مفترض الطاعه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از وجوب اطاعت)

در بحث‌های کلامی پیرامون امامت و ولایت در شیعه، مُفْتَرَض الطاعه (به معنی کسی که اطاعت او واجب شده‌است) مقامی‌است که برای امام در نظر گرفته می‌شود.

این مقام جدای از مقام نبوت و رسالت است که دربارهٔ دریافت وحی و ابلاغ آن به مردم‌اند. شیعیان بر این باورند که اطاعت پیامبر عین اطاعت خداست و چیزی غیر از آن و جدا از آن نیست. برای این مطلب استناد به آیاتی مانند آیهٔ ۸۰ سورهٔ نسا می‌شود: «هر که پیامبر را اطاعت کند در حقیقت خدا را اطاعت کرده»[۱] و احادیثی مانند حدیث منزلت.[۲][۳] شیخ مفید و شیخ صدوق مفهوم امامت الاهی را داشتن مقام امر و نهی یا همان فرض الطاعه می‌دانند و مجلسی آن را لازمهٔ امامت می‌داند.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. قرآن، آیهٔ ۸۰ سورهٔ نسا، ترجمهٔ بهرام‌پور
  2. «امام معصوم پیشوای مفترض الطاعه». درسهایی از مکتب اسلام (۲۶): ۶-۹. ۱۳۶۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۲۹.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ غلامی، اصغر (۱۳۸۵). «دلالت حدیث منزلت بر مقام فرض الطاعه». سفینه (۱۳): ۶۷–۹۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۲۹.

پیوند به بیرون[ویرایش]