نظریه ادبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱: خط ۱:
'''نظریه ادبی''' {{انگلیسی|Literary theory}} به معنای بررسی نظام‌مند ذات [[ادبیات]] به عنوان یک پدیده فرهنگی و نیز به معنای شیوه‌های تحلیل ادبیات است. رشته دانشگاهی مرتبط با این مفهوم، تلفیقی است از زیبایی‌شناسی و زبان‌شناسی. نظریه زبان ادبی را گاه "بوطیقا" می‌گویند.
'''نظریه ادبی''' {{انگلیسی|Literary theory}} به معنای بررسی نظام‌مند ذات [[ادبیات]] به عنوان یک پدیده فرهنگی و نیز به معنای شیوه‌های تحلیل ادبیات است. رشته دانشگاهی مرتبط با این مفهوم، تلفیقی است از زیبایی‌شناسی و زبان‌شناسی. نظریه زبان ادبی را گاه «بوطیقا» می‌گویند.


نظریه ادبی در معنای مدرن آن اشاره به رویکردهای ادبی نوینی دارد که از اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز شده و پیشفرض‌های سنت ادبی کهن را مورد انتقاد قرار می دهد. بر طبق نظریات جدید، خوانش متن بخشی از تولید متن است؛ به عبارت دیگر، اثر ادبی نمی‌تواند در مرحله ''خلق اولیه'' باقی بماند، بلکه ''خلق ثانویه'' آن در مرحله خوانش روی می‌دهد. <ref>http://jayezeyeadabi.com/index.php?option=com_content&task=view&id=26</ref> ، <ref>http://anthropology.ir/node/5375
نظریه ادبی در معنای مدرن آن اشاره به رویکردهای ادبی نوینی دارد که از اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز شده و پیشفرض‌های سنت ادبی کهن را مورد انتقاد قرار می‌دهد. بر طبق نظریات جدید، خوانش متن بخشی از تولید متن است؛ به عبارت دیگر، اثر ادبی نمی‌تواند در مرحله ''خلق اولیه'' باقی بماند، بلکه ''خلق ثانویه'' آن در مرحله خوانش روی می‌دهد،<ref>http://jayezeyeadabi.com/index.php?option=com_content&task=view&id=26</ref>،<ref>http://anthropology.ir/node/5375</ref><ref>http://www.iep.utm.edu/literary</ref>
</ref> ، <ref>http://www.iep.utm.edu/literary</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۴۹

نظریه ادبی (به انگلیسی: Literary theory) به معنای بررسی نظام‌مند ذات ادبیات به عنوان یک پدیده فرهنگی و نیز به معنای شیوه‌های تحلیل ادبیات است. رشته دانشگاهی مرتبط با این مفهوم، تلفیقی است از زیبایی‌شناسی و زبان‌شناسی. نظریه زبان ادبی را گاه «بوطیقا» می‌گویند.

نظریه ادبی در معنای مدرن آن اشاره به رویکردهای ادبی نوینی دارد که از اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز شده و پیشفرض‌های سنت ادبی کهن را مورد انتقاد قرار می‌دهد. بر طبق نظریات جدید، خوانش متن بخشی از تولید متن است؛ به عبارت دیگر، اثر ادبی نمی‌تواند در مرحله خلق اولیه باقی بماند، بلکه خلق ثانویه آن در مرحله خوانش روی می‌دهد،[۱]،[۲][۳]

جستارهای وابسته

منابع