جعفرقلی صدری: تفاوت میان نسخه‌ها
ستار بهشتی (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح لینک |
جز ربات: اصلاح پیوندهای زبان (وظیفه ۴) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== زندگینامه == |
== زندگینامه == |
||
'''جعفر قلی صدری''' فرزند '''فرج الله''' در سال [[۱۲۹۰]] خورشیدی در [[اصفهان]] به دنیا آمد. او فارغ التحصیل [[دانشگاه جنگ]] و مسلط به زبان‌های [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] و [[فرانسوی]] بود. از سال [[۱۳۳۶]] تا [[۱۳۴۳]] فرماندهی منطقه نفت خانه مرزی [[عراق]] را بر عهده داشت و در [[مهر (ماه)|مهر]] ماه سال [[۱۳۴۳]] به درجه [[سرلشکر|سرلشکری]] رسیده و به [[ژنرال آجودانی]] شاه منتقل شد. او که عضو لژ بزرگ [[فراماسونری]] [[ایران]] بود، در دوران خدمت، نشان‌های لیاقت درجه ۱ و ۲ و ۳ و همچنین نشان‌های افتخار ۱ و ۲ و ۳ و نشان [[رستاخیز]]، آذرآبادگان و پاس را دریافت نمود. |
'''جعفر قلی صدری''' فرزند '''فرج الله''' در سال [[۱۲۹۰]] خورشیدی در [[اصفهان]] به دنیا آمد. او فارغ التحصیل [[دانشگاه جنگ]] و مسلط به زبان‌های [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] و [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] بود. از سال [[۱۳۳۶]] تا [[۱۳۴۳]] فرماندهی منطقه نفت خانه مرزی [[عراق]] را بر عهده داشت و در [[مهر (ماه)|مهر]] ماه سال [[۱۳۴۳]] به درجه [[سرلشکر|سرلشکری]] رسیده و به [[ژنرال آجودانی]] شاه منتقل شد. او که عضو لژ بزرگ [[فراماسونری]] [[ایران]] بود، در دوران خدمت، نشان‌های لیاقت درجه ۱ و ۲ و ۳ و همچنین نشان‌های افتخار ۱ و ۲ و ۳ و نشان [[رستاخیز]]، آذرآبادگان و پاس را دریافت نمود. |
||
از سال [[۱۳۴۹]] تا [[۱۳۵۱]] به مدت دو سال ریاست [[شهربانی]] را به عهده داشت در [[۴ بهمن]] ماه [[۱۳۵۰]] توسط شاه همزمان به ریاست [[کمیته مشترک ضد خرابکاری]] [[ساواک]] و [[شهربانی]] منصوب شد. بر اثر اختلافات شدیدش با [[پرویز ثابتی]] رئیس ستاد کمیته مشترک که از [[ساواک]] بود، در [[اردیبهشت]] [[۱۳۵۲]] از سمت ریاست کمیته مشترک برکنار گردید. وی در [[۱ آذر]] [[۱۳۵۲]] پس از سی و هشت سال خدمت بازنشسته شد و پس از آن با موافقت شاه یک شرکت حمل و نقل را با مشارکت یکی از کمپانی‌های بزرگ تأسیس نمود. |
از سال [[۱۳۴۹]] تا [[۱۳۵۱]] به مدت دو سال ریاست [[شهربانی]] را به عهده داشت در [[۴ بهمن]] ماه [[۱۳۵۰]] توسط شاه همزمان به ریاست [[کمیته مشترک ضد خرابکاری]] [[ساواک]] و [[شهربانی]] منصوب شد. بر اثر اختلافات شدیدش با [[پرویز ثابتی]] رئیس ستاد کمیته مشترک که از [[ساواک]] بود، در [[اردیبهشت]] [[۱۳۵۲]] از سمت ریاست کمیته مشترک برکنار گردید. وی در [[۱ آذر]] [[۱۳۵۲]] پس از سی و هشت سال خدمت بازنشسته شد و پس از آن با موافقت شاه یک شرکت حمل و نقل را با مشارکت یکی از کمپانی‌های بزرگ تأسیس نمود. |
||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۳:۵۸
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
جعفرقلی صدری | |
|---|---|
| زاده | ۱۲۹۰ خورشیدی اصفهان |
| درگذشته | ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ زندان قصر |
| مدفن | بهشت زهرا |
| درجه | تیمسار سپهبد |
| فرماندهی | رییس شهربانی کل کشور (۱۳۵۳-۱۳۴۹) |
| خویشاوندان | فرج الله |
تیمسار سپهبد جعفر قلی صدری (۱۲۹۰ شمسی اصفهان - ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ زندان قصر) رئیس شهربانی کل کشور از سال ۱۳۴۹ تا سال ۱۳۵۳
زندگینامه
جعفر قلی صدری فرزند فرج الله در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در اصفهان به دنیا آمد. او فارغ التحصیل دانشگاه جنگ و مسلط به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی بود. از سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۳ فرماندهی منطقه نفت خانه مرزی عراق را بر عهده داشت و در مهر ماه سال ۱۳۴۳ به درجه سرلشکری رسیده و به ژنرال آجودانی شاه منتقل شد. او که عضو لژ بزرگ فراماسونری ایران بود، در دوران خدمت، نشان‌های لیاقت درجه ۱ و ۲ و ۳ و همچنین نشان‌های افتخار ۱ و ۲ و ۳ و نشان رستاخیز، آذرآبادگان و پاس را دریافت نمود.
از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ به مدت دو سال ریاست شهربانی را به عهده داشت در ۴ بهمن ماه ۱۳۵۰ توسط شاه همزمان به ریاست کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی منصوب شد. بر اثر اختلافات شدیدش با پرویز ثابتی رئیس ستاد کمیته مشترک که از ساواک بود، در اردیبهشت ۱۳۵۲ از سمت ریاست کمیته مشترک برکنار گردید. وی در ۱ آذر ۱۳۵۲ پس از سی و هشت سال خدمت بازنشسته شد و پس از آن با موافقت شاه یک شرکت حمل و نقل را با مشارکت یکی از کمپانی‌های بزرگ تأسیس نمود.
در آبان ماه سال ۱۳۵۷ شاه برای فرونشاندن خشم انقلابی مردم، در یک اقدام نمایشی وی را به همراه سیزده نفر دیگر، از جمله نصیری، توسط ارتشبد اویسی فرماندار نظامی تهران دستگیر و روانه زندان نمود. او تا پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷) در زندان بود.
جعفرقلی صدری پس از انقلاب توسط دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه شد. اتهام‌های واردشده بر او در کیفرخواست، شامل مواردی چون فساد در ارض، محاربه با خدا و نایب امام، اقدام و قیام علیه حکومت ملی، قتل و کشتار مردم بی گناه، صدور دستور قتل آزادیخواهان، تشکیل کمیته مشترک ضدخرابکاری، برای سرکوب مجاهدین سیاهکل، متزلزل کردن اساس حکومت ملی و شرعی، صدور اعلامیه‌های مکرر مبنی بر دستگیری و کشتار آنان که جز آزادی چیزی نمی‌خواستند، تعقیب مبارزان و کشتار آنان، ریاست بر شهربانی کشور دو سال ( از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱) در رژیم استبدادی، بود.
او در ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ در زندان قصر اعدام شد و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
منابع