پروتئینوری

پروتئینوری
تخصص	اورولوژی، نفرولوژی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	R۸۰
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	791.0
دادگان بیماری‌ها	25320
ئی‌مدیسین	med/۹۴
پیشنت پلاس	پروتئینوری
سمپ	D011507

پروتئینوری (به انگلیسی: Proteinuria) یکی از بیماریهای شایع و خطرساز برای کلیه پروتئینوری می‌باشد. و درصد بالایی از نارسایی کلیه‌ها را به خود اختصاص داده است. پروتئینوری به معنی وجود مقادیر غیرطبیعی پروتئین در ادرار می‌باشد. همانطوریکه اشاره شد کلیه‌های سالم مواد زائد حاصله از سوخت و ساز را از بدن خارج می‌کند. ولی از خروج مواد مورد نیاز همانند پروتئینها و غیره جلوگیری می‌کند که این امر نیز بستگی به سایز و شارژ مولکولهای پروتئین دارد. بسیاری از پروتئینها بزرگتر بوده و نمی‌توانند از فیلترهای گلومرولولی عبور کنند. مگر اینکه کلیه‌ها آسیب دیده باشند و از طرفی پروتئینهای کوچکتر به راحتی از دیواره گلومرول عبور کرده اما دفع نمی‌شوند. بلکه به خاطر نیاز بدن مجدداً در توبولهای پروگزیمال جذب می‌شوند و به خون برمی‌گردند. بنابراین پروتئینوری نشان دهنده آسیب به کلیه‌ها می‌باشد. لازم است بدانیم که افراد طبیعی کمتر از ۱۵۰ میلیگرم پروتئین و ۳۰ میلیگرم آلبومین در روز از طریق ادرار دفع می‌کنند.

طبقه بندی

پروتئینوری به دو صورت گذار و دائم خودنمایی می‌کند:

۱) پروتئینوری گذرا: به صورت موقتی و گذرا بوده و به نظر می‌رسد عامل آن (تب، ورزشهای سنگین، استرس روحی و مواجه بودن با سرمای شدید بوده و در این حالت میزان پروتئین دفعی نسبتاً کم بوده و معمولاً سریع بهبود می‌یابد.

۲) پروتئینوری دائم: به صورت دائمی بوده و می‌توانند تظاهری از بیماریهای کلیوی یا یک بیماری سیستمیک باشد و بسیاری از بیماریهای دیگر نیز می‌توانند باعث گلومرونفریت (التهاب گلومرول) شده و در نهایت به پروتئینوری تبدیل گردد که می‌توان به دیابت، پرفشاری خون و فرمهای دیگر بیماری کلیه اشاره کرد. تحقیقات نشان داده که درجه و نوع پروتئینوری می‌تواند وسعت آسیب به کلیه را مشخص نماید و همچنین پروتئینوری همراه با بیماری قلبی و عروقی نیز دیده شده است. بیماران دیابتی پرفشاری خون با سابقه خانوادگی در معرض خطر پروتئینوری می‌باشند و اولین علامت آن وجود مقادیر کم آلبومین (پروتئین) در ادرار است. از گروههای پرخطر دیگر می‌توان به افراد چاق و پیر اشاره کرد.

علائم پروتئینوری

وجود مقدار زیاد پروتئین دفعی در ادرار ممکن است باعث کف‌آلود شدن ادرار شود و به علت خروج آب از عروق و احتباس آن در بافتها موجب تورم دستها، پاها و شکم می‌شود و در مواردی ممکن است فرد بدون علامت پروتئینوری باشد.

تشخیص

آزمایش ادرار تنها راه یافتن پروتئین در ادرار است.

پیشگیری و درمان

با مشاهده اولین علامت مراجعه به پزشک و درمان علت زمینه‌ای ضروری است. برای افراد مبتلا به فشارخون و دیابت و یا هردو اولین اقدام کنترل فشارخون و دیابت می‌باشد و در این راستا اندازه‌گیری قندخون، رعایت رژیم غذایی، مصرف داروها، تمرینات ورزشی و محدودیت مصرف نمک و مواد پروتئین توصیه می‌شود. این بیماری در سنین پایین قابل درمان است.

منابع

پایگاه مردم نو مرکز مشاوره اطلاع‌رسانی و بیماریابی انجمن حمایت از بیماران کلیوی استان