دندریت

ساختار نورون

دندریت جسم سلولی آکسون هسته گره رانویه پایانه آکسون سلول شوان غلاف میلین

دِندریتها یا دارینه‌ها زائده‌های رشته مانندی هستند که به جسم سلولی یاخته‌های عصبی (نورون‌ها)، متصل هستند. دارینه‌ها نقشِ آورنده پیام‌های صادر شده از یاخته حسی مجاور یا یاخته‌های عصبی رده بالاتر به درون یاخته را به عهده دارند. این پیام‌های عصبی، بصورت سیگنال‌های الکتریکی در درازای دارینه‌ها حرکت می‌کنند.

دندریت‌ها معمولا بیش از یک عدد، کوتاه و منشعب (بسیار بلند در نورونهای حسی، سلولهای پورکینیه در مخچه و سلولهای پیرامیدال در مغز) هستند و دارای همه ارگانلها بجز دستگاه گلژی، ختم به انشعابات ظریف و متعدد در انتها. وظیفه آن گیرنده اصلی نورون (انتقال تحریکات دریافتی سایر نورونها یا سلولهای حساس به پریکاریون) است.

خارهای دندریتی

در درازنای دندریت‌ها، برآمدگی‌های کوچکی که بیشتر از اکتین ساخته شده است، بیرون می‌زنند این برآمدگی‌ها را خارهای دندریتی (dendritic spines) می‌نامند. در محل این برآمدگی‌ها بیشتر پیوندهای به آکسونها ایجاد میشود شکل خارهای دندریتی در نیرومندی ترارسانش پیام عصبی نقش دارد. هرچه نیرومندی یک سیناپس بیشتر باشد، خارهای دندریتی بزرگتر خواهد بود.

برابر فارسی

فرهنگستان زبان فارسی برای دندریت واژه فارسی دارینه را برگزیده است. دار در فارسی به معنای درخت است و شکل درختواره دندریت‌ها علت این نامگذاری است.گفتنی است نورونهای حرکتی آکسون بلند و دندریت کوتاه دارند.

جستارهای وابسته

• سیناپس
• آکسون (آسه)
• یاخته عصبی
• سیستم عصبی

پیوند به بیرون

• معرفی شبکه‌های عصبی مصنوعی (به فارسی)