حدیث نجوم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Kamranazad (بحث | مشارکتها) ایجاد نوشتار حدیث نجوم |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۲۳
حدیث نجوم یا حدیث امان از دیگر احادیث محمد است که در آن مَثَل اهل بیت خود را ستارگان آسمان می‌داند که مایهٔ امان اهل زمین‌اند.[یادداشت ۱] این حدیث دست‌کم در ۷ لفظ از پنج نفر — علی بن ابی‌طالب، عبدالله بن عباس، سلمة بن اکوع، جابر بن عبدالله انصاری و منکدر بن عبدالله قرشی — و از ۷ طریق و با مجموع ۲۲ سند مستقل در ۱۷ منبع اهل سنت تا سدهٔ ششم ه.ق روایت شده‌است.[۱]
جستارهای وابسته
یادداشت
- ↑ یکی از لفظ‌های حدیث نجوم: «اَلنُّجومُ اَمانٌ لاَهْلِ السَّماءِ وَ اَهْلُ بَیْتى اَمانُ لِأُمَّتى: ستارگان مایهٔ امنیت و آرامش اهل آسمان، و اهل بیت من امان امت من هستند». ببینید: چگینی، «اعتبارسنجی «حدیث امان»»، امامت‌پژوهی.
پانویس
منابع
- چگینی، رسول (پاییز ۱۳۹۳). «اعتبارسنجی «حدیث امان» در روایات اهل سنت». امامت‌پژوهی. قم (۱۵): ۱۴۷–۱۷۶.
 | این یک مقالهٔ خرد شیعه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |