گلن سیبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۱: خط ۴۱:


[[رده:گلن سیبورگ]]
[[رده:گلن سیبورگ]]
[[رده:اعضای انجمن پیشبرد علوم آمریکا]]
[[رده:اعضای خارجی انجمن سلطنتی]]
[[رده:اعضای خارجی انجمن سلطنتی]]
[[رده:اعضای فرهنگستان سلطنتی علوم سوئد]]
[[رده:اعضای فرهنگستان سلطنتی علوم سوئد]]

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۴

گلن سیبورگ
زادهٔ۱۹ آوریل ۱۹۱۲
ایشپمینگ، میشیگان
درگذشت۲۵ فوریهٔ ۱۹۹۹ (۸۶ سال)
لافایت، کالیفرنیا
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده برایکشف ده عنصر فرااورانیوم
جایزه(ها) جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۱)
نشان پریستلی (۱۹۷۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)شیمی هسته‌ای
محل کاردانشگاه کالیفرنیا در برکلی
پروژه منهتن
کمسیون انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا
استاد راهنماگیلبرت لوویس
امضاء

گلن تئودور سیبورگ (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) شیمیدان هسته‌ای آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده عنصر فرااورانیمی، برنده جایزه نوبل شیمی شد.[۱] وی برای نخستین بار مفهوم آکتینیدها را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ (توریم) تا ۱۰۳ (لورنسیم) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر لانتانیدها طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح جزیرهٔ پایداری را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد.[۲] عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی سیبورگیوم نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: "این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل".[۳]

منابع

  • سیبورگ، گلن و دیگران (۱۳۹۲). شیمی هسته‌ای نوین. ترجمهٔ رضا قلی پور پیوندی و محمد قنادی مراغه. تهران: پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۲۵۷۹-۵-۹.
  1. "The Nobel Prize in Chemistry 1951". Nobel Foundation. 1951. Retrieved 2007-09-20.
  2. http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.
  3. سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸