کونگفو: تفاوت میان نسخه‌ها
Wushu artist (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب منبع |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{یک منبع}} |
|||
{{یادکرد دقیق}} |
|||
[[پرونده:Kungfu karimi.jpg|بندانگشتی]] |
[[پرونده:Kungfu karimi.jpg|بندانگشتی]] |
||
'''کونگفو''' {{به چینی|功夫}} یک اصطلاح مشهور [[زبان چینی|چینی]] است که بیشتر برای اشاره ماهر بودن در یک کاری استفاده میشود ـ اما در حال حاضر بیشتر برای [[هنرهای رزمی]] به کار میرد. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا [[ووشو]] ـ یانوع ایرانی آن [[کونگفو توآ]]به کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در [[زبان چینی]] تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت میشود، متفاوت است. کونگفو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده‌است. |
'''کونگفو''' {{به چینی|功夫}} یک اصطلاح مشهور [[زبان چینی|چینی]] است که بیشتر برای اشاره ماهر بودن در یک کاری استفاده میشود ـ اما در حال حاضر بیشتر برای [[هنرهای رزمی]] به کار میرد. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا [[ووشو]] ـ یانوع ایرانی آن [[کونگفو توآ]]به کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در [[زبان چینی]] تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت میشود، متفاوت است. کونگفو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده‌است. |
||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۱۹
 | این مقاله فقط بر پایهٔ یک منبع نوشته شده است. |
 | این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
کونگفو (به چینی: 功夫) یک اصطلاح مشهور چینی است که بیشتر برای اشاره ماهر بودن در یک کاری استفاده میشود ـ اما در حال حاضر بیشتر برای هنرهای رزمی به کار میرد. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا ووشو ـ یانوع ایرانی آن کونگفو توآبه کار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو در زبان چینی تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت میشود، متفاوت است. کونگفو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده‌است.
واژه شناسی
واژه کونگفو از دو بخش «کونگ» یا «گونگ» (چینی: 功) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و «فو» (چینی: 夫) تشکیل میشود. «فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار مختلف. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگفو چیزی شبیه به «دستاورد انسان» خواهد بود و اگر آن را پسوند بدانیم معنای آن «فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه به دست می‌آید» خواهد بود. به این ترتیب «تمرین کونگفو» در اصل به معنی تمرین یک رشته رزمی نبوده‌است بلکه به فرایند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته‌است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته‌های هنری، علمی و فنی مختلف. از سبک‌های ایرانی کونگ فو می‌توان به کونگ فو پرتوآ، کونگ فو توآ و کونگ فو گرات سان اشاره کرد.
کونگ فو در کشور چین که با نام ووشو شناخته میشود دارای ۳۶۰ سبک میباشد.که معروف ترین آن‌ها سبک تای چی چوان اشاره داشت.
پانویس
منابع
- علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، ۱۳۹۴.
 | این یک مقالهٔ خرد ورزش است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |