بنارس: تفاوت میان نسخه‌ها

Varanasi
	Varanasi
	Banaras - The cultural capital of India
	— city —
	Varanasi محل Varanasi; در Uttar Pradesh and هند
مختصات	۲۵°۱۶′۵۵″شمالی ۸۲°۵۷′۲۳″شرقی / ۲۵٫۲۸۲°شمالی ۸۲٫۹۵۶۳°شرقی
کشور	هند
ایالت	Uttar Pradesh
بخش	Varanasi
Mayor	Kaushlendra Singh (حزب مردم هند)
جمعیت; • تراکم جمعیت; • منطقه شهری	۳, ۶۸۲, ۱۹۴ (۲۰۱۱); • ۲٬۳۹۹ بر کیلومتر مربع (۶٬۲۱۳ بر مایل مربع); • ۱٬۵۹۹٬۲۶۰
نسبت جنسیت‌ها	۰٫۹۲6 (2011) نر/ماده (جنس)
میزان باسوادی	۷۷٫۰5 (2011)%
زبان‌های رسمی	زبان هندی، زبان انگلیسی، زبان اردو
منطقه زمانی	آی‌اس‌تی (یوتی‌سی ۵:۳۰+)
مساحت; • ارتفاع از سطح دریا	۱٬۵۵۰ کیلومتر مربع (۶۰۰ مایل مربع); • ۸۰٫۷۱ متر (۲۶۴٫۸ فوت)
• کد پستی	• 221 001 to ( area code)
• پیش‌شماره	• +۰۵۴۲
• یوان/لوکد	• VNS
	Footnotes شهر مقدس هندوستان;
وبگاه	www.nnvns.org/

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۰۲

بِنارس یا بَنارَس (به هندی: बनारस) , (به اردو: بنارس) یا واراناسی شهری بر کرانه چپ رود گنگ در جنوب شرقی ایالت اوتار پرادش هند است. این شهر از مراکز دینی عمده هندوان است و در نزد بوداییان و پیروان آیین جین نیز مقدس است.^[۴]

بنارس از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم شیعیان شبه قاره هند به‌شمار می‌رود.

واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن کاشی است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان اورنگ زیب شهر رسماً محمدآباد نامیده شد ولی با انقراض بابریان این نام به فراموشی سپرده شد.^[۵]

پیشینه

بنارس در سال ۵۹۰ق به تصرف معزالدین محمد سام درآمد و بسیاری از بتهای معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. بابر در ۹۳۶ق آن را گرفت. در دوره اکبرشاه، راجه جی سینگه معابد متعدد و رصدخانهای در آنجا ساخت. اورنگ زیب مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در ۱۷۷۵م بنارس به بریتانیا واگذار گردید و در ۱۹۵۰م جزء اتحادیه هند شد.^[۴]

از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون آگره، لکهنو، عظیم‌آباد و جونپور قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای فارسیگوی بسیاری در زمان اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاه جهان، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.^[۵]

در مراسم مذهبی هندوها در این شهر بیش ۴۰۰۰۰ جسد سوزانده می‌شود و تعداد زیادی جسد هم تحت عنوان (اجساد طرد شده) در رودخانه گنگ رها می‌شوند، که به مرور زمان فاسد شده یا خوراک حیوانات می‌شوند.^{^{[نیازمند منبع]}}

نگارخانه

بنارس در ۱۹۲۲م
نقاشی از بنارس در ۱۸۹۰م
دانشگاه هندوی بنارس
معبد دورگا ماندیر، بنارس

منابع

↑ "Provisional Population Totals Paper 1: 2011" (PDF). Government of India. Retrieved 12 July 2011.
↑ "Ranking of Districts by Population Density". Census of India. Retrieved 4 April 2012.
↑ "Provisional Population Totals, Census of India 2011; Urban Agglomerations/Cities having population 1 lakh and above" (pdf). Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. Retrieved 4 April 2012.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ دائرةالمعارف فارسی، سرواژه: بنارس
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ دانشنامه جهان اسلام، بِنارس (یا بَنارَس)

[1] "Provisional Population Totals Paper 1: 2011" (PDF). Government of India. Retrieved 12 July 2011.

[2] "Ranking of Districts by Population Density". Census of India. Retrieved 4 April 2012.

[UA1Lakhandabove-3] "Provisional Population Totals, Census of India 2011; Urban Agglomerations/Cities having population 1 lakh and above" (pdf). Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. Retrieved 4 April 2012.

[دائرةالمعارف_ف-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ دائرةالمعارف فارسی، سرواژه: بنارس

[جهان_اسلام-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ دانشنامه جهان اسلام، بِنارس (یا بَنارَس)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 بنارس از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم [[شیعیان]] [[شبه قاره هند]] به‌شمار می‌رود.
-واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن ''کاشی'' است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان [[اورنگ زیب]] شهر رسماً ''محمدآباد'' نامیده شد ولی با انقراض [[گورکانیان|بابریان]] این نام به فراموشی سپرده شد.<ref name="جهان اسلام">[http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=1801 ''دانشنامه جهان اسلام، بِنارس (یا بَنارَس)'']</ref>
+واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن ''کاشی'' است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان [[اورنگ زیب]] شهر رسماً ''محمدآباد'' نامیده شد ولی با انقراض [[گورکانیان|بابریان]] این نام به فراموشی سپرده شد.<ref name="جهان اسلام">[http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=1801 ''دانشنامه جهان اسلام، بِنارس (یا بَنارَس)'']</ref>
 == پیشینه ==
 بنارس در سال [[۵۹۰ (قمری)|۵۹۰ق]] به تصرف [[معزالدین محمد سام]] درآمد و بسیاری از [[بت]]های معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. [[بابر]] در [[۹۳۶ (قمری)|۹۳۶ق]] آن را گرفت. در دوره [[اکبرشاه]]، راجه جی سینگه معابد متعدد و [[رصدخانه]]ای در آنجا ساخت. [[اورنگ زیب]] مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در [[۱۷۷۵ (میلادی)|۱۷۷۵م]] بنارس به [[بریتانیا]] واگذار گردید و در [[۱۹۵۰ (میلادی)|۱۹۵۰م]] جزء اتحادیه هند شد.<ref name="دائرةالمعارف ف"/>
-از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون [[آگره]]، [[لکهنو]]، [[عظیم‌آباد]] و [[جونپور]] قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای [[فارسی]]گوی بسیاری در زمان [[اکبرشاه]]، [[جهانگیرشاه]] و [[شاه جهان]]، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.<ref name="جهان اسلام"/>
+از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون [[آگره]]، [[لکهنو]]، [[عظیم‌آباد]] و [[جونپور]] قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای [[فارسی]]گوی بسیاری در زمان [[اکبرشاه]]، [[جهانگیرشاه]] و [[شاه جهان]]، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.<ref name="جهان اسلام"/>
 در مراسم مذهبی هندوها در این شهر بیش ۴۰۰۰۰ جسد سوزانده می‌شود و تعداد زیادی جسد هم تحت عنوان (اجساد طرد شده) در رودخانه گنگ رها می‌شوند، که به مرور زمان فاسد شده یا خوراک حیوانات می‌شوند.{{مدرک|}}