همسریابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
همسان‌گزینی سنتی در روسیه قدیم

همسریابی یا همسان‌گزینی (به انگلیسی: Matchmaking) به فرایند یافتن همسر گفته می‌شود.

طرح ملی همسریابی در ایران[ویرایش]

طرحی است که بستهٔ اول آن تلاش برای افزایش انگیزه برای ازدواج است و مراحلی همچون ارجاع به مشاور و بسته‌های آموزشی را در بر دارد، در ۱۰ مهر ۱۳۹۳، در گزارش‌های فراوان در سایت‌های خبری مختلف، دبیر کارگروهی باعنوان «کارگروه تخصصی صنعت ملی مشاوره ازدواج»، به تشریح مراحل مختلف یک طرح با نام «طرح ملی همسان‌گزینی» پرداخت.[۱][۲]

در تاریخ 25 مرداد 1394 ، سردار سعید منتظرالمهدی، معاون اجتماعی ناجا با اشاره به سایت های همسریابی تصریح کرد: هیچ سایت همسریابی مجازی به جز سایت همسرگزینی با عنوان همسان سازی متعلق به موسسه تبیان وجود ندارد.[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «طرح ملی همسان‌گزینی چیست؟». پایگاه خبری تحلیلی خرداد. 2014-10-02. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ اكتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در 2014-10-02. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  2. «طرح ملی همسان‌گزینی چیست؟». آفتاب. ۲۰۱۴-۱۰-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۰-۰۲.
  3. «معاونت اجتماعی ناجا :تبیان تنها سایت مجاز همسریابی». tebyan.irandating.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۲۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]