استدلال منطقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Valy~fawiki (بحث | مشارکت‌ها)
صفحهٔ جدید: استدلال منطقی ،روش نتیجه گیری مبتنی بر «اصول منطقی» حاصل از «اندیشش» و «فلسفیدن» است ؛لذا هر گاه ...
 
M.Fanavar (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب کپی
خط ۱: خط ۱:
{{کپی | 18 | 10}}

استدلال منطقی ،روش نتیجه گیری مبتنی بر «اصول منطقی» حاصل از «اندیشش» و «فلسفیدن» است ؛لذا هر گاه از استدلالی منطقی استفاده گردد ؛می بایست دلایل ارایه شده ،مبتنی بر مبانی منطقی باشد و در غیر این صورت ،گزاره مزبور ،جزو «مغالطات» و سفسطه ها قرار می گیرد.
استدلال منطقی ،روش نتیجه گیری مبتنی بر «اصول منطقی» حاصل از «اندیشش» و «فلسفیدن» است ؛لذا هر گاه از استدلالی منطقی استفاده گردد ؛می بایست دلایل ارایه شده ،مبتنی بر مبانی منطقی باشد و در غیر این صورت ،گزاره مزبور ،جزو «مغالطات» و سفسطه ها قرار می گیرد.
چالش های فراوانی میان سوفسطاییان و فلاسفه یونان باستان ،در خصوص نحوه چیدش روش استدلال منطقی روی داده است ؛و «ارسطو» در کتاب معروف خود ،«ارغنون» ،روش هایی را در جهت تبیین روش «استدلال منطقی» ارایه داده است.
چالش های فراوانی میان سوفسطاییان و فلاسفه یونان باستان ،در خصوص نحوه چیدش روش استدلال منطقی روی داده است ؛و «ارسطو» در کتاب معروف خود ،«ارغنون» ،روش هایی را در جهت تبیین روش «استدلال منطقی» ارایه داده است.

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۰۸، ساعت ۱۸:۴۲

استدلال منطقی ،روش نتیجه گیری مبتنی بر «اصول منطقی» حاصل از «اندیشش» و «فلسفیدن» است ؛لذا هر گاه از استدلالی منطقی استفاده گردد ؛می بایست دلایل ارایه شده ،مبتنی بر مبانی منطقی باشد و در غیر این صورت ،گزاره مزبور ،جزو «مغالطات» و سفسطه ها قرار می گیرد. چالش های فراوانی میان سوفسطاییان و فلاسفه یونان باستان ،در خصوص نحوه چیدش روش استدلال منطقی روی داده است ؛و «ارسطو» در کتاب معروف خود ،«ارغنون» ،روش هایی را در جهت تبیین روش «استدلال منطقی» ارایه داده است. لازم به ذکر است که «منطق» ،وظیفه حفظ شکل استدلال را در جهت «غیر مغالطاتی» بر عهده دارد ؛و لکن «غیر مغالطه» بودن دلالت ذاتی گزاره بر عهده «منطق» نیست. برای مثال ،وقتی دو گزاره «بیضی ،دایره است» و «بیضی ،دایره نیست» ؛کنار یک دیگر قرار می گیرد ؛روش «استدلال منصقی» حاکم بر جهان امروز ،این دو را «متناقض» و دست کم «یکی» را دارای «مغالطه» ارزیابی می کند. اما وقتی دو گزاره «بیضی ،دایره ایت» و «بیضی ،استوانه است» ؛کنار یک دیگر قرار می گیرد ؛روش استدلال منطقی ،«مغلطه» ای در جهت ارتباط دهی میان این دو گزاره نمی بیند ؛به عبارت دیگر ،از جهت سلامت شکل گزاره ،مغالطه ای دیده نمی شود ؛اما ضروری است از دید راست آزمایی دلالت و ذات گزاره ها که آیا دارای قوام عقلی هستند یا خیر ؛به «فلسفه» روی آورد ؛و همین مسئله ،تفاوت بنیادین میان «منطق» و «فلسفه» را نشان می دهد. استدلال مبتنی بر «منطق» ،شرط لازم ـ و ناکافی ـ برای پایه ریزی استدلالات عقلانی است و در واقع منطق ،این وظیفه را بر عهده دارد که چگونگی «درست اندیشیدن» را حاصل دهد ؛تا بدین صورت ،پایه ریزی استدلالات و عقلیدن صحیح (آن گونه که آن «منطق» ،درست اش می داند) ،مهیا گردد.