روادید: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جز v1.43b - پروژهٔ چک‌ویکی (الگوهای دارای پیشوند نالازم الگو:)
برچسب: WPCleaner
خط ۶۴: خط ۶۴:
* https://www.henleypassportindex.com وبگاه [[شناسه گذرنامه هنلی]]
* https://www.henleypassportindex.com وبگاه [[شناسه گذرنامه هنلی]]


{{الگو:گردشگری}}
{{گردشگری}}


{{داده‌های کتابخانه‌ای}}
{{داده‌های کتابخانه‌ای}}

[[رده:روادیدها]]
[[رده:روادیدها]]
[[رده:مهاجرت]]
[[رده:مهاجرت]]

نسخهٔ ‏۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۴۸

روادیدهای لائوس، تایلند، و سری‌لانکا

رَوادید یا روادید (به انگلیسی: Visa) گواهی است که نشان می‌دهد دارنده آن اجازه گذر از یا ورود به یک کشور را دارد.

روادید معمولاً دارای محدودیت‌هایی برای افراد خارجی است که به خاک یک کشور وارد می‌شوند؛ این محدودیت‌ها شامل زمان ماندن، شمار رفت‌وآمد به خاک کشور یا حق کار در کشور مورد نظر است.

روادید بیش‌تر به اجازهٔ ورود به یک کشور مربوط می‌شود. در برخی از کشورها با اجازه‌نامهٔ رسمی ماندن و اقامت در آن‌ها متفاوت است. در هر مورد، روادید توسط افسر مهاجرت در هنگام ورود تأیید می‌شود و در هر زمان می‌تواند لغو شود.

معمولاً روادید به صورت برچسب یا مُهر بر روی کاغذهای مربوطه در گذرنامه اشخاص، چسبانده یا زده می‌شود.

به‌طور کلی می‌توان روادید را دربردارندهٔ هدف سفر، مدت اقامت و مهلت ورود به کشور مقصد دانست.[۱]

گونه‌های روادید بر پایه روابط بین کشورها

۱) حرکت آزاد[۲]

۲) لغو روادید (بدون روادید)[۲]

۳) روادید در بدو ورود[۲]

۴) روادید از مبدا[۲]

۵) سفر ممنوع[۲]

حرکت آزاد

در این حالت هر شهروند کشور مبدأ می‌تواند در کشور مقصد اقامت، کار و تحصیل کند و تفاوتی بین شهروندان دو کشور نیست. برای نمونه می‌توان به کشورهای عربی خلیج فارس اشاره کرد. شهروندان هریک از کشورهای امارات متحده عربی، بحرین، عربستان سعودی، کویت و عمان می‌توانند در هریک از دیگر کشورهای کار، تجارت یا سفر کنند. نمونه تکامل یافته‌تر این نوع آزادی حرکت را در بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌توان دید.[۲]

لغو روادید

دراین حالت، شهروندان، اغلب برای سفر کوتاه مدت یا دیدار نیازی به روادید ندارند. اما برای کار و تحصیل باید درخواست روادید کنند. صدور روادیدی کار در این حالت معمولاً فرآیند ساده‌ای است و چون شهروندان حق رفت و آمد دارند تنها به دلایلی همچون مالیات، روادیدی کار لازم است. نمونه این نوع روادید، لغو نیاز به دریاف روادید برای شهروندان امارات متحده عربی در تابستان ۱۳۹۴ از سوی کشورهای عضو توافق‌نامه شنگن است. بدین ترتیب شهروندان امارات متحد عربی بدون نیاز به روادید می‌توانند به همه کشورهای اروپایی سفر کنند.[۲]

روادید در مقصد

این نوع روادید بیشتر برای روادیدی کوتاه مدت است و هنگام ورود مسافر به مقصد برایش روادید صادر می‌شود. تفاوت آن با لغو روادید در این است که کشور مقصد همچنان حق روادید ندادن را برای خود محفوظ نگه می‌دارد. همچنین بیشتر اوقات باید برای روادید پول پرداخت. سفر شهروندان ایرانی به مالزی تابع چنین شرایطی است.[۲]

روادید از مبدأ

در این حالت هرکس که قصد سفر به کشور دیگری دارد باید از قبل با مراجعه به نمایندگی دیپلماتیک کشور مقصد، درخواست روادید بدهد که فرآیندی وقت‌گیر و با احتمال زیاد دریافت نکردن روادید همراه است. در این روش، گاهی مسافر باید مدارکی از وضعیت شغلی، تمکن مالی و برای روادیدی تحصیلی مدارک دانشگاهی خود ارائه کند.در بیشتر موارد این مدارک باید ترجمه شده باشند که خود، هزینه بر است.[۲]

سفر ممنوع

در این حالت کشور مبدأ یا مقصد سفر اتباع همدیگر را ممنوع می‌کنند. این اقدام اغلب به دلایل سیاسی و امنیتی رخ می‌دهد. مثلاً شهروندان ایران حق سفر به اسرائیل را ندارند. این مورد نباید با توصیه‌های امنیتی اشتباه گرفته نشود. به عنوان نمونه، در سال ۲۰۱۵، وزارت امور خارجه بریتانیا به شهروندان خود توصیه می‌کرد از سفر غیرضروری به ایران خودداری کنند اما سفر از طرف هیچ‌کدام از کشورهای ایران و بریتانیا ممنوع نشده بود.[۲]

گونه‌های روادید

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «ويزا و انواع آن». جام جم آنلاین.
  2. ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ حسن خرسند-تحلیلگر اقتصادی (۱۷ آبان ۱۳۹۴). «یک قرن گذرنامه؛ گذرنامه ایرانی کجای کار است؟». بی‌بی‌سی فارسی.

منابع

پیوند به بیرون