بنی عیاران

بنی عیاران سلسله مستقل محلی كرد در غرب ایران از (401 تا 511 هـ.ق).

بنی عیاران از بازماندگان خاندان حسنویه بودند که در قسمتهایی از قلمرو حسنویه بر شهرهای مهم کردستان و بلاد دینور و همدان و نهاوند تا حدود خوزستان حکومت کرده اند. با حمله تُرکمن های سلجوقی این سلسله از بین رفت. آخرین حاکم حسنویه امیر طاهر برزینی، است که توسط ابوالشوک (حسام الدوله ) حاکم سلسله بنی عیاران از بین رفت.

بیشتر نواحی قلمرو امیر طاهر به تصرف حاکم كرد بنی عیاران در آمد، در بعضی از منابع نام آنها بنی عیاز یا عنّازیان آمده. (ایرج افشار سيستانی)

حکومت بنی عیاران تا 511 ه.ق ادامه یافته است. با حمله تُرکمن های سلجوقی این سلسله از بین رفت و حکومت اتابکان لرستان آمد.

• ایرج افشار سيستانی، ایلام و تمدن ديرينة آن، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، چاپ اول، تهران 1372- ص 130
• تاریخ سیاسی و اجتماعی كردهای فیلی در عصر والیان پشتكوه (ایلام)، مراد مرادی مقدم، تهران: پرسمان، 1385