شواهد تبار مشترک

شواهد نیای مشترک سازواره ها یا ارگانیسم های زنده، توسط دانشمندانی که در رشته های مختلفی تحقیق می کنند در طول دهه ها کشف شده اند، که نشان می دهند نیای مشترک تمامی حیات بر روی زمین از یک جهان‌نیای پایانی (به انگلیسی: Last universal common ancestor، مخفف: LUCA) توسعه یافته است. این شواهد، چارچوبی نظری را بنا می گذارد که نظریه فرگشت بر آن قرار می گیرد، و نشان می دهد که فرگشت دارد اتفاق می افتد، و قادر است تا روال های طبیعی ای که منجر به تنوع زیستی زمین شده اند را نشان بدهد. به علاوه، این شواهد سنتز فرگشتی مدرن را پشتیبانی می کنند — نظریه علمی فعلی ای که چگونگی و چرایی دگرگونی حیات در طول زمان را توضیح می دهد. زیست‌شناسان تکاملی شواهد و مدارک نیای مشترک را، با ایجاد پیش بینی های قابل راستی آزمایی، راستی آزمایی فرضیه ها، و ساخت نظریه هایی که علت هایش را توضیح بدهند و روشن کنند، به اثبات می رسانند.

مقایسه توالی های ژنتیکی دی‌ان‌ای ارگانیسم ها آشکار کرده است که ارگانیسم هایی که از لحاظ تبارزایشی (Phylogenetics) به هم نزدیکند، درجه بالایی از شباهت قطعات ژنتیکی مانند شبه‌ژن‌ها را نیز دارند، که شبه‌ژن‌ها بخش هایی از دی‌ان‌ای هستند که با ژنی در یک ارگانیسم مرتبط ارتاساخت (Orthologous) هستند، اما دیگر فعال نیستند و ظاهرا تحت روندی ثابت از زوال یا واگونگی (Degeneration) از جهش های انباشتی قرار گرفته اند، که این نیای مشترک را، همراه با ساختار بیوشیمیایی همگانی، و الگوهای دگرگون‌پذیری مولکولی که در تمام ارگانیسم ها یافت می شود را اثبات و پشتیبانی می کند. اطلاعات ژنتیکی اضافه، به طور قاطعانه خویشاوندی حیات را اثبات می کنند و دانشمندان را قادر ساخته اند (از زمان کشف دی‌ان‌ای) که درخت های تبارزایشی را بسازند: ترسیمی از خویشاوندی فرگشتی ارگانیسم ها. این ها همچنین به ایجاد تکنیک های ساعت مولکولی برای تعیین تاریخ های انشعاب تاکسون ها و کالیبره کردنشان با سوابق فسیلی منجر شده است.

فسیل ها برای تخمین این که کی تبارهای مختلف در مقیاس های زمانی مختلف زمین‌شناختی توسعه یافتند و ایجاد شدند مهم هستند. از آن جا که فسیل‌شدن‌ها وقایعی نادر هستند، که معمولا نیاز به اجزاء بدنی سخت و همچنین مرگ نزدیک مکان هایی که رسوب ها دارند ته نشین می شوند دارند، سوابق فسیلی تنها اطلاعات پراکنده و تک و توک و گاه به گاهی را در مورد فرگشت حسات می دهند. مخصوصا شواهد ارگانیسم های پیش از توسعه اجزاء بدنی سخت مانند صدف‌ها، استخوان‌ها و دندان‌ها، کمیاب هستند، اما به شکل میکروفسیل‌های کلانسان، و همچنین نقش ها و نشان‌های ارگانیسم های نرم-تن مختلف وجود دارند. مطالعه تطبیقی کالبدشناسی گروه های مختلف حیوانات ویژگی هایی ساختاری را نشان می دهد که به طور بنیادین مشابه هستند یا اصطلاحا هم ساخت (به انگلیسی: homologous) هستند، که نشان گر روابط تبارزایشی (به انگلیسی: phylogenetic) و دیرینه با دیگر ارگانیسم ها هستند، مخصوصا بیش از همه وقتی که با فسیل های ارگانیسم های منقضرش شده کهن مقایسه انجام می شود. ساختارهای بازمانده ژنتیکی یا اصطلاحا وستیجال (به انگلیسی: Vestigial structure) و مقایسه ها و مشابهت ها در رشد جنینی، تا حد زیادی عوامل و معیارهایی موثر و دخیل در همسانی های کالبدشناختی در هماهنگی با نیای مشترک هستند. از آن جا که فرآیند های دگرگشتی (متابولیک) فسیل به جای نمی گذارند، تحقیقات در فرگشت فرآیندهای پایه سولی به طور زیادی توسط مقایسه فیزیولوژی و زیست‌شیمی ارگانیسم های موجود انجام می شوند. بسیاری ز تبارها در مراحل مختفی از توسعه انشعاب یافتند، بنابراین با مقایسه خصیصه های نوادگان یک نیای مشترک امکان تعیین این که کی فرآیندهای دگرگشتی خاصی ظهور کردند وجود دارد.

شواهد بیش تری از رشته جغرافیای زیستی می آیند چرا که فرگشت با نیای مشترک بهترین، و کامل ترین و موشکافانه ترین تبیین برای داده های بسیار گوناگونی در مورد توزیع جغرافیایی گیاهان و حیوانات در سراسر دنیا می باشد. آن چه که ذکر شد مخصوصا در نظریه جغرافیای زیستی جزایر مشهود است. در ترکیب با نظریه جغرافیایی به خوبی پایه گذاری شده زمین‌ساخت صفحه‌ای، نیای مشترک راهی را برای ترکیب داده ها در مورد توزیع فعلی گونه ها، و شواهدی که از سابقه فسیلی به دست آمده اند، ارائه می دهد، تا تبینی از لحاظ منطقی محکم و منسجم و بی تناقض را ارائه کند از این که چگونه توزیع ارگانیسم های زینده در طول زمان تغییر کرده اند.

توسعه و گسترش باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مدرکی را ارائه می دهد مبنی بر این که فرگشت به دلیل انتخاب طبیعی یک فرآیند در حال انجام در دنیای طبیعی است. انتخاب طبیعی در تمام تحقیقات متعلق به فرگشت بسیار همه جا حاضر و فراگیر است، با توجه به این واقعیت که تمام مثال هایی که در ادامه در هر قسمت این مقاله می آیند این روال فراگیری را مستندساز می کنند. در کنار این، نمونه های مشاهده شده ای از جداشدن جمعیت گونه ها به مجموعه هایی از گونه های جدید وجود دارد (گونه‌زایی). گونه‌زایی به طور مستقیم و غیر مستقیم در آزمایشگاه ها و همچنین طبیعت مشاهده شده است. اشکال گوناگونی از آن به عنوان مثال هایی از روال های گونه‌زایی تک زیوی (به انگلیسی: individual) توصیف و مستند شده اند. به علاوه، شواهد نیای مشترک، از آزمایش های آزمایشگاهی با زادگیری گزینشی ارگانیسم ها—هم از لحاظ تاریخی و هم در حال حاضر—و دیگر آزمایش های کنترل شده در مورد بسیاری از موضوعات این مقاله به دست می آید. این مقاله رشته ها و زمینه های مختلفی که شواهد فرگشت و نیای مشترک تمامی حیات بر روی زمین را ارائه می کنند را، همراه با مثال های متعدد و تخصصی، که حاکی از هماهنگی و توافق مدارک هستند، خلاصه می کند.

مدارکی از بیوشیمی و زیست‌شیمی

جستارهای وابسته: نسب مشترک، جهان‌نیای پایانی، نزدیک ترین نیای مشترک، سیر زمانی فرگشت انسان، رمز ژنتیکی

ژنتیک

یکی از مکم ترین مدارک برای نیای مشترک از مطالعه رشته های ژنتیکی می آید. تحلیل تطبیقی توالی، رابطه بین توالی های دی‌ان‌ای گونه‌های متفاوت را بررسی می کند، که چندین ردیف مدرک در تایید فرضیه اصلی نیای مشترک داروین تولید می کند.

نتیجه گیری پژوهشی

در این مورد شواهد نیای مشترک اشاره به یک نتیجه‌گیری پژوهشی در این مورد است. در سال ۲۰۰۵ بیش از صد نفر از دانشمندان در ده موسسه پژوهشی بزرگ (۹ آمریکایی یک آلمانی) مطالعهٔ ۲۳۷ میلیون جفت از اجزای تشکیل‌دهندهٔ کروموزوم شماره ۲ انسان، نشان می‌دهد که این کروموزوم می‌تواند از جوش خوردن دو کروموزوم شامپانزه ایجاد شده‌باشد. نتایج پژوهش‌های آنان در مقاله‌ای در شماره ۴۳۴ مجله معتبر علمی نیچر (Nature) چاپ شده است(مشاهده مقاله). نتایج این مقاله نشان می‌دهد انسان و شامپانزه نیاکان مشترک داشته‌اند.

پژوهش‌گران نیجه‌گیری می‌کنند: تجزیه‌وتحلیل‌های گسترده وجود ساختار زیر بنایی توالی را تأیید می‌کند، و گسترش درک ما را از ساختار و تکامل کروموزوم‌های پستانداران، گسترش می‌دهد، این گسترش شامل ژن‌های بی‌رمز (gene deserts) (فاقد پروتئین)، سگمنتال‌های تکراری (segmental duplications) و قسمت‌های بسیار متنوع (highly variant regions) است.

پیوند های خارجی

(خلاصه ای تصویری از نتایج این مقاله) در یوتیوب

منابع

مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی