میخائیل کالینین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۶: خط ۶:
|ethnicity=[[مردم روس]]
|ethnicity=[[مردم روس]]
|caption=میخائیل ایوانوویچ کالینین در سال ۱۹۲۲ میلادی
|caption=میخائیل ایوانوویچ کالینین در سال ۱۹۲۲ میلادی
|office=[[فهرست رؤسای کشور اتحاد شوروی|رئیس]] [[هیئت رئیسه شورای عالی شوروی|هیئت رئیسه]] [[شورای عالی شوروی]]
|office=[[List of heads of state of the Soviet Union|رئیس]] [[Presidium of the Supreme Soviet|Presidium]] [[Supreme Soviet of the Soviet Union]]
|term_start=۱۷ ژانویه ۱۹۳۸
|term_start=۱۷ ژانویه ۱۹۳۸
|term_end=۱۹ مارس ۱۹۴۶
|term_end=۱۹ مارس ۱۹۴۶

نسخهٔ ‏۵ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۰۳

میخائیل کالینین
میخائیل ایوانوویچ کالینین در سال ۱۹۲۲ میلادی
رئیس هیئت رئیسه شورای عالی شوروی
دوره مسئولیت
۱۷ ژانویه ۱۹۳۸ – ۱۹ مارس ۱۹۴۶
قائم‌مقامNikolay Shvernik
پس ازNone—post established
پیش ازNikolay Shvernik
رئیس Central Executive Committee All-Russian Congress of Soviets
دوره مسئولیت
۳۰ مارس ۱۹۱۹ – ۱۵ ژوئیه ۱۹۳۸
پس ازMikhail Vladimirsky (کفیل)
پیش ازAleksei Badayev
عضو کامل 15th, 16th, 17th، 18th پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
دوره مسئولیت
۱ ژانویه ۱۹۲۶ – ۳ ژوئن ۱۹۴۶
Member of the Orgburo
دوره مسئولیت
۱۶ مارس ۱۹۲۱ – ۲ ژوئن ۱۹۲۴
عضو نامزد 8th، 9th، 10th، 11th, 12th، 13th، 14th پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
دوره مسئولیت
۲۵ مارس ۱۹۱۹ – ۱ ژانویه ۱۹۲۶
اطلاعات شخصی
زاده
میخائیل ایوانوویچ کالینین

۱۹ نوامبر ۱۸۷۵
Verkhnyaya Troitsa, Tver Governorate، امپراتوری روسیه
درگذشته۳ ژوئن ۱۹۴۶ (۷۰ سال)
مسکو، جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
ملیتاتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
حزب سیاسیحزب کمونیست اتحاد شوروی
همسر(ان)Ekaterina Ivanovna Lorberg-Kalinina
پیشهCivil servant

میخائیل ایوانوویچ کالینین (۱۸۷۵ تا ۱۹۴۶ میلادی) از سیاستمداران حکومت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. وی از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶ میلادی اسما رئیس دولت (رئیس شورای عالی) بود، اما سررشته تصمیم‌گیری‌ها و رهبری در دست ژوزف استالین بود.

اوایل زندگی

اودر خانواده‌ای دهقانی در روستای ورخنیایا ترویتسا در روسیه به دنیا آمد. او بردار بزرگتر فدور کالینین بود. در سال ۱۸۸۹ به تحصیل در مدرسه‌ای محلی پایان داد و شروع به کار روی کشاورزی کرد.[۱] در سال ۱۸۹۵ به سن پترزبورگ نقل مکان کرد و به عنوان کارگر استخدام شد. او همچنین به عنوان پیشخدمت و کارگر راه‌آهن در تفلیس کار کرد و در آنجا با سرگئی آلولیوف، پدر زن دوم لنین، آشنا شد. در سال ۱۹۰۶ میلادی با زنی یهودی اهل استونی به نام اکاترینا لوربرگ ازدواج کرد.[۲]

انقلاب روسیه

کالینین به کمیته بلشویک سن پترزبورگ پیوست و شروع به فعالیت در روزنامهپراودا، که در آن زمان روزنامه رسمی حزب کمونیست اتحاد شوروی بود، کرد.[۱] در آوریل سال ۱۹۱۷ میلادی او و بسیاری دیگر از بلشویک‌ها با همراهی بخش منشویسمی حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه طرفدار پشتیبانی مشروط از دولت موقت بودند. موضع‌گیری‌ای که با مواضع لنین در تضاد بود.[۳] او مخالف سرسخت قیام مسلحانه برای براندازی رژیم الکساندر کرنسکی بود.[۳] او در انتخاباتی که در پاییز سال ۱۹۱۷ میلادی در پارلمان دوما برگزار شد به عنوان شهردار سن پترزبورگ انتخاب شد. او درهنگام و پس از انقلاب اکتبر در این سمت قرار داشت.[۳] در سال ۱۹۱۹ به عنوان عضوی در کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی و پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی انتخاب شد.[۳] او تا زمان مرگ عضو پلیتبوروی باقی ماند. پس از مرگ یاکوف اسوردلوف در مارس ۱۹۱۹ میلادی[۴][۵][۶] کالینین به عنوان جانشین او انتخاب شد و به مقام ریاست کمیته مرکزی اجرایی شوروی‌ها رسید و تا زمان بازنشستگی‌اش در پایان جنگ‌جهانی‌دوم در این سمت قرار داشت. در ۱۹۲۰ میلادی در کنگره دوم کمینترن حضور پیدا کرد.[۱]

مرگ

او در سال ۱۹۴۶ میلادی بازنشسته شد و در ۳ ژوئن همان سال در شهر مسکو در اثر بیماری سرطان درگذشت.[۷] پیکر او در آرامگاه دیوار کرملین به خاک سپرده‌شد. سه شهر تور، کورولیوف و کونیگسبرگ به نام او نامگذاری شدند اما نام آن‌ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تغییر پیدا کرد. تنها شهر کالینینگراد هنوز نام او را دارد. خیابان و میدانی در شهر مینسک در بلاروس و خیابانی نیز در شهر دنیپرو در اوکران به نام او نامگذاری شده‌اند.[۸]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Branko Lazitch and Milorad M. Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern: New, Revised, and Expanded Edition. Stanford, CA: Hoover Institution Press, 1986; pp. 204-205.
  2. Anti-Judaism: a psychohistory. p. 279.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ Jackson, George; Devlin, Robert (eds.), Dictionary of the Russian Revolution. Westport, CT: Greenwood Press, 1989; pp. 295-296.
  4. *Kotkin, Stephen (2014). Stalin: Volume I: Paradoxes of Power, 1878-1928. Penguin. ISBN 978-1-59420-379-4.
  5. Khrushchev, Nikita Sergeevich (2006). Memoirs of Nikita Khrushchev. Penn State Press. ISBN 0-271-02861-0.
  6. Waksberg, Arkadi (21 ژانویه 2011). "From Hell to Heaven and forth" (به روسی). Archived from the original on 25 April 2012. Retrieved 5 October 2011.
  7. Brent, Jonathan and Naumov, Vladimir P. in Stalin's Last Crime, John Murray (Publishers), London, 2003, page 231
  8. (اوکراینی) Dnipro municipality for the second time decided to rename Kalinin avenue to Sergey Nigoyan, (23 February 2018)