کونگ‌فو: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Wushu artist (بحث | مشارکت‌ها) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[پرونده:Karimi tiger.jpg|بندانگشتی]] |
[[پرونده:Karimi tiger.jpg|بندانگشتی]] |
||
کونگ فو در کشور چین که با نام [[ووشو]] شناخته میشود دارای |
کونگ فو در کشور چین که با نام [[ووشو]] شناخته میشود دارای بیش از ۳۰۰ سبک میباشد.که از معروف ترین آن‌ها را میتوان به سبک [[تای چی چوان]] اشاره داشت.همه این سبک‌ها در دو بخش [[تالو]] و [[ساندا]] برگزار میشوند.[[ساندا]] یک نوع مبارزه فول‌کنتاکت است که اوایل سده بیستم براساس مبارزه خیابانی و با ترکیب ضربات [[بوکس]] و پا ([[کیک بوکسینگ]]) و [[کشتی]] پایه‌گذاری شد و در بعضی از مسابقات آن ضربات رنج و زانو نیز گنجانده شده است.[[تالو]] به معنای فرم است، و هنرجویان به اجرای فرم در این بخش می‌پردازند.رشته رزمی [[ووشو]] از لحاظ برتر بودن در بخش نمایشی یا اجرای فرم نسبت به بقیه رشته‌های رزمی مانند [[کاراته]] یا [[تکواندو]] برتری کامل و اثبات شده‌ای دارد.هر چهار سال یک بار مسابقات جهانی [[کونگ فو]] نیز زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو و در غالب ووشو سنتی برگزار میشود. |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۵۰
 | این مقاله فقط بر پایهٔ یک منبع نوشته شده است. |
 | این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
کونگ‌فو (به چینی: 功夫) یک اصطلاح مشهور چینی است که بیشتر برای اشاره ماهر بودن در یک کاری استفاده میشود ـ اما در حال حاضر بیشتر برای هنرهای رزمی به کار میرد. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا ووشو ـ یانوع ایرانی آن کونگ‌فو توآ به کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در زبان چینی تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت میشود، متفاوت است. کونگ‌فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده‌است.
واژه شناسی
واژه کونگ‌فو از دو بخش «کونگ» یا «گونگ» (چینی: 功) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و «فو» (چینی: 夫) تشکیل میشود. «فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار مختلف. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگ‌فو چیزی شبیه به «دستاورد انسان» خواهد بود و اگر آن را پسوند بدانیم معنای آن «فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه به دست می‌آید» خواهد بود. به این ترتیب «تمرین کونگ‌فو» در اصل به معنی تمرین یک رشته رزمی نبوده‌است بلکه به فرایند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته‌است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته‌های هنری، علمی و فنی مختلف. از سبک‌های ایرانی کونگ فو میتوان به کونگ فو پرتوآ، کونگ فو توآ و کونگ فو گرات سان اشاره کرد.
کونگ فو در کشور چین که با نام ووشو شناخته میشود دارای بیش از ۳۰۰ سبک میباشد.که از معروف ترین آن‌ها را میتوان به سبک تای چی چوان اشاره داشت.همه این سبک‌ها در دو بخش تالو و ساندا برگزار میشوند.ساندا یک نوع مبارزه فول‌کنتاکت است که اوایل سده بیستم براساس مبارزه خیابانی و با ترکیب ضربات بوکس و پا (کیک بوکسینگ) و کشتی پایه‌گذاری شد و در بعضی از مسابقات آن ضربات رنج و زانو نیز گنجانده شده است.تالو به معنای فرم است، و هنرجویان به اجرای فرم در این بخش می‌پردازند.رشته رزمی ووشو از لحاظ برتر بودن در بخش نمایشی یا اجرای فرم نسبت به بقیه رشته‌های رزمی مانند کاراته یا تکواندو برتری کامل و اثبات شده‌ای دارد.هر چهار سال یک بار مسابقات جهانی کونگ فو نیز زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو و در غالب ووشو سنتی برگزار میشود.
پانویس
منابع
- علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، ۱۳۹۴.
 | این یک مقالهٔ خرد ورزش است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |