۷٬۴۳۴
ویرایش
({{مدرک}}) |
جز (←فروپاشی امپراتوری عثمانی: ابرابزار) |
||
از آن طرف ۱۹۱۴ میلادی، دولت عثمانی امتیاز استخراج نفت موصل را به دولتهای آلمان و انگلیس واگذار کرده بود؛ که با شروع جنگ کار آن متوقف شد و پیشرفت متفقبن در جنگ، موجب عقد قرار داد ((سایکس _ پیکو)) (بین مارک سایکس انگلیسی و ژرژ پیکوی فرانسوی) در سال ۱۹۱۶ میلادی گردید. در این قرار داد (که در واقع توافقنامهای بر سر تقسیم بلاد عثمانی بود) شرق ترکیه سهم روسیه تزاری میشد، قسمت اعظم عراق به انگلیس میرسید و شمال غرب عراق و کشور سوریهٔ کنونی، زیر پرچم فرانسه میرفت. دلیل چشم پوشی انگلیسیها از نفت موصل و واگذاری آن به فرانسه در قرارداد مذکور، این بود که نمیخواستند با روسیه تزاری مرز مشترک داشته باشند. و چون در اکتبر سال ۱۹۱۷ میلادی اوضاع روسیه تزاری دگرگون شد و [[بلشویک]]ها صحنههای خارجی را خالی کردند، انگلیس آن پیمان را بی اعتبار خواند و پس از بازیهای سیاسی بسیار، در سال ۱۹۱۸، [[دیوید لوید جرج|لوید جورج]] انگلیسی و [[ژرژ کلمانسو]] فرانسوی از سوی دولتهایشان به توافق رسیدند که ولایت موصل و توابع آن را انگلیسها اداره کنند و در عوض سهمی از نفت عایدی آنجا را به فرانسه بدهند.
=== فروپاشی امپراتوری عثمانی ===
بدین گونه بود که پس از پایان جنگ و فروپاشی [[امپراتوری عثمانی]]
[[عثمانی]] یکی از ناامنترین و
هشت سال قبل از [[جنگ جهانی اول]] (۱۹۱۸ - ۱۹۱۴ میلادی) کردستان ایران و چند استان دیگر غرب ایران، توسط ارتش عثمانی اشغال و تحت تسلط آنان در آمد. در جنگ جهانی اول دولت [[روسیه تزاری]] علیه دولت عثمانی و آلمان وارد جنگ شد و بخشی از ایران، خصوصا کردستان، به اشغال نیروهای روسیه تزاری درآمد. دولت عثمانی اعلام کرد که این جنگ (جنگ عثمانی و روسیه تزاری)، جنگ اسلام و کفر است و شیوخ کرد نیز با صدور فتوا آن را تایید کردند و مردم برای جهاد اعلام آمادگی کردند.
جنگ، قحطی و وبا بسیاری از مردم ایران و کردستان را به کام مرگ کشید. هنگامی که بزرگان کرد فهمیدند که جنگ عثمانی و روسیه تزاری به خاطر اسلام و کفر نیست با فرماندهان ارتش روسیه تزاری مخفیانه به مذاکره نشستند و اعلام بی طرفی کردند. دولت عثمانی از این کار آنان آگاه شد و دست به کشتار بزرگان کرد در کردستان زد.
پس از آغاز جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ م
در سال ۱۹۱۸ میلادی جنگ جهانی اول با شکست [[امپراتوری عثمانی]] پایان یافت. انگلیس و فرانسه در [[پیمان سور]] اعلام موافقت با موجودیت دولت کرد کرده ولی سپس در [[پیمان لوزان|کنفرانس لوزان]] از آن چشم پوشی کردند و موافقت خود را پس گرفتند. به همین دلیل نیز شیخ [[محمود برزنجی]] در مناطق [[کردستان عراق]] امروزین بر ضد انگلیس و عراق به پا خاست و تا ماه آوریل سال ۱۹۳۱ مقاومت کرد.
پس از جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم، بیش از هشت قیام مختلف و پراکنده در کردستان ایران، [[کردستان ترکیه]]، [[کردستان عراق]] و [[کردستان سوریه]] رخ داد. قیام شیخ [[محمود برزنجی]] در [[سلیمانیه]] (۱۹۳۲ـ۱۹۱۹)، [[اسماعیلآقا سمکو]] (۱۹۳۰ـ۱۹۲۰)، [[قیام شیخ سعید پیران]] (۱۹۲۵)، قیام ژنرال [[احسان نوری پاشا]] رهبر [[
== منابع ==
|