۳۸٬۵۴۱
ویرایش
تفاوت میان نسخه‌های «خطوط ششگانه»
جز
بدون خلاصه ویرایش
(افزودن رده‌ها) |
جز |
||
|
'''خطوط ششگانه''' یا '''اقلام سته''' که از آن‌ها به‌عنوان '''خطوط اصول''' هم نام برده می‌شود، شش خط اصلی در [[خوشنویسی اسلامی]] هستند که در تمامی کشورهای اسلامی ازجمله ایران رواج داشته اند و هنوز هم اغلب آن‌ها مورد استفاده [[خوشنویس]]ان هستند. هر یک از این خطوط یا قلم‌ها دارای قواعد و نظم معینی می‌باشند. ابداع این خطوط را به [[ابن مقله وزیر]] نسبت داده‌اند.
خطوط ششگانه عبارند از:
از همان آغاز شکل‌گیری [[خط فارسی|خط عربی یا فارسی]] و رسم‌الخط آن دو شیوه نگارش متداول بود؛ یکی بیشتر متشکل از خطوط مستقیم بود که بعدها خط کوفی را تشکیل داد؛ و دیگری حاوی حرکت‌های مدور بود که می‌توان از آن به عنوان نوعی خط نسخ اولیه یاد کرد.
در آغاز دولت [[عباسیان|عباسی]] (۱۳۲-۶۵۶ ه.ق) بازار خوشنویسی رونق گرفت و برای تفنن و زیبایی، شیوه‌های متعددی در خط پیدا شد. انواع خط کوفی متجاوز از پنجاه نوع مختلف شد <ref>فضائلی ص ۱۴۲</ref>و خط نسخ اولیه نیز از نظر شکل نگارش واندازه قلم تنوع زیادی پیدا کرد که تشخیص و خواندن و نوشتن همه آن‌ها کار ساده‌ای نبود.
پس از مدتی قلم‌ها یا روش‌های روشن‌تر و بهتری پدید آمدند که به خطوط ششگانه یا اقلام سته شهرت دارند.
او از آمیختن [[خط کوفی اولیه]]، [[نسخ اولیه]] و ابتکارات جدید، خطوط ششگانه را بوجود آورد. ابتدا او خطی ساده و خوانا ایجاد کرد و آن را [[خط محقق]] نامید و قاعده‌مند کرد. سپس از آن، [[خط ریحان]] را ساخت. بعد از آن [[خط ثلث]] را از ریحان پدید آورده و قاعده‌مند کرد. بعد از اینها به شکل دادن [[خط نسخ]] موفق شد. و پس از آن‌ها [[خط توقیع]] و [[رقاع]] را ابداع نمود.
| |||