فتنه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +مرتب+تمیز (۸.۰۱): + رده:جنگ‌های داخلی مسلمانان |
جز ربات: حذف از رده:ویکی‌سازی رباتیک |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:جنگ‌های داخلی مسلمانان]] |
[[رده:جنگ‌های داخلی مسلمانان]] |
||
[[رده:گناهان کبیره در اسلام]] |
[[رده:گناهان کبیره در اسلام]] |
||
[[رده:ویکی‌سازی رباتیک]] |
|||
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۰:۰۲
همچنین ببینید: فتنه (فیلم)، فتنه ۸۸
فتنه (به عربی: فتنة) هنگامی است که میان دو یا چند نفر نزاعی رخ دهد و انسان از تشخیص خوب از بد واماند.
در صدر اسلام
در صدر اسلام از جنگ‌های داخلی و کشمکش‌های متعددی به عنوان فتنه یاد شده‌است. مانند کشمکش‌های بین علی و معاویه (موسوم به فتنه اول) که با رسیدن معاویه به مسند حکومت اسلامی پایان یافت، قیام حسین، امام سوم شیعه علیه یزید (توسط منابع نزدیک به امویان)، خروج ابن زبیر علیه یزید در مکه، قیام شیعیان عراق و ایران علیه سلسله اموی که به سرنگونی امویان منجر شد. همچنین از شکل‌گیری و انشقاق مسلمانان و تشکیل شیعه و سنی نیز به عنوان فتنه یاد می‌شده‌است.[۱]
آیات و روایات پیرامون فتنه
علی، امام اول شیعه:در فتنه ها مانند شتر دو ساله باش که نه پشتی دارد تا دیگران از او سواری بگیرند و نه پستانی دارد تا دیگران از او شیری بدوشند.(تاکید به بی طرف بودن در فتنه ها.) نهج البلاغه-حکمت 1
علی درباره فتنه گفته‌است:
با احتیاط و بصیرت گام بردارید، به هنگام برخاستن گرد و غبار حادثه‌هایی که نمیتوان به درستی واقع آن را درک کرد و در هم پیچیدن فتنه‌ها به هنگام تولد نوزاد آن و آشکارشدن باطن آن و برقرارشدن قطب و مدار آسیای آن؛ فتنه‌هایی که از مراحل ناپیدا آغاز میشوند و به مرحله شدید و روشن می‌رسند. رشد آن‌ها مانند رشد نوجوان و آثار آن مانند آثار سنگ سخت و محکم است. ستمکاران آن را با پیمان‌هایی که دارند از یکدیگر ارث میبرند.[۲]
انحراف به راست و چپ مایه گمراهی است و راه وسط و مستقیم همان جاده حق است و قرآن و آثار نبوت بر همین راه است.[۳]
پانویس
- ↑ Juan Eduardo Campo, ed. (2009). "Fitna". Encyclopaedia of Islam (1st ed.). New York: Infobase Publishing. pp. 241–242.
{{cite encyclopedia}}: Cite has empty unknown parameters:|accessmonth=،|month=،|accessyear=و|coauthors=(help) - ↑ نهج‌البلاغه، خ ۱۵۱. : «و تثبتوا فی قتام العشوه اعوجاج الفتنه عند طلوع جنینها و ظهور کمینها و انتصاب قطبها و مدار رحاها تبدء فی مدارج خفیء و توول الی فظاعه جلیه. شبابها کشباب الغلام و آثارها کاثارالسلام یتوارثها الظلمه بالعهود»
- ↑ نهج‌البلاغه، خ ۱۶. :«الیمین و الشمال مضله و الطریق الوسطی هی الجاده علیها باقی الکتاب و آثار النبوه»
منابع
- تفسیر المیزان، بقره، ۱۹۱.
پیوند به بیرون
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |