تفاوت میان نسخه‌های «قوس (معماری)»

پیدایش "چفد" همزمان است با پیدایش شیوه تازه ای در معماری جهان به نام شیوه [[چفدوطاق]] در هزاره دوم پیش از میلاد. تا پیش از این، شیوه کهنتر [[نعل-پایه]] یگانه روش معماری برای پوشش بر روی دهانه ها بود. پیدایش نوآورانه چَفد با پی بردن به این واقعیت مهندسی همراه بود که جسم خمیده همواره نیروهای فشاری بر بخش برون سوی خود را به دو سر خود منتقل میکند؛ این واقعیت ساده اگرچه به فراوانی در طبیعت یافت میشود ولی دریافت آن برای معماران نخستین شاید کمتر از بزرگترین کشف های بشری نبوده باشد. شاید خم کردن ساده یک شاخه برای ساخت کمان نخستین دریافت و شناخت را در ذهن معمار باستانی پدید آوردآورده باشد و پس از آن معمار به این اندیشیداندیشیده که اگر دو عضوی دیگر در برابر این نیرونیروی فشاری وارده به دو سر چفد تاب آوری کنند آنگاه میتوان از چفد برای پوشش میان آن دو عضو بهره برد. رسیدن به این حقیقت آغازگاه دوره ایست که به دوره "چفدوطاق" نامیده میشود و راه را برای گسترش و بالش هرچه بیشتر معماری و شهرسازی های دوران باستان و دوران میانه و کلاسیک و حتی دوره مدرن هموار کرده است. گواه آن کاربرد فراوانش در معماری های ایرانایران، هند، و روم باستان و ادامه آن در دوره های اسلامی ایران و سده های میانه اروپاست.<ref>Encyclopeadia Britannica, Arch</ref>