دومینیکن که با سن آنتونیاس دوست، و با پاپ ایوگنیوس چهارم و

پاپ نیکلای پنجم نیز آشنا بود.

معرفی شیوه:
به عنوان یکی از اعضای انجمن وعاظ، او از هنرش بیشتر در جهت تعلیم و تربیت

استفاده میکرد، تا اهداف عرفانی.

شیوه‌ای که او برای کارش برگزیده بود کاملاً ساده و صریح بود، شیوه‌ای سنتی و

محافظه‌کارانه، و در عین حال مبتنی بر عظمت شکل آثار جیوتو و مازاچیو، طوری که پیشرفت کلی در شیوه‌اش با کیفیت سبک گوتیگ وابسته به لورنزو موناکو شروع شده و در جهتی مخالف، به نقاشی فلورانسی دهه ۱۴۴۰، که نمونه آن را در آثار فرا فیلیپو لیپی می‌توان دید، گرایش می‌یابد. هر چند نظر بر این است که کار روی اثر اسرارآمیز "توندو"، که در نگارخانه ملی واشنگتن موجود است، به وسیله آنجلیکا شروع و توسط لیپی خاتمه یافته است.

نام فرا آنجلیکو و فرا فیلیپّو لیپّی در نامه‌ای که دومینیکو ونتسیانو(Domenici Veneziano)  

نقاش در سال ۱۴۳۸ از پروجا خطاب به پیئروی نقرسی(Piero the Gouty)، پسر و جانشین آینده کوزیمو دِ مدیچی نگاشت، ذکر شده است.

دومینیکو که سعی داشت در فلورانس کاری سفارش بگیرد، از فرا فیلیپّو و فرا آنجلیکو

به عنوان مهم‌ترین نقاشان آن عصر یاد می‌نماید و اضافه می‌کند که کارهای فراوانی به آنها سفارش شده است. می‌توان پیدایش سبک جدید رنسانس را در سیر تکامل کم و بیش مشابه این دو نقاش مشاهده کرد.

فرا آنجلیکو بنابر تمامی شواهد موجود، در دهه ۱۴۳۰ برجسته‌ترین نقاش فلورانس به شمار

می‌آمد و همو بود که میراث مازاتچو را به شیوه‌ای تفسیر کرد که بر هنر رنسانس تاثیری ژرف و دیرپای نهاد.

منابع:

۱- دائره المعارف هنر: سبک‌ها، شیوه‌ها، هنرمندان .../ ابوالقاسم سیدصدر .- تهران:سیمای دانش،

۱۳۸۳. ۸۶۰ص.: مصور. 

۲- تاریخ هنر رنسانس در ایتالیا: نقاشی، مجسمه‌سازی، معماری/ هارت، فردریک،۱۹۱۴-۱۹۹۱م.

[دیوید ویلکینز]؛ مترجمان:هرمز ریاحی، نسرین طباطبائی، فریبرز مجیدی، ناتالینا ایوانووا،

-تهران، کتابسرای تندیس، ۱۳۸۵. ۷۰۴ ص، مصور (بخش رنگی).

پیوند به بیرون