حقوق بین‌الملل عرفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:زیباسازی+حذف شابک اشتباه (۱۰.۵)
ویکی سازی
خط ۱: خط ۱:
'''حقوق بین‌الملل عُرفی''' به آن دسته از ضوابط رفتاری تابعان [[حقوق بین‌الملل]] گفته می‌شود که از [[عرف]] نشأت گرفته‌اند و به منزله یک رویهٔ عمومی به عنوان [[قانون]] پذیرفته شده‌اند. عرف بین‌المللی به همراه [[معاهده|معاهدات]] و اصول ِ حقوقی ِ کشورهای متمدن یکی از منابع اصلی [[دیوان بین‌المللی دادگستری]] برای حل و فصل اختلافات است.<ref>ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری</ref>
'''حقوق بین‌الملل عُرفی''' به آن دسته از ضوابط رفتاری تابعان [[حقوق بین‌الملل]] گفته می‌شود که از [[عرف]] نشأت گرفته‌اند و به منزله یک رویهٔ عمومی به عنوان [[قانون]] پذیرفته شده‌اند. [[عرف]] بین‌المللی به همراه [[معاهده|معاهدات]] و اصول ِ حقوقی ِ کشورهای متمدن یکی از منابع اصلی [[دیوان بین‌المللی دادگستری]] برای حل و فصل اختلافات است.<ref>ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری</ref>


برخلاف نظام‌های پیشرفته [[حقوق داخلی]] که در آن‌ها عرف عنصری مزاحم و نسبتاً بی‌اهمیت شمرده می‌شود، در عرصه بین‌المللی، حداقل تاکنون، عرف یک منبع پویا بوده و نقش برجسته‌ای در تدوین و شکل‌گیری حقوق بین‌الملل ایفا کرده‌است.<ref>ربکا والاس، ص ۱۰</ref>
برخلاف نظام‌های پیشرفته [[حقوق داخلی]] که در آن‌ها عرف عنصری مزاحم و نسبتاً بی‌اهمیت شمرده می‌شود، در عرصه بین‌المللی، حداقل تاکنون، عرف یک منبع پویا بوده و نقش برجسته‌ای در تدوین و شکل‌گیری حقوق بین‌الملل ایفا کرده‌است.<ref>ربکا والاس، ص ۱۰</ref>

نسخهٔ ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۱۲

حقوق بین‌الملل عُرفی به آن دسته از ضوابط رفتاری تابعان حقوق بین‌الملل گفته می‌شود که از عرف نشأت گرفته‌اند و به منزله یک رویهٔ عمومی به عنوان قانون پذیرفته شده‌اند. عرف بین‌المللی به همراه معاهدات و اصول ِ حقوقی ِ کشورهای متمدن یکی از منابع اصلی دیوان بین‌المللی دادگستری برای حل و فصل اختلافات است.[۱]

برخلاف نظام‌های پیشرفته حقوق داخلی که در آن‌ها عرف عنصری مزاحم و نسبتاً بی‌اهمیت شمرده می‌شود، در عرصه بین‌المللی، حداقل تاکنون، عرف یک منبع پویا بوده و نقش برجسته‌ای در تدوین و شکل‌گیری حقوق بین‌الملل ایفا کرده‌است.[۲]

پانویس

  1. ماده ۳۸ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری
  2. ربکا والاس، ص ۱۰

منابع