همه‌پرسی استقلال بوگنویل (۲۰۱۹)
| ||
| همه‌پرسی استقلال بوگنویل (۲۰۱۹) | ||
| مکان | منطقه خودمختار بوگنویل،  پاپوآ گینه نو | |
|---|---|---|
| وبگاه | ||
| نتیجه | ||
همه‌پرسی استقلال منطقه خودمختار بوگنویل (انگلیسی: 2019 Bougainvillean independence referendum) که در استان‌های پاپوآ گینه نو بین ۲۳ نوامبر تا ۷ دسامبر ۲۰۱۹ برگزار شد که الزام‌آور نیست.[۱] این همه‌پرسی برای استقلال یا خودمختاری بیشتر از پاپوآ گینه نو صورت گرفت.
پاپوآ گینه نو جزیره‌ای کوچک است در قلب اقیانوس آرام. این منطقه خودمختار چند دهه درگیر جنگ داخلی با استقلال‌طلبان بوگنویل بوده‌است. مردم بوگنویل امیدوارند تا نام این جزایر به عنوان جدیدترین کشور جهان ثبت شود.[۲][۳]
بوگنویل یکی از فقیرنشین‌ترین مناطق پاپوآ گینه نو است، این منطقه دارای ذخایر غنی طلا و مس است و جمعیت آن ۲۰۰ هزارنفر است.[۴]
تاریخچه[ویرایش]
پاپوا گینه نو در سال ۱۹۷۵ از استرالیا جدا شد،[۲] جزیره بوگنویل نیز در سال ۱۹۷۶ یکی از استان‌های پاپوا گینه نو شد. در سال ۱۹۸۸، تنش بین ارتش انقلابی بوگنویل و نیروهای دولت پاپوا گینه نو به یک جنگ داخلی تبدیل شد. یکی از مشکلات مهم درگیری برسر معدن پانگونا بود که در سال ۱۹۸۹ بسته شد.[۳]
جنگ داخلی با آتش‌بس در سال ۱۹۹۸ به پایان رسید، و در سال ۲۰۰۱ به توافقنامه صلح با بوگنویل منجر شد.[۵]در این توافقنامه دولت خودمختار بوگنویل مورد تأیید قرار گرفت، و موافقت شد که یک همه‌پرسی در مورد استقلال بوگنویل برگزار گردد. ۱۰–۱۵ سال بعد از کسب خودمختاری قرار است نخستین انتخابات دولت خودمختار بوگنویل حداکثر در ژوئن سال ۲۰۲۰ است برگزار شود. همه‌پرسی غیر الزام‌آور خواهد بود، و حرف آخر با دولت پاپوا گینه نو است.[۶]
در نوامبر سال ۲۰۱۹، ریموند ماسونو، معاون رئیس‌جمهور منطقه خودمختار بوگنویل، اقدام به برنامه‌ریزی کرد تا در صورت رفراندوم منجر به رای دادن به استقلال شود، وی قصد دارد مجدداً معدن پانگونا را بازگشایی کند. پانگونا در سال ۱۹۸۹ به دلیل جنگ داخلی بسته شد و اکنون تخمین زده می‌شود مس استخراج نشده به ارزش ۶۰ میلیارد دلار در معدن است. بر اساس اصل استقلال تمام منافع پاپوآ گینه نو در معدن به بوگنویل منتقل می‌شود و ۶۰٪ سهم آن در همه پروژه‌ها از آن بوگنویل خواهد بود و تمام مجوزهای معدن را نیز حفظ می‌کند. ۴۰٪ باقیمانده به سرمایه گذاران واگذار شده‌است.[۷]
رای‌دهندگان[ویرایش]
در ماه نوامبر، کمیسیون همه‌پرسی بوگنویل «لیست واجدین شرایط رأی دادن» را تکمیل نمود و به‌طور رسمی منتشر کرد تا برای برگزاری همه‌پرسی مورد استفاده قرار گیرد. تعداد نهایی رأی دهندگان واجد شرایط ۲۰۶٬۷۳۱ نفر بودند، قریب به ۳۰۰۰۰۰ نفر از کل جمعیت شرکت کننده مرد بودند.[۸] علاوه بر بوگنویل اجازه داده شد تا رأی‌گیری در مناطق دیگر پاپوآ گینه نو یا استرالیا و جزایر سلیمان انجام گیرد.
رای‌دهندگان خارج بوگنویل| منطقه رای‌گیری | مردان | زنان | نامعلوم | جمع |
|---|---|---|---|---|
| رای‌دهندگان ساکن بوگنویل | ۹۸٬۵۶۵ | ۹۵٬۳۷۱ | ۸۰ | ۱۹۴٬۰۱۶ |
| ۶٬۸۴۶ | ۵٬۸۴۴ | ۲۵ | ۱۲٬۷۱۵ | |
| جمع | ۱۰۵٬۴۱۱ | ۱۰۱٬۲۱۵ | ۱۰۵ | ۲۰۶٬۷۳۱ |
منابع[ویرایش]
- ↑ Lyons, Kate (11 December 2019). "Bougainville referendum: region votes overwhelmingly for independence from Papua New Guinea". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 12 December 2019.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Lyons, Kate (19 November 2019). "Birth of a nation? Bougainville's independence referendum explained". The Guardian. Retrieved 11 December 2019.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "51. Papua New Guinea/Bougainville (1975-present)". University of Central Arkansas. Retrieved 11 December 2019.
{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ "Independence vote delayed for Papua New Guinea's Bougainville". France 24 (به انگلیسی). 1 March 2019. Retrieved 2 March 2019.
- ↑ Jorari, Leanne (21 November 2019). "'We've wanted this for a long time': Bougainville prepares for independence vote". The Guardian. Retrieved 11 December 2019.
- ↑ "Bougainville referendum not binding - PM". Radio New Zealand (به انگلیسی). 11 March 2019. Retrieved 18 March 2019.
- ↑ Amanda Stutt (11 December 2019). "Bougainville independence could revive one of world's biggest copper mines". Mining.com. Glacier Media. Retrieved 12 December 2019.
- ↑ "Photo essay: Bougainville's historic independence referendum". RNZ (به انگلیسی). 6 December 2019. Retrieved 9 December 2019.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «2019 Bougainvillean independence referendum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۹.