سید ابوالقاسم خوانساری (میرکبیر): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۹: خط ۹:


{{کوچک}}
{{کوچک}}
:: «ابوالقاسم جعفر ابن حسین بن قاسم بن محبّ‌الله ابن مهدی بن زین‌العابدین بن ابراهیم بن کریم‌الدین بن رکن‌الدین بن سید زین‌الدین بن سید صالح الشهیر بالقصیر ابن سید محمد بن محمود بن سید حسین بن حسن بن احمد بن ابراهیم بن سیّد المجاهد عیسی بن حسن بن حسین بن یحیی بن ابراهیم بن حسن بن عبدالله ابن الامام الهمام مولانا موسی بن جعفر علیهماالسلام»{{پایان کوچک}}
:: « [[سید ابوالقاسم جعفر میرکبیر]] بن سید حسین بن سید قاسم بن سید محبّ‌الله بن سید قاسم بن سید مهدی بن «سید زین‌العابدین سلطان بن سید ابراهیم» بن سید کریم ‌الدین بن سید رکن ‌الدین ملک بن سید زین‌الدین بن سید صالح بن سید محمد بن سید محمود بن سید حسین بن سید حسن بن سید احمد بن سید صالح بن سید ابراهیم بن سیّد المجاهد عیسی بن سید حسن بن سید یحیی بن سید ابراهیم بن سیّد حسن بن سید عبدالله العوکلانی بن الامام ابی الحسن موسی بن جعفر علیهماالسلام » »{{پایان کوچک}}


== زندگی ==
== زندگی ==

نسخهٔ ‏۵ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۴۷

سید ابوالقاسم جعفر موسوی خوانساری یا سید ابوالقاسم خوانساری (۱۱۵۸–۱۰۹۰ ق) معروف به میرکبیر فقیه، مجتهد، پژوهشگر و شاعر ایرانی سده دوازدهم هجری قمری و هم دوره صفویان بود.[۱][۲] او در سال ۱۰۹۰ قمری در اصفهان دیده به جهان گشود و سرسلسله خاندان خوانساری است.[۳]

تبار

میر سید ابوالقاسم جعفر خوانساری فرزند حسین پسر قاسم پسر محب‌اﷲ از نوادگان سید صالح قصیر (امامزاده سید صالح قصیر) و او از نوادگان موسی بن جعفر است.

وی در پیشگفتار کتاب مناهج المعارف خود را ابوالقاسم بن الحسین الحسینی الموسوی معرفی نموده‌است.[۴]

نسب وی بنا به تبارنامه زیر به موسی بن جعفر می‌رسد:[۵]

«  سید ابوالقاسم جعفر میرکبیر بن سید حسین بن سید قاسم بن سید محبّ‌الله بن سید قاسم بن سید مهدی بن «سید زین‌العابدین سلطان بن سید ابراهیم» بن سید کریم ‌الدین بن سید رکن ‌الدین ملک بن سید زین‌الدین بن سید صالح بن سید محمد بن سید محمود بن سید حسین بن سید حسن بن سید احمد بن سید صالح بن سید ابراهیم بن سیّد المجاهد عیسی بن سید حسن بن سید یحیی بن سید ابراهیم بن سیّد حسن بن سید عبدالله العوکلانی بن الامام ابی الحسن موسی بن جعفر علیهماالسلام »  »

زندگی

او پس از تحصیل علوم زمان خودش در فتنه افغان در سال ۱۱۴۳ قمری به خوانسار روستای قودجان آمد و در آنجا زندگی کرد. از این رو نسبت خانوادگی او هم اصفهانی و هم خوانساری است، ولی افراد بعدی خاندان پس از او، تنها نام خانوادگی خوانساری داشته‌اند.

سرانجام او در سال ۱۱۵۸ قمری در سن ۶۸ سالگی در قودجان درگذشت.[۶][۷][۸]

تحصیل

میر کبیر در ابتدای جوانی در کلاسهای درس محمدباقر مجلسی حضور یافته، نزد وی و آقا جمال خوانساری شاگردی کرد. وی اغلب درس‌های خود را از داییش ملا حسین جیلانی لبنانی (درگذشته ۱۱۲۹ ق)، از عالمان دوره صفوی، فرا گرفت و به درجه اجتهاد رسید.

اجازه روایت را از از محمدباقر مجلسی، ملا حسین جیلانی لبنانی، محمدصادق بن محمد سراب تنکابی و ملا محمدطاهر بن مقصودعلی اصفهانی دریافت نمود. میرکبیر مجتهدی بود که بر علم کلام، ادبیات و ملل و نحل هم مسلط بود و با عالمان ادیان دیگر مناظره می‌کرد. او صاحب خط زیبایی بود و از کتاب‌های دیگر نسخه برداری می‌نمود.

شاگردان

از شاگردان وی می‌توان به عباس بن حسن بلاغی نجفی (درگذشته ۱۱۷۸ ق) اشاره نمود.[۹]

فرزندان

میرکبیر پنج فرزند به نامهای حسین، علی، حسن، محمد و محمدتقی داشت؛ فرزندش سید محمد در گلپایگان منشا خدمات بزرگی گردید و به اقامه نماز و بیان مسائل شرعی برای مردم آن خطه پرداخت ، فرزند آخرش سید حسین خوانساری (درگذشته ۱۱۹۱ ق) صاحب حواشی بر شرح لمعه و استاد و برادر زن میرزای قمی در خوانسار منشا اثرات زیادی شد. سید حسین خوانساری دو فرزند پسر داشت، که هر دو از عالمان روزگار شدند: سید ابوالقاسم خوانساری (میرصغیر)(درگذشته ۱۱۹۱ ق) و سید حسن خوانساری

  • سید ابوالقاسم خوانساری :

مشهور به میرصغیر پدر میرزا زین‌العابدین خوانساری(جد سادات موسوی روضاتی و موسوی کاظمینی اصفهان از جمله: سید محمد باقر خوانساری، سید محمدهاشم خوانساری، سید محمد مهدی کاظمینی خوانساری ) و پدر سید حسین خوانساری (جد سادات اسدی خوانساری از جمله :سید محمدتقی خوانساری)

  • سید حسن خوانساری :

پدر سید محمد مهدی خوانساری (جد سید ابوتراب خوانساری و سید احمد خوانساری)

هم چنین سید محمدباقر خوانساری (درگذشته ۱۳۱۳ ق) صاحب روضات الجنات و نوه میرصغیر، سید ابوالقاسم موسوی خوانساری (درگذشته ۱۳۸۰ قمری) معروف به ریاضی، سید محمدتقی خوانساری (درگذشته ۱۳۳۱ خورشیدی)، سید احمد خوانساری (درگذشته ۱۳۶۳ خورشیدی) معروف به آیت‌الله العظمی خوانساری و محمود محمودی خوانساری (درگذشته ۱۳۶۶ خورشیدی) از نوادگان او هستند.[۱۰]

آثار

  • مناهج المعارف
معروف‌ترین اثر وی کتاب «مناهج المعارف» یا «مناهج المعارف در بیان اصول دین» یا «فرهنگ عقاید شیعه» به زبان فارسی است. این کتاب با مقدمه مبسوط سید احمد روضاتی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به چاپ رسیده‌است.[۱۱][۱۲][۱۳]

او در ادب پارسی نیز رساله‌ها و اشعاری داشته‌است و از دیگر آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:[۱۴][۱۵][۱۶]

منابع

پانویس

  1. روضاتی، سیداحمد (۱۳۵۱). مناهج المعارف. تهران، چاپخانه حیدری.
  2. بزرگداشت فقیه محقق آیت‌الله العظمی میر سید ابوالقاسم جعفر خوانساری معروف به میرکبیر، سازمان تبلیغات اسلامی
  3. علمای خوانسار، استانداری استان اصفهان
  4. مناهج المعارف - نسخه متنی، کتابخانه دیجیتالی تبیان
  5. وبگاه نجفی زاده در تاریخ و فلسفه علم
  6. نام کتاب: تاریخ اسلام نویسنده: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم جلد: ۳۱ صفحه: ۷
  7. روضاتی: دو گفتار، (قم، کتابخانه تخصصی اسلام و ایران، ۱۳۷۸هـ. ش) ص ۷–۹۶.
  8. ? Clerics in Iran & Iraq,The Akhbari-Usul Conflict Reconsideredدر (مجله Iranian Studies سال ۱۸، شماره ۳، زمستان ۱۹۸۵) ص ۳۴ – ۳.
  9. تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، نوشته حسین صفره، جلد ۱، صفحهٔ ۳۱۸
  10. خاندان خوانساری، دانشنامه جهان اسلام
  11. WorldCat library catalog
  12. م‍ن‍اه‍ج ال‍م‍ع‍ارف در ب‍ی‍ان اص‍ول دی‍ن، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران
  13. مناهج المعارف در اصول دین، بنیاد محقق طباطبایی
  14. محمدباقر خوانساری، جلد ۲، صفحهٔ ۱۹۸
  15. مجمع الفوائد، صفحه ۱–۴۳
  16. آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، جلد ۶
  17. نام کتاب: آیینه پژوهش نویسنده: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم جلد: ۹۳ صفحه: ۱۵