حزب کارگران کردستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
CommonsDelinker (بحث | مشارکت‌ها)
ربات‌ها
۸۴٬۱۱۹ ویرایش‌ها
ربات: جایگزینی Pkk1995.png با Flag_of_Kurdistan_Workers'_Party_1995.png
Hedwig in Washington (بحث | مشارکت‌ها)
۱۲۲ ویرایش‌ها
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:
پرونده:KONGRA - GEL - -2003- - Kongra Gelê Kurdistan.png|از سال ۲۰۰۳-۲۰۰۵
پرونده:KONGRA - GEL - -2003- - Kongra Gelê Kurdistan.png|از سال ۲۰۰۳-۲۰۰۵
پرونده:Flag of KADEK.png|سال‌های ۲۰۰۲-۲۰۰۴
پرونده:Flag of KADEK.png|سال‌های ۲۰۰۲-۲۰۰۴
پرونده:Flag of Kurdistan Workers' Party 1995.png|بین سال‌های ۱۹۹۵-۲۰۰۰
پرونده:PARTÎYA KARKERÊN KURDISTAN (PKK).png|بین سال‌های ۱۹۹۵-۲۰۰۰
پرونده:PKK1984.png|در سال ۱۹۸۴
پرونده:PKK1984.png|در سال ۱۹۸۴
</gallery>
</gallery>

نسخهٔ ‏۶ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۲:۳۶

حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک)

پارتیا کارکەرێن کوردستان
نام کردیPartiya Karkerên Kurdistanê
رهبرعبدالله اوجالان (به صورت رسمی)
جمیل بایک و بسه هوزات (عملاً)
بنیان‌گذارسروک آپو
بنیان‌گذاری۱۹۷۸
شاخه جوانانجنبش جوانان آزاد کردستان[۱]
مرام سیاسیملی‌گرایی-چپ‌گرایی
شعاریا مرگ یا کردستان
وبگاه

حزب کارگران کردستان (به کردی: Partiya Karkerên Kurdistanê) که به صورت مخفف به شکل پ‌ک‌ک نگاشته می‌شود، نام گروهی چپگرا و مسلح در کردستان ترکیه است که از سال ۱۹۸۴ به عنوان سازمانی چریکی شناخته شده که به صورت مسلحانه علیه دولت ترکیه برای خودمختاری کردستان و حقوق فرهنگی و سیاسی کردها در ترکیه مبارزه می‌کند.[۲]

پ.ک.ک پیش تر به دنبال ایجاد یک دولت مستقل کُردی در جنوب و جنوب شرقی ترکیه بود. اما هم اکنون به دنبال حقوق فرهنگی و زبانی کردها و ایجاد نوعی از خودگردانی در چهارچوب مرزهای ترکیه است و پس از سی سال درگیری از اواخر سال 2012، بین حکومت ترکیه و عبدالله اوجالان، رهبر پ.ک.ک، گفتگوهای صلح آغاز شده است.

این حزب در دههٔ ۷۰ به عنوان یک سازمان ظهور کرد و در اواخر دههٔ ۸۰ و دههٔ ۹۰ بخش اعظم جنوب شرقی ترکیه صحنهٔ درگیری نظامی میان این گروه و ارتش ترکیه بود. بنیان‌گذار و رهبر این حزب عبدالله اوجالان است که هم اکنون در زندانی در جزیره امرالی در نزدیکی استانبول به سر می‌برد. پس از غیاب اوجالان و انتقالش به زندان، پ‌ک‌ک عملاً توسط مراد کارایلان و یک تیم از فرماندهان قدیمی هدایت می‌شد.[۳]

در نهمین نشست عمومی کنگره خلق (۲۰۱۳) یا شورای رهبری پ‌ک‌ک که در چند سال اخیر از آن به عنوان کنگره جوامع کرد (KCK) نام برده شده‌است، جمیل بایک و بسه هوزات (از زنان علوی) بطور مشترک روسای شورای رهبری پ‌ک‌ک شدند.

گفته شده، نیروی انسانی این گروه ۴،۰۰۰ تا ۵،۰۰۰ نفرند، که حدود ۳،۰۰۰ تا ۳،۵۰۰ نفرشان اکنون در کردستان عراق هستند.[۴] ولی پ‌ک‌ک ادعا می‌کند، ۲۰،۰۰۰ مبارز مسلح دارد.[۴]

تاریخچه

در اوایل دههٔ ۱۹۷۰، بخش اصلی سازمان که بیشتر اعضایش دانش آموزان بودند، تشکیل شد و به رهبری عبدالله اوجالان (آپو) در آنکارا تأسیس شد. این گروه اندکی بعد به مناطق کردنشین در جنوب شرقی ترکیه نقل‌مکان کرد، سپس در تاریخ ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸، نام حزب کارگران کردستان برایش به تصویب رسید. این گروه در درگیری‌های خشونت آمیز با جناح راست ترکیه، حمایت خود را از ایدئولوژی‌های رادیکال چپ و مارکسیستی اعلام نمود. در سال ۱۹۷۹، به عنوان یک عمل تبلیغاتی، گروه اقدام به ترور رهبر قبیله‌ای کردستان محمد جلال بوچاک نمود که دهقانان را مورد سوءاستفاده قرار داده و با ترکیه همکاری می‌کرد. از سال ۱۹۸۰ در پی کودتا در ترکیه پ‌ک‌ک تحت فشار قرار گرفت تا اعضای این سازمان یا به زندان بیفتند، به مجازات اعدام محکوم شوند و یا به کردستان سوریه بگریزند.[۵]

در سال ۱۹۸۴، سازمان خود را تبدیل به یک گروه شبه نظامی نمود و با استفاده از اردوگاه‌های آموزشی واقع در فرانسه حملات و بمب‌گذاری‌هایی علیه تأسیسات دولتی، نظامی و نهادهای مختلف «دولت»، که برخی از آن‌ها به جنوب شرقی آناتولی مربوط بودند، راه‌اندازی نمود که بیشتر در اروپا به خصوص آلمان و فرانسه و کشورهای خاورمیانه به وقوع می‌پیوست. همچنین پ‌ک‌ک به اهداف نظامی و غیرنظامی در کشورهای مختلف از جمله ترکیه، فرانسه، بلژیک و عراق حمله می‌کرد.[۶][۷][۸]

تظاهرات هواداران حزب پ‌ک‌ک در لندن

در اواسط دههٔ ۱۹۹۰ میلادی، این سازمان عملیات خود را به صورت یک سری حملات انتحاری و بمب‌گذاری ادامه داد. ۱۵ حمله بدین شکل انجام شد که ۱۱ نفر از آن‌ها توسط زنان انجام شده‌بود. ترکیه در اواخر دههٔ ۱۹۹۰، فشارهایش را افزایش داد و در جنگی اعلام نشده بین ترکیه و سوریه حمایت‌های علنی سوریه به پایان رسید.[۹] در سال ۱۹۹۹، اوجالان دستگیر شد و در محاکمه‌ای به مرگ محکوم گشت، اما پس از آن به علت درخواست عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا این حکم به حبس ابد کاهش یافت.[۱۰] این سازمان در بسیاری از کشورها در لیست سیاه قرار گرفت و در ۲ آوریل ۲۰۰۴، شورای اتحادیه اروپا این سازمان را به فهرست سازمان‌های تروریستی اضافه کرد. در همان سال، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده، دارایی‌های شاخه‌های این سازمان را مسدود نمود. پ‌ک‌ک نیز یک سری تغییرات انجام داد و زمانی که اوجالان دستگیر شد، آتش‌بس یک جانبه اعلام نمود که در سال ۲۰۰۳ آن را به پایان رساند.[۱۱]

دولت ترکیه از سال ۲۰۰۵ میلادی تاکنون چندین‌بار سعی کرده تا با پ‌ک‌ک مخفیانه و یا حتی علنی مذاکره کند، که در این میان، مشهورترین مذاکره انجام شده «مذاکره اسلو» بوده‌است.[۱۲] در ژوئیه ۲۰۱۰ پیشنهاد پ‌ک‌ک مبنی برپذیرفتن آتش بس یا قرار داد صلح، در صورتی که دولت حقوق مدنی و فرهنگی کردها را افزایش دهد، صریحاً از سوی دولت رد شد.[۱۳]

در ۱۳۸۸[۱۴] دولت ترکیه سیاست تعامل با پ‌ک‌ک را در پیش گرفت و پس از آن با اعلام آتش بس از سوی پ‌ک‌ک، افق برقراری صلح بین ترکیه و پ‌ک‌ک پس از سی سال مناقشه به نظر روشن می‌رسید. پیکار جویان که می‌خواستند سلاح‌های خود را به زمین بگذارند، در بازگشت به خانه‌هایشان همانند قهرمانان ملی مورد استقبال کردها قرار گرفتند که این موضوع احساسات ملی‌گرایانه ترک‌ها را برانگیخت و به دستگیری بسیاری از اعضاء و هوادارن این حزب انجامید.[۱۵] از آن زمان بود که روابط پ‌ک‌ک با دولت ترکیه دوباره رو به وخامت گذاشت و پیکار جویان پ‌ک‌ک که حملات خود را افزایش دادند در روز ۲۳ ژوئیه با تصرف مناطقی در شهر شمدینلی واقع در جنوب شرق ترکیه، مرحله جدیدی از مبارزه خود را آغاز کردند.[۱۵]

پ‌ک‌ک به عنوان یک سازمان تروریستی توسط اتحادیه اروپا و ناتو ذکر شده است؛[۱۶] همچنین کشورهای زیر:[۱۷][۱۸]

سیر تاریخی

ک‌ک‌ککنگره کردستانکادکپ‌ک‌کعبدالله اوجالان

پرچم

  • از سال ۲۰۰۵ تاکنون
    از سال ۲۰۰۵ تاکنون
  • از سال ۲۰۰۳-۲۰۰۵
    از سال ۲۰۰۳-۲۰۰۵
  • سال‌های ۲۰۰۲-۲۰۰۴
    سال‌های ۲۰۰۲-۲۰۰۴
  • بین سال‌های ۱۹۹۵-۲۰۰۰
    بین سال‌های ۱۹۹۵-۲۰۰۰
  • در سال ۱۹۸۴
    در سال ۱۹۸۴

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ Political Violence, Organized Crimes, Terrorism and Youth, Volum 46, per M. Demet Ulusoy
  2. ↑ Tahiri, Hussein. The Structure of Kurdish Society and the Struggle for a Kurdish State. Costa Mesa, California: Mazda Publications 2007. pp 232 ff
  3. ↑ شرق%20ترکیه%20را%20در%20سال%202013%20ناامن%20می%20کنیم
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Kurdistan Workers' Party (PKK)
  5. ↑ MIPT Terrorism Knowledge Base. "Incident Profile: Armenian Secret Army for the Liberation of Armenia (ASALA) and Kurdistan Workers' Party (PKK) attacked Diplomatic target (November 10, 1980, France)". Archived from the original on 2007-09-30. Retrieved 2007-04-17.
  6. ↑ Shaikh, Thair (۲۰۰۷-۰۵-۲۳). "PKK suicide bomb attack in Ankara". The Independent. London. Retrieved 17 July 2011.
  7. ↑ "Paris'te Sabah'a PKK Saldırısı". Sabah. Retrieved 17 July 2011.
  8. ↑ "PKK'lılardan Türk Dönercisine Saldırı". Sabah. Retrieved 17 July 2011.
  9. ↑ Suri, Sanjay (۲۰۰۵-۰۵-۱۱). "Torture and Oppression of Kurds in Syria". antiwar.com.
  10. ↑ UNESCO. ۲۰۰۲. "Death penalty abolished in Turkey". The new Courier n°1.
  11. ↑ "Kurdish rebels abandon truce". BBC. ۲۰۰۳-۰۹-۰۲. Retrieved 2007-09-01.
  12. ↑ فرزاد رمضانی بونش، اردوغان و فشارها برای مذاکره با پ‌ک‌ک کُردپرس، ۱۰ مهر ۱۳۹۱
  13. ↑ نمایه سیاسی ترکیه؛ بی‌بی‌سی
  14. ↑ حل مسئله کرد و رسالت رسانه های ترکیه؛ آندریو فینکل
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ گونی یلدیز، اوج درگیری‌های خونین بین ارتش ترکیه و پ ک ک بی بی سی فارسی، ۰۱ مهر ۱۳۹۱
  16. ↑ "Council Decision 2011/70/CFSP of 31 January 2011 updating the list of persons, groups and entities subject to Articles 2, 3 and 4 of Common Position 2001/931/CFSP on the application of specific measures to combat terrorism - Official Journal L 028 , 02/02/2011 P. 0057 - 0059". Official Journal of the EU. Retrieved 10 December 2012.
  17. ↑ "NATO chief declares PKK terrorist group". Xinhua. 20 December 2005.
  18. ↑ European Union List of Terrorist Organisations, شورای اتحادیه اروپا, updated Council Decision 2011/70/CFSP of 31 January 2011
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ http://www.state.gov/s/ct/rls/45394.htm
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ "Terör örgütlerini yasaklayan ülke ve birlikler". Turkish Police Department. 23 August 2011. [پیوند مرده]
  21. ↑ "Australia declares PKK terrorist organization". People Daily. 16 December 2005. Retrieved 10 December 2012.
  22. ↑ "Kurdistan Workers Party". Australian National Security. Australian Government. Retrieved 1 September 2007. listed in Australia (as a terrorist organization) on 17 December 2005
  23. ↑ Walter, Christian. Terrorism as a challenge for national and international law. ISBN 3-540-21225-6. Retrieved 14 November 2011.
  24. ↑ Currently listed entities, Public Safety Canada
  25. ↑ Patterns of Global Terrorism 1993. DIANE Publishing Company. Retrieved 14 November 2011.
  26. ↑ "ARBEITERPARTEI KURDISTANS (PKK), VOLKSKONGRESS KURDISTANS (KONGRA GEL), STRUKTUREN, ZIELE, AKTIVITÄTEN" (PDF) (به آلمانی).
  27. ↑ Friedman, J. "DUTCH COUNTERTERRORISM EFFORTS". STATE FOR S/CT, TTIC EUR, EUR/UBI, INL JUSTICE FOR OIA. Retrieved 14 November 2011.
  28. ↑ "Minutes of the Agreement" (PDF). Syrian Truth. Retrieved 8 March 2013.
  29. ↑ "Proscribed terrorist groups". The Home Office of UK. Retrieved 12 November 2011.
  30. ↑ Overview of State-Sponsored Terrorism (Syria-PKK), US Department of State
  31. ↑ Foreign Terrorist Organizations, US Department of State, 2002.

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=حزب_کارگران_کردستان&oldid=18656188»