کوس (ساز): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویرایش 46.41.208.205 (بحث) به آخرین تغییری که P.arashnia انجام داده بود واگردانده شد |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کوس''' یکی از سازهای عمده نظامی قدیم ایران بودهاست. کلمه کوس به معنی فرو کوفتن است و در زبان فارسی به صورت مصدر هم بکار برده شده است ''کوستن'' به معنی کوفتن و زدن است. در کتاب های لغت آن را به طور اجمال به [[دهل]] و [[طبل]] و [[نقاره|نقارهٔ]] بزرگ تعریف کردهاند ولی تفاوتش با سازهای دیگر ضربی این بوده که بدنهٔ آن به شکل کاسه و یا نیم کاسه بودهاست. این آلت ضربی عظیم را معمولاً روی شتر یا فیل میبستند و |
'''کوس''' یکی از سازهای عمده نظامی قدیم ایران بودهاست. کلمه کوس به معنی فرو کوفتن است و در زبان فارسی به صورت مصدر هم بکار برده شده است ''کوستن'' به معنی کوفتن و زدن است. در کتاب های لغت آن را به طور اجمال به [[دهل]] و [[طبل]] و [[نقاره|نقارهٔ]] بزرگ تعریف کردهاند ولی تفاوتش با سازهای دیگر ضربی این بوده که بدنهٔ آن به شکل کاسه و یا نیم کاسه بودهاست. این آلت ضربی عظیم را معمولاً روی شتر یا فیل میبستند و مینواختند. کوس بزرگترین ساز از خانوادهٔ [[سازهای کوبهای|آلات موسیقی کوبهای]] است که در ساختمان آن پوست بکار رفتهاست. این ساز تشکیل میشود از کاسهای بزرگ از [[روی]] و [[مس]] که بر دهانهٔ آن پوست خام گاومیش یا گاو برکشیدهاند. |
||
در اعصار مختلف و مواضع گوناگون کوس از لحاظ جنس کاسه و پوست و کوبه تغییر کردهاست ولی درهمه حال ساختمان ظاهری آن یکسان ماندهاست. گاه کاسهٔ آن را از [[روی]] ساخته و آن را ' |
در اعصار مختلف و مواضع گوناگون کوس از لحاظ جنس کاسه و پوست و کوبه تغییر کردهاست ولی درهمه حال ساختمان ظاهری آن یکسان ماندهاست. گاه کاسهٔ آن را از [[روی]] ساخته و آن را '''کوس رویین''' نام نهادهاند و گاهی کاسه را از [[طلا]] ساخته و دربارگاه سلاطین نواخته و نامش را '''کوس زرین''' نام نهاده اند. در میان آلات موسیقی رزمی این ساز اعتبار و حرمت بیشتری داشته و چنان که پیداست هر فرماندهی و یا هر امیری بیاجازه حق داشتن کوس و نواختن آن را در محیط فرماندهی و یا سراپرده خویشتن نداشتهاست. |
||
برخی از شعرا از جمله [[فردوسی]] کوس را به صورت '''کوست''' بکار بردهاند. |
برخی از شعرا از جمله [[فردوسی]] کوس را به صورت '''کوست''' بکار بردهاند. |
نسخهٔ ۷ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۱۹
کوس یکی از سازهای عمده نظامی قدیم ایران بودهاست. کلمه کوس به معنی فرو کوفتن است و در زبان فارسی به صورت مصدر هم بکار برده شده است کوستن به معنی کوفتن و زدن است. در کتاب های لغت آن را به طور اجمال به دهل و طبل و نقارهٔ بزرگ تعریف کردهاند ولی تفاوتش با سازهای دیگر ضربی این بوده که بدنهٔ آن به شکل کاسه و یا نیم کاسه بودهاست. این آلت ضربی عظیم را معمولاً روی شتر یا فیل میبستند و مینواختند. کوس بزرگترین ساز از خانوادهٔ آلات موسیقی کوبهای است که در ساختمان آن پوست بکار رفتهاست. این ساز تشکیل میشود از کاسهای بزرگ از روی و مس که بر دهانهٔ آن پوست خام گاومیش یا گاو برکشیدهاند.
در اعصار مختلف و مواضع گوناگون کوس از لحاظ جنس کاسه و پوست و کوبه تغییر کردهاست ولی درهمه حال ساختمان ظاهری آن یکسان ماندهاست. گاه کاسهٔ آن را از روی ساخته و آن را کوس رویین نام نهادهاند و گاهی کاسه را از طلا ساخته و دربارگاه سلاطین نواخته و نامش را کوس زرین نام نهاده اند. در میان آلات موسیقی رزمی این ساز اعتبار و حرمت بیشتری داشته و چنان که پیداست هر فرماندهی و یا هر امیری بیاجازه حق داشتن کوس و نواختن آن را در محیط فرماندهی و یا سراپرده خویشتن نداشتهاست.
برخی از شعرا از جمله فردوسی کوس را به صورت کوست بکار بردهاند.
دلیران نترسند ز آواز کوست | که آنجا دوچوب است و یک پاره پوست |
پانویس
منابع
- وجدانی، بهروز (۱۳۷۶). فرهنگ موسیقی ایران. تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور. شابک ۹۴۶-۶۰۲۷-۱۱-۳ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: checksum (کمک).