هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←فریب‌دهنده: ابرابزار |
جز ←فریب‌دهنده: ابرابزار، اصلاح ارقام |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
=== فریب‌دهنده === |
=== فریب‌دهنده === |
||
مارِ بهشتی، موجودیست که در ''اندیشهٔ یهودی''، آدم و حوّا را وسوسه می‌کند: |
مارِ بهشتی، موجودیست که در ''اندیشهٔ یهودی''، آدم و حوّا را وسوسه می‌کند: |
||
{{نقل قول|«.. و مار از همه حیواناتِ صحرا که خداوندخدا ساخته بود هوشیارتر بود و به زن گفت: آیا خدا حقیقتاً گفته است که از همهٔ درختانِ باغ نخورید؟! زن به مار گفت: از میوه و درختان باغ می‌خوریم، لکن از میوهٔ ''درختی که در وسطِ باغ است''، خدا گفت از آن مخورید! آن را لمس مکنید! مبادا بمیرید!.. مار به زن گفت: هر آینه نخواهید مُرد، بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید چشمانِ شما باز شود و مانندِ خدا ''دانای نیک و بد'' خواهید بود.»<ref>تورات، سفرِ پیدایش، |
{{نقل قول|«.. و مار از همه حیواناتِ صحرا که خداوندخدا ساخته بود هوشیارتر بود و به زن گفت: آیا خدا حقیقتاً گفته است که از همهٔ درختانِ باغ نخورید؟! زن به مار گفت: از میوه و درختان باغ می‌خوریم، لکن از میوهٔ ''درختی که در وسطِ باغ است''، خدا گفت از آن مخورید! آن را لمس مکنید! مبادا بمیرید!.. مار به زن گفت: هر آینه نخواهید مُرد، بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید چشمانِ شما باز شود و مانندِ خدا ''دانای نیک و بد'' خواهید بود.»<ref>تورات، سفرِ پیدایش، ۳: ۱–۹</ref>}} |
||
اما در ''اندیشه‌های اسلامی''، این موجود [[ابلیس]] است. |
اما در ''اندیشه‌های اسلامی''، این موجود [[ابلیس]] است. |
||
=== نافرمانی و پی‌آمدِ آن === |
|||
حوّاوآدم از آنچه خداوند گفته بود سر پیچیدند و پی‌آمدِ این نافرمانی، آشکار شدنِ برهنگیِ آدم‌وحوّا بود. پس از آن؛ آدم توبه می‌کند و خداوندخدا هم می‌بخشد اما آثارِ برهنگی و گناهِ نخستین بر آنان باقی می‌ماند و از [[بهشت]] نیز فرو می‌افتند. |
|||
{{نقل قول|«... پس از میوه‌اش گرفته بخورید و به شوهر خود نیز داد و او خورد. آنگاه چشمانِ هر دوی ایشان باز شد و فهمیدند که عریان‌اند. پس برگ‌های انجیر به هم دوخته سترها برای خویشتن ساختند.»<ref>سفر پیدایش۳: ۶–۷</ref>}} |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۰:۲۹
هُبوط یا هُبوطِ انسان، مفهومی در دستگاه نظری و آموزه‌های اسلامی، یهودی و مسیحیست که به نافرمانیِ انسان در برابرِ خدا و فرستادنِ او به زمین اشاره دارد.[۱][۲]
واژه‌شناسی
ابن فارس می‌گوید: «هبوط کلمه‌ای است که دلالت بر فرود آمدن می‌کند.»[۳]
ماجرای هبوط
سرآغاز
حوّا و آدم در باغِ بهشت خوش بودند و می‌زیستند:
«و خداوندخدا آدم را امر فرموده گفت: از همهٔ درختانِ باغ بی‌ممانعت بخور. اما از درختِ معرفتِ نیک و بد زنهار نخوری! زیرا روزی که از آن بخوری هر آینه خواهی مُرد.»[۴]
فریب‌دهنده
مارِ بهشتی، موجودیست که در اندیشهٔ یهودی، آدم و حوّا را وسوسه می‌کند:
«.. و مار از همه حیواناتِ صحرا که خداوندخدا ساخته بود هوشیارتر بود و به زن گفت: آیا خدا حقیقتاً گفته است که از همهٔ درختانِ باغ نخورید؟! زن به مار گفت: از میوه و درختان باغ می‌خوریم، لکن از میوهٔ درختی که در وسطِ باغ است، خدا گفت از آن مخورید! آن را لمس مکنید! مبادا بمیرید!.. مار به زن گفت: هر آینه نخواهید مُرد، بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن بخورید چشمانِ شما باز شود و مانندِ خدا دانای نیک و بد خواهید بود.»[۵]
اما در اندیشه‌های اسلامی، این موجود ابلیس است.
نافرمانی و پی‌آمدِ آن
حوّاوآدم از آنچه خداوند گفته بود سر پیچیدند و پی‌آمدِ این نافرمانی، آشکار شدنِ برهنگیِ آدم‌وحوّا بود. پس از آن؛ آدم توبه می‌کند و خداوندخدا هم می‌بخشد اما آثارِ برهنگی و گناهِ نخستین بر آنان باقی می‌ماند و از بهشت نیز فرو می‌افتند.
«... پس از میوه‌اش گرفته بخورید و به شوهر خود نیز داد و او خورد. آنگاه چشمانِ هر دوی ایشان باز شد و فهمیدند که عریان‌اند. پس برگ‌های انجیر به هم دوخته سترها برای خویشتن ساختند.»[۶]
