جانماز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Arash.pt (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش Saeidizadi (بحث) به آخرین تغییری که Rezabot انجام داده بود واگردانده شد
Gharouni (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۲: خط ۲:
'''جانماز''' یا '''سجاده''' [[فرش|فرشی]] کوچک است که [[مسلمانان]] بر کف اتاق یا زمین می‌گسترند و روی آن [[نماز (اسلام)|نماز]] می‌گزارند.<ref>فرهنگ معین، سرواژهٔ «جانماز»</ref>
'''جانماز''' یا '''سجاده''' [[فرش|فرشی]] کوچک است که [[مسلمانان]] بر کف اتاق یا زمین می‌گسترند و روی آن [[نماز (اسلام)|نماز]] می‌گزارند.<ref>فرهنگ معین، سرواژهٔ «جانماز»</ref>


سجاده یا جانماز نوعی قالیچه است که مسلمانان بر آن نماز می گزارند.
سجاده یا جانماز نوعی قالیچه است که مسلمانان بر آن نماز می‌گزارند.
در صدر اسلام سجاده وجود نداشته و در ابتدای پیدایش آن، به این دلیل که سنت پیامبر نبوده، از سوی بسیاری از مسلمانان با آن مبارزه می‌شده و از جمله در دوران [[بنی امیه]] سجاده‌ها را می سوزاندند.
در صدر اسلام سجاده وجود نداشته و در ابتدای پیدایش آن، به این دلیل که سنت پیامبر نبوده، از سوی بسیاری از مسلمانان با آن مبارزه می‌شده و از جمله در دوران [[بنی امیه]] سجاده‌ها را می‌سوزاندند.


سجاده را معمولاً بعد از نماز جمع (لوله یا تا) می‌کنند. از خرافات گذشتگان این بوده که اگر جانماز جمع نشود شیطان به روی آن خواهد رفت و نماز خواهد گذاشت.
سجاده را معمولاً بعد از نماز جمع (لوله یا تا) می‌کنند. از خرافات گذشتگان این بوده که اگر جانماز جمع نشود شیطان به روی آن خواهد رفت و نماز خواهد گذاشت.


طرح اصلی سجاده معمولاً محراب است. نقش قندیل، ستون و سر ستون هم در سجاده معمول است. [[دوران طلایی]] بافت سجاده اوایل سدهٔ هفدهم م. ( یازدهم ه. ق.) بوده است.
طرح اصلی سجاده معمولاً محراب است. نقش قندیل، ستون و سر ستون هم در سجاده معمول است. [[دوران طلایی]] بافت سجاده اوایل سدهٔ هفدهم م. (یازدهم ه. ق) بوده است.
شیعیان در بالای محراب، یا در حاشیه سجاده کتیبه‌هایی به نام معصومین - و اشعاری در مدح ایشان- و کلماتی چون "یاهو" یا [[حروف ابجد]] مانند ۱۲۱ (یا علی)، ۱۱ (هو) نقش می‌کرده اند. در حالی که سجاده‌های ایرانی با گل و بوته و نقش جانوران زیاد دیده شده، سجاده‌های مناطق دیگر - مانند آسیای صغیر- هرگز با شکل حیوانات دیده نمی‌شود.
شیعیان در بالای محراب، یا در حاشیه سجاده کتیبه‌هایی به نام معصومین - و اشعاری در مدح ایشان- و کلماتی چون "یاهو" یا [[حروف ابجد]] مانند ۱۲۱ (یا علی)، ۱۱ (هو) نقش می‌کرده‌اند. در حالی که سجاده‌های ایرانی با گل و بوته و نقش جانوران زیاد دیده شده، سجاده‌های مناطق دیگر - مانند آسیای صغیر- هرگز با شکل حیوانات دیده نمی‌شود.
سجاده‌های بافت بلوچ، افغان و ترکمن رنگ متن قرمز سیر، ارغوانی تیره یا مشکی دارند.
سجاده‌های بافت بلوچ، افغان و ترکمن رنگ متن قرمز سیر، ارغوانی تیره یا مشکی دارند.

== نگارخانه ==
== نگارخانه ==
<gallery>
<gallery>
File:Re_entrant_prayer_rug_Anatolia_late_15th_early_16th_century_reverse.jpg|<!--"Re-entrant" or "[[Keyway|keyhole]]" prayer mat, also called a [[Oriental carpets in Renaissance painting#Bellini carpets|Bellini carpet]], [[آناتولی]], late 15th to early 16th century. The mat symbolically describes the environment of a [[مسجد]], with the entrance (the "keyhole"), and the [[محراب]] (the forward corner) with its hanging [[mosque lamp]]s.-->
File:Re_entrant_prayer_rug_Anatolia_late_15th_early_16th_century_reverse.jpg|<!--"Re-entrant" or "[[Keyway|keyhole]]" prayer mat, also called a [[Oriental carpets in Renaissance painting#Bellini carpets|Bellini carpet]], [[آناتولی]]، late 15th to early 16th century. The mat symbolically describes the environment of a [[مسجد]]، with the entrance (the "keyhole"), and the [[محراب]] (the forward corner) with its hanging [[mosque lamp]]s.-->
</gallery>
</gallery>



نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۴۳

یک جانماز.

جانماز یا سجاده فرشی کوچک است که مسلمانان بر کف اتاق یا زمین می‌گسترند و روی آن نماز می‌گزارند.[۱]

سجاده یا جانماز نوعی قالیچه است که مسلمانان بر آن نماز می‌گزارند. در صدر اسلام سجاده وجود نداشته و در ابتدای پیدایش آن، به این دلیل که سنت پیامبر نبوده، از سوی بسیاری از مسلمانان با آن مبارزه می‌شده و از جمله در دوران بنی امیه سجاده‌ها را می‌سوزاندند.

سجاده را معمولاً بعد از نماز جمع (لوله یا تا) می‌کنند. از خرافات گذشتگان این بوده که اگر جانماز جمع نشود شیطان به روی آن خواهد رفت و نماز خواهد گذاشت.

طرح اصلی سجاده معمولاً محراب است. نقش قندیل، ستون و سر ستون هم در سجاده معمول است. دوران طلایی بافت سجاده اوایل سدهٔ هفدهم م. (یازدهم ه. ق) بوده است. شیعیان در بالای محراب، یا در حاشیه سجاده کتیبه‌هایی به نام معصومین - و اشعاری در مدح ایشان- و کلماتی چون "یاهو" یا حروف ابجد مانند ۱۲۱ (یا علی)، ۱۱ (هو) نقش می‌کرده‌اند. در حالی که سجاده‌های ایرانی با گل و بوته و نقش جانوران زیاد دیده شده، سجاده‌های مناطق دیگر - مانند آسیای صغیر- هرگز با شکل حیوانات دیده نمی‌شود. سجاده‌های بافت بلوچ، افغان و ترکمن رنگ متن قرمز سیر، ارغوانی تیره یا مشکی دارند.

نگارخانه

پانویس

  1. فرهنگ معین، سرواژهٔ «جانماز»

منابع

  • معین، محمد، لغتنامهٔ معین.