شیوه‌نامه ونکوور: تفاوت میان نسخه‌ها
شیوه‌نامه --> شیوه |
←جستارهای وابسته: شاید بتوان بین شیوه و شیوه‌نامه تمایزی ضابطه‌مند یافت. |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
* [[شیوه‌نامه ام‌ال‌ای]] |
|||
* [[شیوه ام‌ال‌آ]] |
|||
* [[ |
* [[شیوه انجمن روان‌شناسی آمریکا]] |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۲۸
شیوهٔ ونکوور (به انگلیسی: Vancouver reference style) شیوه‌ای برای منبع‌دهی در نوشتن رساله‌ها کاربردش بیشتر در پزشکی است.[۱] این شیوه به صورت شمارشی است. طبق این شیوه یادکرد منابع در درون متن با شماره مشخص می‌شود و در انتهای فهرست منابع به ترتیب الفبایی قرار می‌گیرد.[۲]
در سال ۱۹۷۸ گروه کوچکی از سردبیران نشریات علوم پزشکی در ونکوور بریتیش کلمبیا به طور غیررسمی گرد هم آمدند تا دستورالعملی نگارشی برای مقالات ارسالی به نشریاتشان تدوین کنند. این گروه، که در ابتدا گروه ونکوور نامیده می‌شد بعدها ICMJE کمیته بین‌المللی ویراستاران نشریات زیست پزشکی را تشکیل دادند.
این کمیسیون سالی یک بار تشکیل جلسه می‌دهد. همچنین وظیفه بازنگری توصیه‌های ICMJE را برعهده دارد. در توصیه‌نامهٔ مذکور بخشی به نحوه تدوین استنادهای کتابشناختی در یک مقاله اختصاص یافته است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ آزاده ف، واعظ ر. صحت استنادها در پایان‌نامه‌های دوره‌های دکتری تخصصی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و میزان مطابقت آن‌ها با شیوه نامهٔ ونکوور. مدیریت اطلاعات سلامت 4 فروردین 1391؛ (9)1: 11–8.
- ↑ مختاری ح. انطباق چکیده مقاله‌ها مجلات دانشگاههای علوم پزشکی با دستورالعمل‌های گروه ونکوور و استاندارد ایزو 214. مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات 1383؛ (15)1: 42–52