معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا: تفاوت میان نسخهها
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز ←انتخاب معاون رئیسجمهور: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند رسوایی واترگیت به متن |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
تنها پس از ترور [[جان اف کندی]] و انتخاب لیندون جانسون به جای وی، نیاز به انتخاب معاون رئیسجمهور جدید احساس شد. جانسون که خود جانشین کندی شده بود دچار حمله قلبی شد و اگر دراثر این بیماری فوت میکرد، ایالات متحده فاقد رئیسجمهور میشد. اگر چه بر اساس «قانون جانشینی رئیسجمهور» مورخ ۱۹۴۷ در صورت بروز چنین مشکلی، ابتدا رئیس مجلس نمایندگان و در مرحله بعدی President Pro tempone به عنوان کفیل رئیسجمهور انتخاب میشود، اما از آنجا که در زمان حمله قلبی جانسون، هردوی این افراد سنی بالای ۷۰ سال را داشتند، نگرانی از فقدان معاون رئیسجمهور بیش از هر زمان دیگری احساس شد. |
تنها پس از ترور [[جان اف کندی]] و انتخاب لیندون جانسون به جای وی، نیاز به انتخاب معاون رئیسجمهور جدید احساس شد. جانسون که خود جانشین کندی شده بود دچار حمله قلبی شد و اگر دراثر این بیماری فوت میکرد، ایالات متحده فاقد رئیسجمهور میشد. اگر چه بر اساس «قانون جانشینی رئیسجمهور» مورخ ۱۹۴۷ در صورت بروز چنین مشکلی، ابتدا رئیس مجلس نمایندگان و در مرحله بعدی President Pro tempone به عنوان کفیل رئیسجمهور انتخاب میشود، اما از آنجا که در زمان حمله قلبی جانسون، هردوی این افراد سنی بالای ۷۰ سال را داشتند، نگرانی از فقدان معاون رئیسجمهور بیش از هر زمان دیگری احساس شد. |
||
برای جلوگیری از وقوع یک بحران غیرقابل پیشبینی، تصویب یک اصلاحیه جدید قانون اساسی ضروری تشخیص داده شد. در سال ۱۹۶۵، کنگره اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی را به تصویب رساند و با تصویب آن در سال ۱۹۶۷ توسط مجالس قانونگذاری ایالتها، این الحاقیه جنبه قانونی به خود گرفت. براساس این اصلاحیه، در صورتی که پست معاونت ریاست جمهوری خالی بماند، رئیسجمهور موظف است فردی را به [[کنگره ایالات متحده آمریکا]] معرفی کند و با تصویب اکثریت آراء هر دو مجلس، وی به عنوان معاون رئیسجمهور برگزیده میشود. نخستین فردی که بر اساس این اصلاحیه به عنوان معاون رئیسجمهور انتخاب شد، [[جرالد فورد]] بود. درجریان ماجرای [[واترگیت|رسوایی واترگیت]]، اگینو پیش از نیکسون استعفاء کرد و نیکسون، فورد را به عنوان جانشین وی برگزید. اگر اصلاحیه بیست و پنجم در سال ۱۹۶۷ به تصویب نرسیده بود، ۷ سال پس از آن، استعفای نیکسون، رسوایی واترگیت را به یک بحران قانونی تبدیل میکرد. |
برای جلوگیری از وقوع یک بحران غیرقابل پیشبینی، تصویب یک اصلاحیه جدید قانون اساسی ضروری تشخیص داده شد. در سال ۱۹۶۵، کنگره اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی را به تصویب رساند و با تصویب آن در سال ۱۹۶۷ توسط مجالس قانونگذاری ایالتها، این الحاقیه جنبه قانونی به خود گرفت. براساس این اصلاحیه، در صورتی که پست معاونت ریاست جمهوری خالی بماند، رئیسجمهور موظف است فردی را به [[کنگره ایالات متحده آمریکا]] معرفی کند و با تصویب اکثریت آراء هر دو مجلس، وی به عنوان معاون رئیسجمهور برگزیده میشود. نخستین فردی که بر اساس این اصلاحیه به عنوان معاون رئیسجمهور انتخاب شد، [[جرالد فورد]] بود. درجریان ماجرای [[واترگیت|رسوایی واترگیت]]، اگینو پیش از نیکسون استعفاء کرد و نیکسون، فورد را به عنوان جانشین وی برگزید. اگر اصلاحیه بیست و پنجم در سال ۱۹۶۷ به تصویب نرسیده بود، ۷ سال پس از آن، استعفای نیکسون، [[رسوایی واترگیت]] را به یک بحران قانونی تبدیل میکرد. |
||
== معاونان رؤسای جمهور در گذر زمان == |
== معاونان رؤسای جمهور در گذر زمان == |
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۵۶
معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا | |
---|---|
لقب | لایق احترام The Honorable |
مدت دوره | چهار سال |
دارندهٔ افتتاحی | جان آدامز ۲۱ آوریل ۱۷۸۹ |
بنیادگذاری | قانون اساسی آمریکا ۴ مارس ۱۷۸۹ |
جانشینی | اولین |
وبگاه |
معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا شخص دوم در دستگاه اجرایی کشور ایالات متحده آمریکا و بر اساس قانون اساسی، رئیس رسمی مجلس سنای ایالات متحده آمریکا است.[۱]
مردم ایالات متحده آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، علاوه بر نامزد ریاست جمهوری، انتخاب معاون وی را نیز با رای خود به نامزد ریاست جمهوری عملاً تأیید میکنند.
بر اساس قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، معاون رئیسجمهور عالیترین مقام در خط جانشینی ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا است و درصورت مرگ، استعفا یا عزل رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا معاون رئیسجمهور، نخستین مقامی است که مسئولیت اداره کشور را بر عهده میگیرد و جانشین رئیسجمهور میشود.[۲]
معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا با هواپیمای نیروی هوایی دوم (Air Force Two) سفر میکند.
مایک پنس هماکنون معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا است.
وظایف معاون رئیسجمهور
معاون رئیسجمهور علیرغم عنوان مهم وی، در قانون اساسی و نظام سیاسی این کشور از نقش عمدهای برخوردار نیست. مقام وی بیشتر تشریفاتی است و در حقیقت منتظر میماند، تا در صورت بروز مشکل برای رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا، جانشین وی شود. به همین دلیل اکثر معاونین رؤسای جمهور ایالات متحده تأثیر عمدهای بر تاریخ این کشور برجای نگذاشتهاند. به استثناء آن دسته از رؤسای جمهور که جانشین رؤسای خود شدند یا توانستند در انتخابات به عنوان رئیسجمهور بعدی به پیروزی برسند، نام دیگر معاونین رؤسای جمهور در خاطر و یاد ملت آمریکا باقی نماندهاست.
تنها مقام رسمی معاون رئیسجمهور بر مبنای قانون اساسی، ریاست وی بر مجلس سنای ایالات متحده آمریکا است. معاون رئیسجمهور رئیس سنا شناخته میشود و اداره جلسات رسمی را بر عهده میگیرد. اما همین مقام نیز صرفاً تشریفاتی است. رئیس سنا نمیتواند در رایگیریهای این مجلس شرکت کند، مگر آنکه آرا بطور مساوی میان نمایندگان تقسیم شود و امکان تصویب لوایح وجود نداشته باشد. در چنین صورتی، رای رئیس سنا سرنوشت ساز خواهد بود و وی میتواند با رای خود یک لایحه قانونی را به تصویب برساند. معاون رئیسجمهور نیز به صورت مرتب در جلسات سنا شرکت نمیکند و Present Pro tempo که ارشدترین مقام حزب حاکم در سنا میباشد، ریاست جلسات را در غیاب معاون رئیسجمهور بر عهده میگیرد.
انتخاب معاون رئیسجمهور
در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، معرفی نامزد معاون رئیسجمهور موجب توازن میان جناحهای مختلف سیاسی شده و به افزایش مشارکت عمومی در انتخابات کمک میکند. به عنوان مثال، اگر حزبی در یک انتخابات ریاست جمهوری یک نامزد جوان و لیبرال مسلک را از منطقه شمال شرقی کشور برای ریاست جمهوری معرفی کند، سعی میشود نامزد معاونت ریاست جمهوری از غرب و با گرایشهای محافظه کارانه و با سن بالا انتخاب شود تا در نهایت میان تمایلات متعدد داخل حزب نوعی توازن برقرار گردد. رایدهندگان نیز با در نظر گرفتن مجموع امتیازات نامزد ریاست جمهوری و نامزد معاونت ریاست جمهوری در انتخابات شرکت میکنند.
پس از پایان انتخابات، موضوع معاونت ریاست جمهوری به فراموشی سپرده میشود. درحقیقت تا سال ۱۹۶۷ قانون اساسی درخصوص معرفی و انتخاب معاون رئیسجمهور در صورت خالی ماندن این سمت مسکوت بود. تا پیش از آن تاریخ، در ۱۶ مورد به مدت مجموعاً ۳۷ سال، کشور فاقد معاون رئیسجمهور بود. با جانشین شدن یک معاون رئیسجمهور به جای رئیسجمهور فوت شده یا ترور شده، رئیسجمهور جدید معاونی برای خود انتخاب نمیکرد. حتی هنگامی که یک معاون رئیسجمهور فوت میکرد، رئیسجمهور ضرورتی برای انتخاب معاون احساس نمیکرد. در نتیجه در تمام این موارد، پست معاونت ریاست جمهوری خالی میماند. تنها پس از ترور جان اف کندی و انتخاب لیندون جانسون به جای وی، نیاز به انتخاب معاون رئیسجمهور جدید احساس شد. جانسون که خود جانشین کندی شده بود دچار حمله قلبی شد و اگر دراثر این بیماری فوت میکرد، ایالات متحده فاقد رئیسجمهور میشد. اگر چه بر اساس «قانون جانشینی رئیسجمهور» مورخ ۱۹۴۷ در صورت بروز چنین مشکلی، ابتدا رئیس مجلس نمایندگان و در مرحله بعدی President Pro tempone به عنوان کفیل رئیسجمهور انتخاب میشود، اما از آنجا که در زمان حمله قلبی جانسون، هردوی این افراد سنی بالای ۷۰ سال را داشتند، نگرانی از فقدان معاون رئیسجمهور بیش از هر زمان دیگری احساس شد.
برای جلوگیری از وقوع یک بحران غیرقابل پیشبینی، تصویب یک اصلاحیه جدید قانون اساسی ضروری تشخیص داده شد. در سال ۱۹۶۵، کنگره اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی را به تصویب رساند و با تصویب آن در سال ۱۹۶۷ توسط مجالس قانونگذاری ایالتها، این الحاقیه جنبه قانونی به خود گرفت. براساس این اصلاحیه، در صورتی که پست معاونت ریاست جمهوری خالی بماند، رئیسجمهور موظف است فردی را به کنگره ایالات متحده آمریکا معرفی کند و با تصویب اکثریت آراء هر دو مجلس، وی به عنوان معاون رئیسجمهور برگزیده میشود. نخستین فردی که بر اساس این اصلاحیه به عنوان معاون رئیسجمهور انتخاب شد، جرالد فورد بود. درجریان ماجرای رسوایی واترگیت، اگینو پیش از نیکسون استعفاء کرد و نیکسون، فورد را به عنوان جانشین وی برگزید. اگر اصلاحیه بیست و پنجم در سال ۱۹۶۷ به تصویب نرسیده بود، ۷ سال پس از آن، استعفای نیکسون، رسوایی واترگیت را به یک بحران قانونی تبدیل میکرد.
معاونان رؤسای جمهور در گذر زمان
از میان ۴۷ معاون رئیسجمهور که از زمان جرج واشینگتن تاکنون ریاست سنا را در دست داشتهاند، تنها جان آدامز نخستین معاون رئیسجمهور ایالات متحده بیش از دیگران در فرایند رایگیری در سنا شرکت کردهاست. وی در طول ۸ سال ریاست بر سنا، ۲۹ بار از حق قانونی خود برای شرکت در رایگیریهای سنا استفاده کرد، در حالی که دیگر معاونین رؤسای جمهور حتی نتوانستهاند در ۲۰۰ سال گذشته به رکورد وی نزدیک شوند.
درطول بیش از ۲۰۰ سال گذشته، ۱۴ تن از ۴۶ معاون رئیسجمهور توانستند بر صندلی ریاست جمهوری تکیه زنند. این افراد عبارتاند از: جان آدامز، توماس جفرسون، مارتین ون بورن، جان تایلر، میلارد فیلمور، اندرو جانسون، چستر آلن آرتور، تئودور روزولت، وارن گامالیل هاردینگ، هری ترومن، ریچارد نیکسون، لیندون بنیز جانسون، جرالد رودولف فورد و جورج هربرت واکربوش. از این تعداد نیز تنها تایلر، فیلمور، آندره جانسون و هری ترومن و فورد بدون کسب آرای مردمی و صرفاً در اثر در گذشت یا استعفای رئیسجمهور قبلی به قدرت رسیدند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ دو نماینده کنگره آمریکا سخنرانی نتانیاهو را تحریم میکنند، بیبیسی فارسی
- ↑ U.S. Const. amend. XXV, § 1.
- آندره موروا، " تاریخ آمریکا "، نجفقلی معزی، (اقبال، تهران، ۱۳۸۳)، چاپ دوم
- بیل کلینتون، " یک زندگی "، بیژن اشتری، (انتشارات مهد فرهنگ، تهران، ۱۳۸۴) چاپ اول
- رابرت شولزینگر، " دیپلماسی آمریکا در قرن بیستم "، حمید رفیعی مهرآبادی، (دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی، تهران، ۱۳۷۹)، چاپ اول
- مارکوس وب، " ایالات متحده آمریکا "، فاطمه شاداب، (ققنوس، تهران، ۱۳۸۳)، چاپ اول
- فرانک ال. شوئل، " آمریکا چگونه آمریکا شد؟ "، ابراهیم صدقیانی، (انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۸۳)، چاپ سوم
- حسین حمیدی نیا، " ایالات متحده آمریکا "، (دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی، تهران، ۱۳۸۲)، چاپ اول
- آلن بارکر، " جنگ داخلی آمریکا "، دکتر حسن مرندی، (سازمان کتابهای جیبی، تهران، ۱۳۴۶)، چاپ اول، ۲۷۶ صفحه
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا موجود است. |