'''بیعت عقبه''' (یا بَیعةُ العَقَبة)، نام یک رویداد اسلامی است که شامل دو [[بیعت]] مردم [[یثرب]] با [[پیامبر اسلام]] در محلی به نام عقبه در نزدیکی سرزمین منا بوده‌است. این بیعت زمینه ساز [[هجرت محمد|هجرت]] پیامبر از مکه به یثرب گشت. در سال یازدهم بعثت، پیامبر با شش تن از مردم یثرب که از قبیلة خزرج بودند دیدار کرد. پیامبر به گفتگو با ایشان نشست، برایشان قرآن خواند و اسلام را به آنان معرفی نمود. شنیده‌ها و خبرهای مردم یثرب از [[یهودیان]] دربارهٔ ظهور پیامبری در مکّه باعث روی‌آوری آنان به محمّد شد و این امید را در آنها ایجاد کرد که با حضور پیامبر در یثرب بتوانند به دشمنی و جنگ بین دو قبیلة اوس و خزرج پایان دهند و از درگیری‌های آینده پیشگیری نمایند. اینان چون به‌مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیغمبر را با مردم گفتند و این آغاز شروع آشنایی مردم یثرب با اسلام گشت. در پی این ماجرا و که منجر به بیعت اول عقبه شد، اسلام در یثرب گسترش یافت و بسیاری از مردم و سران قبایل یثرب به اسلام گرویدند و پس از آن بود که شماری از مردم یثرب در بیعت دوم عقبه با محمد بیعت کردند و زمینه ی هجرت محمد به یثرب که بعدها مدینه النبی نامیده شد فراهم گشت.
'''بیعت عقبه''' (یا بَیعةُ العَقَبة)، نام یک رویداد اسلامی است که شامل دو [[بیعت]] مردم [[یثرب]] با [[پیامبر اسلام]] در محلی به نام عقبه در نزدیکی [[سرزمین منا]] بوده‌است. این بیعت زمینه ساز [[هجرت محمد|هجرت]] پیامبر از مکه به یثرب گشت. در سال یازدهم بعثت، پیامبر با شش تن از مردم یثرب که از قبیلة خزرج بودند دیدار کرد. پیامبر به گفتگو با ایشان نشست، برایشان قرآن خواند و اسلام را به آنان معرفی نمود. شنیده‌ها و خبرهای مردم یثرب از [[یهودیان]] دربارهٔ ظهور پیامبری در مکّه باعث روی‌آوری آنان به محمّد شد و این امید را در آنها ایجاد کرد که با حضور پیامبر در یثرب بتوانند به دشمنی و جنگ بین دو قبیلة اوس و خزرج پایان دهند و از درگیری‌های آینده پیشگیری نمایند. اینان چون به‌مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیغمبر را با مردم گفتند و این آغاز شروع آشنایی مردم یثرب با اسلام گشت. در پی این ماجرا و که منجر به بیعت اول عقبه شد، اسلام در یثرب گسترش یافت و بسیاری از مردم و سران قبایل یثرب به اسلام گرویدند و پس از آن بود که شماری از مردم یثرب در بیعت دوم عقبه با محمد بیعت کردند و زمینه ی هجرت محمد به یثرب که بعدها مدینه النبی نامیده شد فراهم گشت.
== اولین بیعت عقبه ==
== اولین بیعت عقبه ==
در سال ۱۲ بعثت، دوازده نفر از هفت خانواده از دو قبیلهٔ [[اوس]] و [[خزرج]] در موسم [[حج]]، در عقبه که در نزدیکی [[سرزمین منا|منا]] قرار دارد با پیامبر اسلام [[بیعت]] کردند. بنا بر دیدگاه مقریزی نه نفر از خزرج و سه نفر از اوس گرد آمده بودند. درون مایهٔ آن شامل این بود که در پرستش برای خدا شریک نگیرند، دزدی و زنا نکنند، بهتان نزنند، فرزندان خود را نکشند و نافرمانی پیامبر را در آنچه صلاح است نکنند که روی هم رفته عمل کردن به تعالیم دین [[اسلام]] بوده‌است. این بیعت را بیعةالنّساء نیز نامیده‌اند. بر پایه نظر برخی مورخین به علت اینکه قرار شد بین مسلمانان و کفار جنگی روی ندهد و جنگیدن از جلوه‌های مردانگی است این بیعت را بیعةالنّساء نامیده‌اند. پس از این بیعت بود که پس از مدتی و درخواست چندی از مردم یثرب برای ترویج<ref group="یادداشت">در ابتدای ترویج اسلام در یثرب یکی از روش های دعوت مردم به اسلام قرائت قران برای انان بود در نتیجه مصعب بن عمیر به عنوان مربی و تلاوت گر قران از سوی پیامبر برگزیده شد.</ref> و تعلیم دین، پیامبر [[مصعب بن عمیر]] را به یثرب فرستاد.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://lib.eshia.ir/44821/1/429|عنوان=السیرة النبویة|نام خانوادگی=ابن هشام الحمیری|نام=عبد الملک|ناشر=دار المعرفه|سال=|شابک=|جلد=یک|مکان=بیروت|صفحات=۴۲۹}}</ref> افراد شرکت کننده در این بیعت عبارت بودند از:
در سال ۱۲ بعثت، دوازده نفر از هفت خانواده از دو قبیلهٔ [[اوس]] و [[خزرج]] در موسم [[حج]]، در عقبه که در نزدیکی [[سرزمین منا|منا]] قرار دارد با پیامبر اسلام [[بیعت]] کردند. بنا بر دیدگاه مقریزی نه نفر از خزرج و سه نفر از اوس گرد آمده بودند. درون مایهٔ آن شامل این بود که در پرستش برای خدا شریک نگیرند، دزدی و زنا نکنند، بهتان نزنند، فرزندان خود را نکشند و نافرمانی پیامبر را در آنچه صلاح است نکنند که روی هم رفته عمل کردن به تعالیم دین [[اسلام]] بوده‌است. این بیعت را بیعةالنّساء نیز نامیده‌اند. بر پایه نظر برخی مورخین به علت اینکه قرار شد بین مسلمانان و کفار جنگی روی ندهد و جنگیدن از جلوه‌های مردانگی است این بیعت را بیعةالنّساء نامیده‌اند. پس از این بیعت بود که پس از مدتی و درخواست چندی از مردم یثرب برای ترویج<ref group="یادداشت">در ابتدای ترویج اسلام در یثرب یکی از روش های دعوت مردم به اسلام قرائت قران برای انان بود در نتیجه مصعب بن عمیر به عنوان مربی و تلاوت گر قران از سوی پیامبر برگزیده شد.</ref> و تعلیم دین، پیامبر [[مصعب بن عمیر]] را به یثرب فرستاد.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://lib.eshia.ir/44821/1/429|عنوان=السیرة النبویة|نام خانوادگی=ابن هشام الحمیری|نام=عبد الملک|ناشر=دار المعرفه|سال=|شابک=|جلد=یک|مکان=بیروت|صفحات=۴۲۹}}</ref> افراد شرکت کننده در این بیعت عبارت بودند از:
*[[پرونده:Mina Overview.JPG|بندانگشتی|[[سرزمین منا]]، مکانی که پیمان عقبه در آن واقع شد.]]اسعد بن زراره
* اسعد بن زراره
* عوف بن حارث
* عوف بن حارث
* رافع بن مالک
* رافع بن مالک
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۲۰
بیعت عقبه (یا بَیعةُ العَقَبة)، نام یک رویداد اسلامی است که شامل دو بیعت مردم یثرب با پیامبر اسلام در محلی به نام عقبه در نزدیکی سرزمین منا بوده‌است. این بیعت زمینه ساز هجرت پیامبر از مکه به یثرب گشت. در سال یازدهم بعثت، پیامبر با شش تن از مردم یثرب که از قبیلة خزرج بودند دیدار کرد. پیامبر به گفتگو با ایشان نشست، برایشان قرآن خواند و اسلام را به آنان معرفی نمود. شنیده‌ها و خبرهای مردم یثرب از یهودیان دربارهٔ ظهور پیامبری در مکّه باعث روی‌آوری آنان به محمّد شد و این امید را در آنها ایجاد کرد که با حضور پیامبر در یثرب بتوانند به دشمنی و جنگ بین دو قبیلة اوس و خزرج پایان دهند و از درگیری‌های آینده پیشگیری نمایند. اینان چون به‌مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیغمبر را با مردم گفتند و این آغاز شروع آشنایی مردم یثرب با اسلام گشت. در پی این ماجرا و که منجر به بیعت اول عقبه شد، اسلام در یثرب گسترش یافت و بسیاری از مردم و سران قبایل یثرب به اسلام گرویدند و پس از آن بود که شماری از مردم یثرب در بیعت دوم عقبه با محمد بیعت کردند و زمینه ی هجرت محمد به یثرب که بعدها مدینه النبی نامیده شد فراهم گشت.
اولین بیعت عقبه
در سال ۱۲ بعثت، دوازده نفر از هفت خانواده از دو قبیلهٔ اوس و خزرج در موسم حج، در عقبه که در نزدیکی منا قرار دارد با پیامبر اسلام بیعت کردند. بنا بر دیدگاه مقریزی نه نفر از خزرج و سه نفر از اوس گرد آمده بودند. درون مایهٔ آن شامل این بود که در پرستش برای خدا شریک نگیرند، دزدی و زنا نکنند، بهتان نزنند، فرزندان خود را نکشند و نافرمانی پیامبر را در آنچه صلاح است نکنند که روی هم رفته عمل کردن به تعالیم دین اسلام بوده‌است. این بیعت را بیعةالنّساء نیز نامیده‌اند. بر پایه نظر برخی مورخین به علت اینکه قرار شد بین مسلمانان و کفار جنگی روی ندهد و جنگیدن از جلوه‌های مردانگی است این بیعت را بیعةالنّساء نامیده‌اند. پس از این بیعت بود که پس از مدتی و درخواست چندی از مردم یثرب برای ترویج[یادداشت ۱] و تعلیم دین، پیامبر مصعب بن عمیر را به یثرب فرستاد.[۱] افراد شرکت کننده در این بیعت عبارت بودند از:
سرزمین منا، مکانی که پیمان عقبه در آن واقع شد.اسعد بن زراره
در پی تلاش های مصعب ابن عمیر در یثرب و خواندن قران برای مردم، بسیاری از مردم یثرب از جمله سعد بن معاذ رئیس قبیله ی اوس به اسلام گرویدند و اولین نماز را در یثرب برپا نمودند. پس از چندی مصعب بن عمیر بن هاشم به مکه بازگشت و مسلمان شدن اهالی یثرب را به پیامبر اسلام اطلاع داد و او شادمان گشت. در موسم حج سال پس از بیعت عقبه اول[یادداشت ۲]، مسلمانان یثرب آهنگ آن کردند که همراه با کاروانی به مکه بروند و با پیامبر بیعت کنند. این کاروان از 500 تن تشکیل شده بود که به گفته ابن اسحاق از این تعداد ۷3 مرد و 2 زن، مسلمان بودند. قرار دیدار در شبی که حجاج در منا بودند تعیین شد. در آن شب پس از اینکه پاسی از شب گذشت مسلمانان یثرب از دیگر حجاج یثربی جدا شدند و به سمت عقبه به راه افتادند[یادداشت ۳] و در آنجا گرد آمدند. محمد به آنان گفت:
بر این امر با شما بیعت می کنم که، همانگونه که از زنان و فرزندانتان حفاظت می کنید، از من نیز دفاع کنید.
بدین ترتیب بیعت دوم عقبه به انجام رسید. به این علت که مسلمانان یثرب پیمان بستند تا هرکه با پیامبر جنگید با او بجنگند به این بیعت، بیعةالحرب نیز گفته‌اند. این بیعت پیش زمینهٔ هجرت پیامبر از مکه به یثرب را فراهم آورد.
محمد از بین این افراد، دوازده تن را به عنوان نقیب برگزید تا دیگران را کنترل کرده و مردم با آنان در تماس باشند. در واقع آنان سرپرست دیگر مسلمانان قرار داده شدند. محمد بیان کرد که این عدد را به این علت در انتخاب کرده است که موسی از میان بنی اسرائیل دوازده نقیب را برگزید. آنگاه محمد به آنان گفت:
کفالت قوم خود را داشته باشید؛ همانگونه که حواریین عیسی، [کفالت قوم خود را] برای عیسی داشتند.
در این نقل آمده است که جبرئیل آنان را انتخاب کرده و دیگران نباید چیزی به دل بگیرند. نقبا از میان اوس عبارت بودند از: اسید بن حضیر، سعد بن خیثمه، ابوالهیثم مالک التیهان (برخی به جای وی از رفاعة بن عبدالمنذر یاد کرده اند.). و از میان خزرج عبارت بودند از: اسعد بن زراره، رافع بن مالک، سعد بن عباده، منذر بن عمرو، براء بن معرور، سعد بن ربیع، عبدالله بن رواحه، عبدالله بن عمرو و عبادة بن صامت (که برخی جابر بن عبدالله را به جای او نام برده اند). دو زن شرکت کننده نیز: نسیبه بنت کعب و اسماء بنت عمرو بن عدی بوده اند. در میان این افراد اسعد بن زراره به عنوان نقیب النقباء برگزیده گردید.
نام های بیعت کنندگان
افراد شرکت کننده از اوس در بیعت عقبه دوم بنابر نقل ابن کثیر عبارت اند از:
أسيد بن حضير
أبو الهيثم بن التيهان
سلمة بن سلامة بن وقش
ظهير بن رافع
أبو بردة بن نيار
نهير بن الهيثم
سعد بن خيثمة
رفاعة بن عبد المنذر
عبد الله بن جبير
معن بن عدي
عويم بن ساعدة
و افراد شرکت کننده از خزرج عبارت بودند از:
أبو أيوب الأنصاري
معاذ بن الحارث
عوف بن الحارث
معوذ بن الحارث
عمارة بن حزم
أسعد بن زرارة
سهل بن عتيك
أوس بن ثابت
زيد بن سهل
قيس بن أبي صعصعة
عمرو بن غزية
سعد بن الربيع
خارجة بن زيد
عبد الله بن رواحة
بشير بن سعد
عبد الله بن زيد بن ثعلبة
خلاد بن سويد
عقبة بن عمرو البدري
زياد بن لبيد
فروة بن عمرو بن وذفة
خالد بن قيس بن مالك
رافع بن مالك
ذكوان بن عبد قيس
عباد بن قيس بن عامر
الحارث بن قيس بن عامر
البراء بن معرور
بشر بن البراء بن معرور
سنان بن صيفي بن صخر
الطفيل بن النعمان بن خنساء
معقل بن المنذر بن سرح
يزيد بن المنذر بن سرح
مسعود بن زيد بن سبيع
الضحاك بن حارثة بن زيد بن ثعلبة
يزيد بن خذام بن سبيع
جبار بن صخر بن أمية
الطفيل بن مالك بن خنساء
كعب بن مالك
سليم بن عامر بن حديدة
قطبة بن عامر بن حديدة
يزيد بن عامر بن حديدة
أبو اليسر كعب بن عمرو
صيفي بن سواد بن عباد
ثعلبة بن غنمة بن عدي بن نابي
عمرو بن غنمة بن عدي بن نابي
عبس بن عامر بن عدي
خالد بن عمرو بن عدي بن نابي
عبد الله بن أنيس
عبد الله بن عمرو بن حرام
جابر بن عبد الله بن عمرو بن حرام
معاذ بن عمرو بن الجموح
ثابت بن الجذع
عمير بن الحارث بن ثعلبة
خديج بن سلامة
معاذ بن جبل
عبادة بن الصامت
العباس بن عبادة بن نضلة
يزيد بن ثعلبة بن خزمة
عمرو بن الحارث بن كندة
رفاعة بن عمرو بن زيد
عقبة بن وهب بن كلدة
سعد بن عبادة
المنذر بن عمرو
أم عمارة نسيبة بنت كعب
أم منيع أسماء بنت عمرو بن عدي
یادداشت‌ها
↑در ابتدای ترویج اسلام در یثرب یکی از روش های دعوت مردم به اسلام قرائت قران برای انان بود در نتیجه مصعب بن عمیر به عنوان مربی و تلاوت گر قران از سوی پیامبر برگزیده شد.
