شیوه‌نامه ونکوور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز 4nn1l2 صفحهٔ شیوه‌نامه ونکوور را به شیوه ونکوور منتقل کرد: یک شیوه و روش کلی است. یک کتاب خاص نیست. |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۱۸
شیوه‌نامهٔ ونکوور (به انگلیسی: Vancouver reference style) شیوه‌نامه‌ای برای منبع‌دهی در نوشتن رساله‌ها کاربردش بیشتر در پزشکی است.[۱] این شیوه‌نامه به صورت شمارشی است. طبق این شیوه‌نامه یادکرد منابع در درون متن با شماره مشخص می‌شود و در انتهای فهرست منابع به ترتیب الفبایی قرار می‌گیرد.[۲]
در سال ۱۹۷۸ گروه کوچکی از سردبیران نشریات علوم پزشکی در ونکوور بریتیش کلمبیا به طور غیررسمی گرده هم آمدند تا دستورالعملی نگارشی برای مقالات ارسالی به نشریاتشان تدوین کنند. این گروه، که در ابتدا گروه ونکوور نامیده می‌شد بعدها ICMJE کمیته بین‌المللی ویراستاران نشریات زیست پزشکی را تشکیل دادند.
این کمیسیون سالی یک بار تشکیل جلسه می‌دهد. همچنین وظیفه بازنگری شیوه نامه ونکوور را برعهده دارد. در شیوه نامه ونکوور بخشی به نحوه تدوین استنادهای کتابشناختی در یک مقالهاختصاص یافته است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ آزاده ف، واعظ ر. صحت استنادها در پایان‌نامه‌های دوره‌های دکتری تخصصی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و میزان مطابقت آن‌ها با شیوه نامهٔ ونکوور. مدیریت اطلاعات سلامت 4 فروردین 1391؛ (9)1: 11–8.
- ↑ مختاری ح. انطباق چکیده مقاله‌ها مجلات دانشگاههای علوم پزشکی با دستورالعمل‌های گروه ونکوور و استاندارد ایزو 214. مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات 1383؛ (15)1: 42–52