گاسترین: تفاوت میان نسخه‌ها
دکتر براتی (بحث | مشارکت‌ها) ←ترشح: ابرابزار گسترش مقاله |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
=== ترشح === |
=== ترشح === |
||
گاسترین در پاسخ به برخی محرک‌ها ترشح می‌شود؛ این محرک‌ها عبارتند از: |
گاسترین در پاسخ به برخی محرک‌ها ترشح می‌شود؛ این محرک‌ها عبارتند از: |
||
* اتساع معده |
* اتساع معده |
||
* تحریک [[عصب واگ]] |
* تحریک [[عصب واگ]] |
||
* برخی از اسیدهای آمینه |
* برخی از اسیدهای آمینه (اسیدهای آمینه در معده موجب تحریک ترشح گاسترین می‌شود) |
||
* افزایش [[کلسیم]] |
* افزایش [[کلسیم]] |
||
ترشح گاسترین در پاسخ به برخی عوامل مهار می‌شود؛ این عوامل عبارتند از: |
ترشح گاسترین در پاسخ به برخی عوامل مهار می‌شود؛ این عوامل عبارتند از: |
||
* افزایش [[اسید کلریدریک]] در معده |
* افزایش [[اسید کلریدریک]] در معده |
||
* [[سوماتواستاتین]] نیز باعث مهار ترشح گاسترین می‌شود. |
* [[سوماتواستاتین]] نیز باعث مهار ترشح گاسترین می‌شود. |
||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۴
گاسترین یک هورمون پپتیدی است [۱] که باعث تحریک ترشح اسید معده و تحریک رشد مخاط معده می‌شود.
گاسترین از سلول‌های گاسترینی در غدد پیلوری انتهای دیستال معده ترشح می‌شود. [۲] به هنگام ورود غذاهای پروتئین‌دار به انتهای آنتری معده، برخی پروتیین‌ها اثر تحریکی بر سلول‌های گاسترینی غدد پیلور می‌گذارند و باعث آزادی گاسترین به خونی می‌شود که به سلول‌های ECL (شبه انتروکرومافین) معده می‌روند. این روند منجر به آزادسازی هیستامین به عمق غدد اسیدساز می‌شود و هیستامین ترشح معدوی اسیدکلریدریک را به سرعت تحریک می‌کند. گاسترین از دوازدهه و لوزالمعده نیز ترشح می‌شود. [۳]
تاریخچه
در سال ۱۹۰۵ برای اولین بار وجود این هورمون توسط جان سیدنی پیشنهاد شد و در سال ۱۹۶۴ این هورمون جداسازی شد. در همان سال نیز ساختار گاسترین تعیین گردید.
فیزیولوژی
ژنتیک
ژن مربوط به این هورمون، در بازوی بلند کروموزوم ۱۷ قرار دارد.
سنتز گاسترین و انواع آن
گاسترین یک هورمون پپتیدی خطی است که توسط سلول‌های نورواندوکرین G که در آنتروم معده و گاهی در سایر مناطق دستگاه گوارش از جمله دوازدهه قرار دارند ترشح شده و وارد جریان خون می‌شود. گاسترین سبب ترشح اسید معده و رشد سلول‌های شبه انتروکرومافین مترشحه هیستامین، در مخاط معده می‌شود.[۴]
گاسترین به سه شکل دیده می‌شود:
- گاسترین ۳۴ (گاسترین بزرگ)، حاوی ۳۴ اسید آمینه
- گاسترین ۱۷ (گاسترین کوچک)، حاوی ۱۷ اسید آمینه
- گاسترین ۱۴ (گاسترین بسیار کوچک)، حاوی ۱۴ اسید آمینه
ترشح
گاسترین در پاسخ به برخی محرک‌ها ترشح می‌شود؛ این محرک‌ها عبارتند از:
- اتساع معده
- تحریک عصب واگ
- برخی از اسیدهای آمینه (اسیدهای آمینه در معده موجب تحریک ترشح گاسترین می‌شود)
- افزایش کلسیم
ترشح گاسترین در پاسخ به برخی عوامل مهار می‌شود؛ این عوامل عبارتند از:
- افزایش اسید کلریدریک در معده
- سوماتواستاتین نیز باعث مهار ترشح گاسترین می‌شود.
عملکرد
- تحریک ترشح اسید معده
- تحریک رشد مخاط معده
- تحریک ترشح پپسینوژن
- افزایش انقباضات معده و تحریک تخلیه معده
- افزایش ترشحات لوزالمعده و تخلیه کیسه صفرا
- تاثیر روی اسفنگتر مری
بیماریزایی
در سندرم زولینگر-الیسون سطح گاسترین سرمی بالاست لذا ترشح پایه اسید معده و ترشح پس از تحریک آن بالاست و اغلب بیماران اولسرپپتیک مقاوم به درمان دارند.
پانویس
- ↑ «گاسترین».
- ↑ «آزمایش گاسترین».
- ↑ «تحریک ترشح اسید».
- ↑ «Gastrin, Serum». دریافت‌شده در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶.
منابع
- آرتور گایتون، فیزیولوژی پزشکی گایتون.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Gastrin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶.