هربرت مارکوزه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب+تمیز (۱۲.۵ core): + رده:سوسیالیست‌های لیبرترین
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب+تمیز (۱۲.۵ core): + رده:نظریه‌پردازان انقلاب
خط ۹۴: خط ۹۴:
[[رده:نویسندگان مرد اهل آلمان]]
[[رده:نویسندگان مرد اهل آلمان]]
[[رده:نویسندگان مرد اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نویسندگان مرد اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نظریه‌پردازان انقلاب]]
[[رده:نظریه‌پردازان مارکسیست]]
[[رده:نظریه‌پردازان مارکسیست]]
[[رده:یهودیان اهل آلمان]]
[[رده:یهودیان اهل آلمان]]

نسخهٔ ‏۹ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۵۱

هربرت مارکوزه
هربرت مارکوزه در سال ۱۹۵۵ در نیوتون، ماساچوست
زادهٔ۱۹ ژوئیه ۱۸۹۸
برلین، امپراتوری آلمان
درگذشت۲۹ ژوئیهٔ ۱۹۷۹ (۸۱ سال)
اشتارنبرگ، آلمان غربی
محل زندگیآلمان، ایالات متحده آمریکا
ملیتآلمانی-آمریکایی
دوره20th-century philosophy
حیطهفلسفه غربی
مکتبمکتب فرانکفورت، Western Marxism، نظریه انتقادی
علایق اصلی
نظریه اجتماعی، سوسیالیسم، انقلاب صنعتی، فناوری

هربرت مارکوزه (به آلمانی: Herbert Marcuse) (زاده ۱۹ ژوئیه ۱۸۹۸ - درگذشته ۲۹ ژوئیه ۱۹۷۹) فیلسوف و جامعه‌شناس آلمانی و از اعضایِ اصلیِ مکتب فرانکفورت بود.

زندگی و آثار

هربرت مارکوزه در خانواده‌ای یهودی در برلین به دنیا آمد. در طولِ جنگ جهانی اول در ارتش آلمان خدمت کرد. او سپس عضوِ شورایِ سربازان بود که در قیام ناکامِ سوسیالیست‌های اسپارتاکیست شرکت داشت. بعد از کامل‌کردنِ تزهایِ دکترای تخصصی خود در دانشگاه فرایبورگ در سال ۱۹۲۲ با موضوعِ رمانِ آلمانی[نیازمند ابهام‌زدایی] به برلین بازگشت و به کارِ انتشارات پرداخت.

دیدگاه‌ها

از میان نظریه پردازان اصلی مکتب فرانکفورت فقط مارکوزه بود که نسبت به اهمیت و مرکزیت فرهنگ تودهای برای زندگی روزمره در جامعهٔ سرمایه داری اخیر تا حدی خوش‌بینی نشان می‌داد. مارکوزه که در ابتدا همان دیدگاه‌های انتقادی آدورنو و هورکهایمر را داشت (Marcuse,1964)، بعدها شاهد پیدایش پادفرهنگ هیپی‌ها در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ بود و تفسیر خویش را از فرهنگ توده‌ای مورد بازبینی قرار داد (Bottomore,1984). مارکوزه، خصوصاً تحت تأثیر شیوهٔ استفادهٔ پادفرهنگ از همان فراوردههای صنایع فراغتی و مصرفی سرمایه‌داری اخیر، به‌خصوص موسیقی و مد توده‌ای، برای شورش مستقیم علیه نهادهای مسلط سرمایه‌داری، مانند کار، آموزش و پروش، خانواده و سیاست مرسوم، قرار گرفت.[۱]

با این حال دورهٔ نسبتاً کوتاه پادفرهنگ، و همچنین نهضتهای فرهنگی بعدی جوانان که بر محور موسیقی و سبک زندگی می‌گشت، مانند پانک راک (Hebdige , 1979)، از نظر خیلی‌ها تأییدی بود بر درستی بنیادین نقد مکتب فرانکفورت از فرهنگ توده‌ای؛ بنابراین، به گفتهٔ باتومور، «دامنهٔ محدود و سرعت زوال، یا همانندگردی (assimilation) پادفرهنگ، در واقع، می‌توانست نیروی صنعت فرهنگ را عیان سازد».[۱] (Bottomore,1984: 46) او در کتاب انسان تک‌ساختی توضیح می‌دهد که جامعه صنعتی می‌تواند با سهیم کردن کارگران در مصرف‌گرایی کاری کند که آنان اسارت خود را آزادی بدانند[۲]

آثار

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ و زندگی روزمره - اندی بنت - لیلا جوافشانی/ حسن چاوشیان - نشر اختران - چاپ اول ۱۳۸۶ - ص ۳۱–۳۲
  2. تاریخ اندیشه سیاسی در غرب دکتر پولادی

منابع

پیوند به بیرون