فریدون حافظی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
وی چندی پیش از مرگ، به دلیل شکستگی استخوان ران در بیمارستان بستری شده بود.<ref>http://www.radiofarda.com/archive/news/20130607/143/143.html?id=25010077</ref> |
وی چندی پیش از مرگ، به دلیل شکستگی استخوان ران در بیمارستان بستری شده بود.<ref>http://www.radiofarda.com/archive/news/20130607/143/143.html?id=25010077</ref> |
||
حافظی پیشینه‌ای ۵۰ ساله در آموزش [[تار]] و [[سه‌تار]] داشت. گفته می‌شود خوش‌صداترین تار ساخته‌شده توسط استاد [[یحیی تارساز]] به رسم هدیه از سوی استاد [[موسی معروفی]] در اختیار ایشان قرار داده شده بود. او پس از [[مرتضی نی داود|مرتضا نی داوود]] و [[عبدالحسین شهنازی]] یکی از سه |
حافظی پیشینه‌ای ۵۰ ساله در آموزش [[تار]] و [[سه‌تار]] داشت. گفته می‌شود خوش‌صداترین تار ساخته‌شده توسط استاد [[یحیی تارساز]] به رسم هدیه از سوی استاد [[موسی معروفی]] در اختیار ایشان قرار داده شده بود. او پس از [[مرتضی نی داود|مرتضا نی داوود]] و [[عبدالحسین شهنازی]] یکی از سه نوازنده‌ای است اجازه تک‌نوازی در رادیو داشتند. |
||
گذشته از تار که ساز تخصصی او بود، در جوانی عود نیز می‌نواخت و در نواختن پیانو نیز چیره‌دست بود. |
|||
از مشهور ترین آثار وی می توان "رقص گیسو" را نام برد که با صدای زنده‌یاد [[دلکش]] جاودانه شده است. |
|||
حافظی همچنین جز نواختن سازهای گوناگون دستی هم در آهنگ‌سازی داشت و از آن جمله تصنیف‌های بسیاری از او به یادگار مانده. از مشهورترین آثار وی می توان "رقص گیسو" را نام برد که با صدای زنده‌یاد [[دلکش]] جاودانه شده است. |
|||
از ویژگی‌ها و نکات ستودتی زندگی حافظی اشتغال داشتن اش به موسیقی تا در سنین کهن‌سالی است. او حتا در 90 سالگی همچنان به انتقال آموخته‌ها و اندوخته‌های اش از یک سو و آهنگ‌سازی و تنظیم تصانیف از دیگر سو سرگرم بود و تا بازپسین روزهای زندگی اش دست از تلاش برای اعتلای موسیقی و پرورش برنداشت. |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۱۰
| فریدون حافظی | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | ۱۳۰۱ کرمانشاه |
| درگذشته | ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ تهران |
| ساز(ها) | تار، سه‌تار |
فریدون حافظی (زاده‌ی ۱۳۰۱، کرمانشاه؛ درگذشته‌ی ۱۶ خرداد ۱۳۹۲) از نوازندگان موسیقی سنتی ایران است که در ساز تار تخصص داشت. وی از نوجوانی شیفته‌ی نواختن تار بود و چندان این شیفتگی را به پشتکار و جدیت آراسته بود که هنگامی که برای آزمون ورودی هنرستان موسیقی نزد استادان این هنرستان تار نواخت، ستایش ایشان را برانگیخت و او را به رادیو معرفی کردند. او بعدها برای کامل کردن اندوخته‌هایش از موسیقی به ایتالیا رفت. وی چندی پیش از مرگ، به دلیل شکستگی استخوان ران در بیمارستان بستری شده بود.[۱]
حافظی پیشینه‌ای ۵۰ ساله در آموزش تار و سه‌تار داشت. گفته می‌شود خوش‌صداترین تار ساخته‌شده توسط استاد یحیی تارساز به رسم هدیه از سوی استاد موسی معروفی در اختیار ایشان قرار داده شده بود. او پس از مرتضا نی داوود و عبدالحسین شهنازی یکی از سه نوازنده‌ای است اجازه تک‌نوازی در رادیو داشتند. گذشته از تار که ساز تخصصی او بود، در جوانی عود نیز می‌نواخت و در نواختن پیانو نیز چیره‌دست بود. حافظی همچنین جز نواختن سازهای گوناگون دستی هم در آهنگ‌سازی داشت و از آن جمله تصنیف‌های بسیاری از او به یادگار مانده. از مشهورترین آثار وی می توان "رقص گیسو" را نام برد که با صدای زنده‌یاد دلکش جاودانه شده است. از ویژگی‌ها و نکات ستودتی زندگی حافظی اشتغال داشتن اش به موسیقی تا در سنین کهن‌سالی است. او حتا در 90 سالگی همچنان به انتقال آموخته‌ها و اندوخته‌های اش از یک سو و آهنگ‌سازی و تنظیم تصانیف از دیگر سو سرگرم بود و تا بازپسین روزهای زندگی اش دست از تلاش برای اعتلای موسیقی و پرورش برنداشت.
منابع
http://www.fereidoonhafezi.com
 | این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |