سارکوم کاپوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

سارکوم کاپوسی
سارکوم کاپوسی
تخصص	سرطان‌شناسی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	C۴۶
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	176
آی‌سی‌دی-اُ:	M۹۱۴۰/۳
اُمیم	۱۴۸۰۰۰
دادگان بیماری‌ها	7105
مدلاین پلاس	000661
ئی‌مدیسین	med/۱۲۱۸ derm/۲۰۳ oph/۴۸۱
پیشنت پلاس	سارکوم کاپوسی
سمپ	D012514
	[ویرایش در ویکی‌داده]

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۹:۳۲

سارکوم کاپوسی، یک نوع سرطان پوستی نسبتاً نادر می باشد که در انسان ها شایع است و می توان وجود آن در موجودات دیگر را انکار کرد. این بیماری باعث ظهور ضایعات پوستی قهوه ای – صورتی رنگ بر روی انواع سطوح بدن شده و باعث ورم در این نواحی می شود. از آنجایی که این بیماری در حالت طبیعی بدن فعال نمی‌شود، می توان آنرا جزو بیماری های فرصت طلب دانست. ویژگی مشترک این گونه بیماری ها، سرکوب شدن آن توسط سیستم ایمنی در حالت نرمال بدن و فعال شدن آن در صورت نقص ایمنی می باشد.

این بیماری از اکتشافات موریتز کاپوسی پزشک مجارستانی است.

شیوع

این بیماری اغلب در صورت ضعف دستگاه ایمنی ایجاد می شود. این ضعف نیز می تواند عوامل زیادی داشته باشد. یکی از مهم ترین تضعیف کنندگان دستگاه ایمنی، بیماری ایدز می باشد؛ پس می توان این بیماری را عامل اصلی ابتلا به بیماری سارکوم کاپوسی دانست. پژوهش گران این بیماری را بر اساس نحوه ی ابتلا به سه دسته تقسیم می کنند:

فرم کلاسیک: این حالت در نواحی مدیترانه ای و شرق اروپا شایع تر است و در اطراف انگشتان پا و پاشنه دیده می شود.

فرم آندمیک: این حالت سارکوم کاپوسی دو نوع دارد؛ نوع شایع در جهان و نوع شایع در نواحی زیر صحرای آفریقا. لازم به ذکر است که این حالت ارتباط و وابستگی با ویروس HIV ندارد.

وابسته به ضعف دستگاه ایمنی: این بیماری معمولاً در جراحی های پیوند اعضا، در پذیرنده ی عضو ایجاد می شود که می تواند بر اساس تضعیف سیستم ایمنی توسط جراحان و یا انتقال ویروس HHV8 از عضو دهنده به عضو گیرنده باشد. پیشرفت این بیماری در افراد نسبت به انواع دیگر سریع تر است و انواع مختلفی دارد.

وابسته به ایدز یا اپیدمیک: این بیماری، حالت نسبتاً خطرناک تر و شدیدتری نسبت به انواع دیگر سارکوم کاپوسی دارد و در نقاط مختلف پوست از جمله صورت، گردن، پشت، شکم پدید می آید. در موقعیت های حاد تر می توان این زائده ها را در معده، شش ها و و دیگر نواحی داخلی بدن نیز یافت.

روند تکثیر، پیشرفت و انتقال این بیماری در افراد معمولاً به آهستگی صورت می گیرد و معمولاً قابل درمان است. این بیماری اغلب کشنده نیست مگر آنکه در سطوح داخلی بدن پدید آید. می توان گفت در تمامی فرم های این سرطان، ویروسی به نام HHV8 جزو عوامل بیماری یافت می شود که به ویروس هرپس انسانی 8 معروف است.

از نظر جغرافیایی می توان نواحی مدیترانه ای و آفریقایی را مهم ترین مراکز شیوع و ابتلای این بیماری دانست که البته در قدیم تراکم بیماران در این نقاط بیشتر از نقاط دیگر، نسبت به زمان حال بوده است. با این که این بیماری آنچنان شایع نبوده و نیست ولی مردان یهودی و مدیترانه ای بیشتر به این بیماری دچار می شدند. از آنجایی که دانشمندان، نقاط آفریقایی را محل تولد و مرکز شیوع ویروس HIV می دانند، می توان این نقاط را دیگر مرکز بیماری سارکوم کاپوسی دانست؛ چرا که گفته شد ویروس HIV (عامل ایدز) مهم ترین عامل ابتلا به این سرطان می باشد.

از آنجایی که این سرطان وابستگی زیادی با ویروس HIV دارد، راه های انتقال آن هم شبیه به این بیماری می باشد که می توان استفاده از سرنگ مشترک، فعالیت جنسی کنترل نشده و ... را نام برد. بطور کلی هرگاه که عاملی باعث تضعیف دستگاه ایمنی بدن شود، درصد ابتلا به این سرطان به شدت افزایش می یابد.

شیوع این بیماری در میان مردان بیشتر است و محدوده ی سنی ابتلا، به فرم بیماری بستگی دارد. از نظر ژنتیک نیز اگر ژن ضعف ایمنی در شخصی وجود داشته باشد، احتمال ابتلا در آن فرد بالا می رود.

علایم

زخم های سارکوم کاپوزی بصورت خال، لکه و یا شبه جوش بر روی سطح پوست در رنگ های قرمز، بنفش، قهوه ای یا سیاه پدید می آید. این زخم ها معمولاً برروی سطح پوست یافت می شوند ولی می توانند در مکان های دیگر نیز انتشار یابند؛ مخصوصا در دهان، سطوح دستگاه گوارش و سطوح دستگاه تنفسی. این انتشار می تواند بسیار کند و یا ناگهانی باشد و به میزان خطر و شدت بیماری بستگی دارد.

در بیشتر مواقع بیماری سطح پوست پایین تنه، پشت، صورت، دهان و اندام تناسلی را تحت پوشش قرار می دهد. نوع پدیدار شدن می تواند بصورت لکه ساده تا پلاک یا حتی زخم بستری باشد که می تواند باعث تخریب نقاطی از پوست شود. این زخم ها می توانند بدون درد و یا دردناک باشند ولی اغلب به سادگی خونریزی خواهند کرد.

در 30% موارد سطوح داخلی دهان مورد هجوم قرار می گیرد و اغلب، زخم ها بروی کام دهان و سپس لثه ها ایجاد می شوند. این زخم ها در دهان براحتی در مواردی مانند جویدن آسیب می بینند و خونریزی می کنند و می توانند فرایند هایی مانند خوردن و یا حرف زدن را در فرد مختل کنند.

در 40% از مواقع ابتلا به سارکوم کاپوزی، بیماری دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً از این اثرات، جدا از اثرات ظاهری، می توان کاهش وزن، درد شکم، تهوع و استفراغ، اسهال و ... را نام برد.

پوشش دستگاه تنفسی توسط بیماری می تواند تنگی نفس، سرفه، سرفه ی خونی، درد سینه و ... را بوجود آورد. تشخیص این پوشش می تواند از طریق انجام برانکوسکوپی بر روی فرد انجام شود که در صورت تشخیص مثبت، می توان به وضوح زخم ها و غده هایی را بر روی سطوح دستگاه تنفسی فرد مشاهده کرد.

انتقال

این بیماری – شبیه ایدز – بصورت عادی از فردی به دیگران منتقل نمی‌شود و نیازی به قرنطینه و طرد افراد مبتلا به سارکوم کاپوزی نیست. این بیماری از دو روش عمده منتقل می شود؛ بزاق دهان و خون. در نتیجه طیف عظیمی از فعالیت های جنسی (حتی بوسیدن) ، پیوند اعضا، انتقال خون، جراحی و دیگر فعالیت ها که در طی آن بزاق فرد مبتلا و یا خونش به فرد دیگری می رسد، می تواند ریسک ابتلا را افزایش دهد. پس برای پیشگیری از انتقال این بیماری، پیش از هرگونه از فعالیت های نام برده شده، لازم است که افراد از عدم ابتلا به این بیماری مطمئن شوند.

درمان

راه های درمان زیادی برای این بیماری وجود دارند که به شدت، پیشرفت و گسترش زخم ها در بدن بستگی دارند و از تزریق شروع و به پرتو درمانی و شیمی درمانی می رسند. از بین این راه ها می توان برداشت مستقیم، رادیو تراپی، پرتو درمانی، شیمی درمانی، کرایو سرجری، تزریق وین کریستین و ... نام برد.

سارکوم کاپوزی در ایران

از آنجایی که شیوع بیماری ایدز در ایران کم می باشد و افراد نسبتاً کمی به آن مبتلا هستند، می توان گفت که این سرطان در ایران نادر است و افراد کمی به آن مبتلا هستند. ایران بعلت پذیرش کم مهاجران از نقاط مختلف جهان، بخصوص آفریقا و شرق اروپا، از طریق عوامل غیر وابسته به ایدز آلوده نمی‌شود و در نتیجه می توان ایران را از آلودگی حاد به سارکوم کاپوزی منزه دانست.

پانویس

منابع

Mandell, Gerald L.; Bennett, John E.; Dolin, Raphael, eds. (2010). Mandell, Douglas, and Bennett's Principles and Practice of Infectious Diseases (7th ed.). Philadelphia, PA: Churchill Livingstone/Elsevier. ISBN 978-0-443-06839-3.

http://en.wikipedia.org/wiki/Kaposi's_sarcoma http://www.pezeshkyemrooz.ir/index.php?module=News&id=cntnt01&action=print&inline=0&cntnt01articleid=861&cntnt01showtemplate=false&cntnt01returnid=17&hl=fa_IR

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 == شیوع ==
-این بیماری اغلب در صورت ضعف دستگاه ایمنی ایجاد می شود. این ضعف نیز می تواند عوامل زیادی داشته باشد. یکی از مهم ترین تضعیف کنندگان دستگاه ایمنی، بیماری ایدز می باشد؛ پس می توان این بیماری را عامل اصلی ابتلا به بیماری سارکوم کاپوزی دانست. پژوهش گران این بیماری را بر اساس نحوه ی ابتلا به سه دسته تقسیم می کنند:
+این بیماری اغلب در صورت ضعف دستگاه ایمنی ایجاد می شود. این ضعف نیز می تواند عوامل زیادی داشته باشد. یکی از مهم ترین تضعیف کنندگان دستگاه ایمنی، بیماری ایدز می باشد؛ پس می توان این بیماری را عامل اصلی ابتلا به بیماری سارکوم کاپوسی دانست. پژوهش گران این بیماری را بر اساس نحوه ی ابتلا به سه دسته تقسیم می کنند:
 '''فرم کلاسیک''': این حالت در نواحی مدیترانه ای و شرق اروپا شایع تر است و در اطراف انگشتان پا و پاشنه دیده می شود.
-'''فرم آندمیک''': این حالت سارکوم کاپوزی دو نوع دارد؛ نوع شایع در جهان و نوع شایع در نواحی زیر صحرای آفریقا. لازم به ذکر است که این حالت ارتباط و وابستگی با ویروس HIV ندارد.
+'''فرم آندمیک''': این حالت سارکوم کاپوسی دو نوع دارد؛ نوع شایع در جهان و نوع شایع در نواحی زیر صحرای آفریقا. لازم به ذکر است که این حالت ارتباط و وابستگی با ویروس HIV ندارد.
 '''وابسته به ضعف دستگاه ایمنی''': این بیماری معمولاً در جراحی های پیوند اعضا، در پذیرنده ی عضو ایجاد می شود که می تواند بر اساس تضعیف سیستم ایمنی توسط جراحان و یا انتقال ویروس HHV8 از عضو دهنده به عضو گیرنده باشد. پیشرفت این بیماری در افراد نسبت به انواع دیگر سریع تر است و انواع مختلفی دارد.
-'''وابسته به ایدز یا اپیدمیک''': این بیماری، حالت نسبتاً خطرناک تر و شدیدتری نسبت به انواع دیگر سارکوم کاپوزی دارد و در نقاط مختلف پوست از جمله صورت، گردن، پشت، شکم پدید می آید. در موقعیت های حاد تر می توان این زائده ها را در معده، شش ها و و دیگر نواحی داخلی بدن نیز یافت.
+'''وابسته به ایدز یا اپیدمیک''': این بیماری، حالت نسبتاً خطرناک تر و شدیدتری نسبت به انواع دیگر سارکوم کاپوسی دارد و در نقاط مختلف پوست از جمله صورت، گردن، پشت، شکم پدید می آید. در موقعیت های حاد تر می توان این زائده ها را در معده، شش ها و و دیگر نواحی داخلی بدن نیز یافت.
 روند تکثیر، پیشرفت و انتقال این بیماری در افراد معمولاً به آهستگی صورت می گیرد و معمولاً قابل درمان است. این بیماری اغلب کشنده نیست مگر آنکه در سطوح داخلی بدن پدید آید. می توان گفت در تمامی فرم های این سرطان، ویروسی به نام HHV8 جزو عوامل بیماری یافت می شود که به [[ویروس هرپس انسانی 8]] معروف است.
-از نظر جغرافیایی می توان نواحی مدیترانه ای و آفریقایی را مهم ترین مراکز شیوع و ابتلای این بیماری دانست که البته در قدیم تراکم بیماران در این نقاط بیشتر از نقاط دیگر، نسبت به زمان حال بوده است. با این که این بیماری آنچنان شایع نبوده و نیست ولی مردان یهودی و مدیترانه ای بیشتر به این بیماری دچار می شدند. از آنجایی که دانشمندان، نقاط آفریقایی را محل تولد و مرکز شیوع ویروس HIV می دانند، می توان این نقاط را دیگر مرکز بیماری سارکوم کاپوزی دانست؛ چرا که گفته شد [[ویروس HIV]] (عامل [[ایدز]]) مهم ترین عامل ابتلا به این سرطان می باشد.
+از نظر جغرافیایی می توان نواحی مدیترانه ای و آفریقایی را مهم ترین مراکز شیوع و ابتلای این بیماری دانست که البته در قدیم تراکم بیماران در این نقاط بیشتر از نقاط دیگر، نسبت به زمان حال بوده است. با این که این بیماری آنچنان شایع نبوده و نیست ولی مردان یهودی و مدیترانه ای بیشتر به این بیماری دچار می شدند. از آنجایی که دانشمندان، نقاط آفریقایی را محل تولد و مرکز شیوع ویروس HIV می دانند، می توان این نقاط را دیگر مرکز بیماری سارکوم کاپوسی دانست؛ چرا که گفته شد [[ویروس HIV]] (عامل [[ایدز]]) مهم ترین عامل ابتلا به این سرطان می باشد.
-از آنجایی که این سرطان وابستگی زیادی با ویروس HIV دارد، راه های انتقال آن هم شبیه به این بیماری می باشد که می توان استفاده از سرنگ مشترک، فعالیت جنسی کنترل نشده و ... را نام برد. بطور کلی هرگاه که عاملی باعث تضعیف دستگاه ایمنی بدن شود، درصد ابتلا به این سرطان بشدت افزایش می یابد.
+از آنجایی که این سرطان وابستگی زیادی با ویروس HIV دارد، راه های انتقال آن هم شبیه به این بیماری می باشد که می توان استفاده از سرنگ مشترک، فعالیت جنسی کنترل نشده و ... را نام برد. بطور کلی هرگاه که عاملی باعث تضعیف دستگاه ایمنی بدن شود، درصد ابتلا به این سرطان به شدت افزایش می یابد.
 شیوع این بیماری در میان مردان بیشتر است و محدوده ی سنی ابتلا، به فرم بیماری بستگی دارد. از نظر ژنتیک نیز اگر ژن ضعف ایمنی در شخصی وجود داشته باشد، احتمال ابتلا در آن فرد بالا می رود.