ویلیام ای. بارستو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ویلیام ای. بارستو
پرتره بارستو اثر ویلیام اف. کاگسول در دهه ۱۸۵۰ میلادی
سومین فرماندار ویسکانسین
دوره مسئولیت
۲ ژانویه ۱۸۵۴ – ۲۱ مارس ۱۸۵۶
معاونJames T. Lewis
Arthur MacArthur, Sr.
پس ازLeonard J. Farwell
پیش ازArthur MacArthur, Sr. (کنشگر)
Coles Bashford (منتخب)
دومین وزیر ایالت ویسکانسین
دوره مسئولیت
۷ ژانویه ۱۸۵۰ – ۵ ژانویه ۱۸۵۲
فرماندارNelson Dewey
پس ازThomas McHugh
پیش ازCharles D. Robinson
اطلاعات شخصی
زاده
ویلیام آگوستوس بارستو

۱۳ سپتامبر ۱۸۱۳
Plainfield, Connecticut, U.S.
درگذشته۱۳ دسامبر ۱۸۶۵ (۵۲ سال)
لیونورت، کانزاس، U.S.
علت مرگاسهال مزمن
آرامگاهقبرستان بروکمیر
کلیولند، اوهایو، اوهایو
همسر(ان)
  • ماریا کوارلس (ا. ۱۸۴۴)
فرزندان
  • فرنک کوارلس بارستو
  • (تولد ۱۸۴۶؛ مرگ ۱۹۰۹)
  • آگوستوس کوارلس بارستو
  • (تولد ۱۸۴۸؛ مرگ ۱۹۰۶)
  • ویلیام آگوستوس بارستو
  • (تولد ۱۸۵۰؛ مرگ ۱۹۱۰)
  • هوراتیو نلسون بارستو
  • (تولد ۱۸۵۴؛ مرگ ۱۸۹۱)
مادرسلی (هال) بارستو
پدرویلیام آگوستوس بارستو
خویشاوندانJohn L. Barstow
خدمات نظامی
وفاداری ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
ارتش اتحادیه
سال‌های خدمت۱۸۶۱–۱۸۶۵
درجه سرتیپ، USV
فرماندهسومین هنگ داوطلب سواره‌نظام ویسکانسین
جنگ‌ها/عملیات‌جنگ داخلی آمریکا

ویلیام آگوستوس بارستو (William Augustus Barstow) (زادهٔ ۱۳ سپتامبر ۱۸۱۳ – درگذشتهٔ ۱۳ دسامبر ۱۸۶۵)، تاجر، مدیر حوزه عمومی و سیاستمدار آمریکایی بود. او سومین فرماندار و دومین دبیر ایالت ویسکانسین بود و در زمان جنگ داخلی آمریکا به عنوان افسر ارتش اتحادیه خدمت کرد. پیش از آنکه ویسکانسین، ایالت شود، بارستو در ساخت شهرستان واکیشا نقشی اساسی داشت.

اوایل زندگی[ویرایش]

بارستو متولد و بزرگ‌شدهٔ پلینفیلد، ایالت کنتیکت بود و در مزرعهٔ خانوادگی‌شان کار و در مدارس محلی تحصیل نمود. در ۱۶ سالگی، او به نورویچ، کنتیکت نقل مکان و به عنوان فروشنده در فروشگاه برادرش، ساموئل مشغول به کار شد.[۱]: 91  بعدها آنها تجارت خود را به کلیولند، ایالت اوهایو منتقل کردند. پس از بحران مالی سال ۱۸۳۷، خانوادهٔ بارستو به خطهٔ ویسکانسین نقل مکان کرده و در سال ۱۸۳۹ در واکیشا مستقر شدند. در آن زمان، واکیشا بخشی از شهرستان میلواکی بود که با نام «پرایر ویلیج» و بعدها «پرایریویل» شناخته می‌شد.[۲]

خطهٔ ویسکانسین[ویرایش]

خانوادهٔ بارستو با ساخت آسیاب آردساز به تاجرانی مهم در شهرک جدید تبدیل شدند. ویلیام در سال ۱۸۴۲، رئیس پُست‌خانهٔ دهکده شد و ساموئل در سال ۱۸۴۵، به عضویت مجلس قانون‌گذاری منطقه‌ای درآمد. در سال ۱۸۴۳، ویلیام برای سمت بخشدار شهرستان میلواکی از سوی حزب دموکرات نامزد شد، اما کاندیدای منفرد، ادوارد دی. هولتون، او را شکست داد. در آن انتخابات، به‌خاطر ادعاهایی مبنی بر اینکه بارستو برای حفظ نامزدی خود، همایش انتخاباتی را با حامیانش پُر کرده بود، رأی دهندگان دموکرات از او روی برگرداندند.[۳]

اواخر عمر[ویرایش]

بارستو به جینسویل، ایالت ویسکانسین نقل‌مکان کرد. او با افتتاح یک بانک و ایجاد طرح‌های مختلف ساخت راه‌آهن، رئیس راه‌آهن سنت کروآ و لیک سوپریور شد. سرمایه‌گذاری‌های تجاری‌اش عمدتاً ناموفق بودند، زیرا بانک او در بحران مالی سال ۱۸۵۷، ورشکسته شد و شرکت راه‌آهن او به علت رسوایی رشوه‌خواری از بین رفت. با این حال، او همچنین در فعالیت‌های سیاسی حزب دموکرات نقش داشت و به عنوان نمایندهٔ ویسکانسین در انجمن ملی دموکرات در سال ۱۸۶۰ خدمت و برای انتخابات و نامزدی استفان آرنولد داگلاس تلاش کرد.

خدمت در جنگ داخلی[ویرایش]

پس از شروع جنگ داخلی آمریکا، بارستو در نامه‌ای به ژنرال جان چارلز فرمونت، فرماندهٔ حوزهٔ غربی، پیشنهاد تشکیل هنگ سواره نظام را داد. در طی ماه‌های بعد، وزارت جنگ ایالات متحده درخواست آنها برای افزایش هنگ‌های سواره نظام را محدود و اختیارات قانونی هنگ بارستو را لغو کرد، اما، پس از درخواست‌های بارستو و فرماندار الکساندر راندال و بیان این موضوع که هنگ تقریباً تکمیل شده‌است، وزارت جنگ، اختیارات قانونی او را بازگرداند.[۴]: 96  در ۳۱ ژانویه ۱۸۶۲، سومین هنگ سواره نظام ویسکانسین به فرماندهی سرهنگ ویلیام بارستو در اردوگاه بارستو، در نزدیکی جینسویل به خدمت ارتش اتحادیه فراخوانده شد و در ۲۶ مارس، ایالت ویسکانسین را به سمت سنت لوئیس ترک کرد.[۴]: 909 

کمی پس از ورود آنها به سنت لوئیس، سرهنگ بارستو، رئیس دژبانی کانزاس و هنگ او برای انجام وظیفه در سراسر این ایالت پخش شد. سرهنگ بارستو در بیشتر دوران انتصابش، در خارج از قلعهٔ لیونورث به عملیات نظامی مشغول بود. او تنها چند ماه پس از شروع خدمتش، بیمار و تا چندین ماه درگیر آن بود تا اینکه در تابستان ۱۸۶۳ پذیرفت که دوباره مسئول دادگاه‌های نظامی در سنت لوئیس، میزوری شود.[۴]: 914  خدمت او در ۴ مارس ۱۸۶۵ خاتمه یافت و در ۱۳ مارس ۱۸۶۵، به درجهٔ سرتیپی داوطلبان (ترفیع عطف به ماسبق) نائل شد.[۵]

او پس از ترک خدمت، همچنین در لیونورث، کانزاس ماند و برای قراردادی برای زندان ایالتی درخواست داد. دو تن از پسران او نیز به این شهر نقل مکان کردند. وضعیت سلامت او به خاطر سال‌های حضور در جنگ رو به تضعیف بود و از اسهال مزمن رنج می‌برد. او در ۱۳ دسامبر ۱۸۶۵ در لیونورث، کانزاس درگذشت.

خانواده و میراث[ویرایش]

ویلیام آگوستوس بارستو با ماریا کوارلز از کنوشا، ویسکانسین ازدواج کرد. آنها صاحب چهار پسر شدند.

بارستو پسر ویلیام اوگاستا بارستو و سالی هال بارستو بود. عموهایش، جان و ابنیزر بارستو به صورت داوطلبانه در ارتش قاره‌ای در جنگ انقلاب آمریکا حضور داشتند. نوهٔ ابنیزر بارستو، جان لستر بارستو سی و نهمین فرماندار ورمونت بود.

خیابان بارستو در مرکز شهر واکیشا، ایالت ویسکانسین به احترام او نام‌گذاری شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. Haight, Theron Wilber, ed. (1907). Memoirs of Waukesha County. Madison, Wisconsin: Western Historical Association.
  2. "Barstow, William Augustus (1813-1865)". Wisconsin Historical Society. 3 August 2012. Retrieved August 15, 2020.
  3. Watrous, Jerome A. (1909). Memoirs of Milwaukee County. Vol. 1. Madison, Wisconsin: Western Historical Association. pp. 91, 119. Retrieved August 15, 2020.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Quiner, Edwin B. (1866). "Regimental History - Third Cavalry". The Military History of Wisconsin. Chicago: Clarke & Co. pp. 96, 909–920. Retrieved August 15, 2020.
  5. "Death of William A. Barstow". The Appleton Crescent. Appleton, Wisconsin. December 23, 1865. p. 4. Retrieved August 15, 2020 – via Newspapers.com.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]